Heb ik me toch in mijn hoofd gehaald, januari dit jaar, om na ongeveer 15 jaar ergens anders te hebben gewoond, maar weer eens naar Almelo terug te keren, maar mensen als ik geweten had wat me allemaal te wachten stond, had ik er nog wel een paar nachten langer over geslapen, voor ik een beslissing genomen had. Ik dacht leuk appartement, mooi uitzicht en zo heel lang kon ik toch niet meer blijven wonen in het huis waar ik in woonde. Ik moet zeggen ik woon leuk, maar na 3 maanden bellen, bellen en nog eens bellen zijn vele dingen nog steeds niet geregeld.In plaats van mijn gegevens even in bij de vorige gemeente op te vragen......NEE....moet alles weer opnieuw aangevraagd worden. Sinds vorige week loopt mijn uitkering eindelijk,( ze hebben in Almelo toch alles zo goed op orde!!!! ) De voorzieningen die ik nodig heb om enigszins te functioneren, zijn onderweg behalve mijn aanvraag voor huishoudelijke hulp...... 2 uurtjes per week krijg ik nu, voordien in mijn vorige woonplaats nog 5,7 uur per week....meent die beste man van WMO, als ik een rolstoel kan voortbewegen, ik ook wel kan strijken en ander huishoudelijk werk kan verrichten, van de zotte is het. ik heb nog nooit zo'n belachelijke reden gehoord, maar weer een bezwaarschrift de deur uit en afwachten hoe het afloopt. En de rolstoel??? Krijg ik een duw-rolstoel, zodat er weer iemand mee moet, wil of moet ik ergens naar toe, maar beter als dat krijg ik niet, dus heb er maar genoegen mee te nemen. Hoezo zo zelfstandig mogelijk blijven....Ik vraag me af wie dat bedacht heeft.Als onze regering eens wat minder regels zou opstellen, want de ene regel overlapt de andere en onze gemeentelijke ambtenaren eens iets logische zouden kunnen denken ( maar dat is een beetje teveel gevraagd ben ik bang), zou dat heel veel ....tijd / geld/ papier werk en frustraties schelen denk ik, maar waarom zou je het op een gemakkelijke manier doen als het ook moeilijk kan, schijnt het motto te zijn. Misschien moet je niet als mens denken maar als ambtenaar.
Nou ja.... na 3 maanden zit ik dus nog steeds bijna dagelijks te bellen, want ook de belastingdienst heeft de zaakjes niet voor elkaar om over andere kleine dingen nog maar niet te spreken. Ben benieuwd hoe lang het nog gaat duren, voordat ik zonder zorgen van mijn nieuwe appartement en omgeving kan gaan genieten.

Een teleurgestelde nieuwe inwoner van Almelo
Bij redactie bekend..

Naschrift redactie:
Heeft u klachten over de uitvoering van de WMO, klik dan hier 

Koud terug van een zonnige vakantie in het diepe zuiden, liep ik vorige week donderdagavond in de frisse, Nederlandse regen door ons gezellige straatje. Eén van de eerste dingen die ik zag was een vrachtauto van Twente Milieu met een mooie, opbeurende tekst er op. Het kwam er op neer dat Twente geweldig is en dat we dat zo moeten houden.
Na al die fantastische landschappen van Noord-Frankrijk en de Pyreneeën vond ik dit een lichtelijk overdreven slogan. M’n mening draaide echter snel bij na het lezen van de voorkant van de Twenterand-courant.
Tot hiertoe en niet verder. Een paar maanden geleden schreef ik een stukje over het betreffende gebied ten noorden van de N 36(toekomstig industrieterrein Bedrijvenpark Twente Noord) met de smeekbede om er niet aan te komen. Stop nu eens een keer met landjepik en laten we de resterende, kleine natuurpareltjes koesteren.
Ziehier de eerste stap in de goede richting. De industrie laat nog even op zich wachten en in plaats daarvan krijgen we “tijdelijke” natuur. De bewoners van de Wierdenseweg en vele anderen kunnen blijven genieten van een geweldig uitzicht en er is nog volop mogelijkheid tot neerpoten van industrie in bestaande gebieden in de gemeente Almelo (zie “het gat van Almelo” op de site van de stichting NAT.)
Smaakvol is het wel om te lezen dat bijna in iedere regel gezegd wordt dat het om tijdelijke natuur gaat. Het is warempel net of je over een enge ziekte praat. Waarom niet gewoon toegeven dat je momenteel te hoog grijpt en waarom niet trots melden dat je echt iets voor de natuur gaat doen? Het zal misschien als gezichtsverlies opgevat worden, maar inmiddels weet ik dat een heleboel burgers dit een heel leuk bericht vinden.
We laten ons maar eens blij verrassen en zullen genieten met volle teugen. En dan maar stiekem hopen dat die ene zeer zeldzame vlinder het in z’n boze bolletje zal halen om juist in dit gebied neer te strijken, waardoor het woordje “tijdelijk” geschrapt kan worden.
Echter zal dit scenario niet plaatsvinden, want een hoop gestoei met wetjes zal er voor gaan zorgen dat de mens, wanneer hij het in z’n hoofd krijgt met de gele grijpers alsnog alles plat te maaien, ongestoord z’n gang kan gaan.
Een sigaar uit eigen doos heet zoiets toch? Een hond ergens aan laten ruiken en het lekkers dan vervolgens diep in je zak stoppen. We worden blij gemaakt met een dode mus.
Alles welbeschouwd is dit toch een positief bericht, want het gebeurt zelden dat de natuur het wint van het economisch belang.
Bovendien betekent het een goede start om de balans een beetje te gaan herstellen. We wachten op eenzelfde scenario voor Waterrijk. Wie durft?

Anne Jan Teunis.

Een aantal weken geleden schreef ik m’n laatste stukjes voor de vakantie en sprak daarin de hoop uit dat door zo’n vakantie onze geesten wat helderder zouden worden. Dat we wat meer aandacht voor de natuur zouden krijgen en iets meer de waarde van een groene omgeving zouden inzien.
De terugkeer voor mij was niet leuk, omdat een hele aimabele collega stierf. Het verdriet om hem gaat natuurlijk vele malen dieper dan de teleurstelling om verloren natuur.
Toch hoorde ik deze week al weer een tenenkrommend nieuwtje. In de wijk De Schelfhorst hebben vele bewoners de afgelopen periode een brief gekregen waarin werd medegedeeld dat er een hele partij iepen gekapt gaat worden. Heel fijn natuurlijk, want juist in deze tijden van verregaande verstedelijking moeten we proberen om alle bomen die ons op welke manier dan ook nog in de weg staan zo snel mogelijk te kappen. Zodoende leven we nog voor 2020 in betondorp.
Erger vind ik in dit geval dat het idee nu eens niet bij een “lichtpunt” van de gemeente wegkomt, maar dat notabene bewoners geklaagd hebben. Ze willen de bomen weg hebben. En nu komt de grote tranentrekker: men heeft last van de blaadjes.
Laat dit maar even goed tot u doordringen. Bij mij duurde het heel lang voordat ik het begreep, maar er bestaan dus mensen die het irritant vinden dat er zo nu en dan een paar blaadjes op hun matje vallen, waardoor het woord welkom niet meer te lezen is.
Moeten we dan nogmaals de woorden van Sitting Bull aanhalen waarin hij stelt dat de mens de aarde toebehoort en niet andersom? Hoe kun je zo ver komen om je te storen aan een paar blaadjes, terwijl iedere boom een flinke partij fijnstof uit de lucht filtert en alleen al daardoor je redding is, omdat je kunt blijven ademen?
Er werd tevens gesteld dat de betreffende iepen ziek zouden zijn. Is dit werkelijk aangetoond? Wanneer het zo is en de bomen gevaar opleveren voor de volksgezondheid is er geen enkel bezwaar om ze te kappen. Geen enkele natuurliefhebber zal daar tegen zijn. Maar zijn ze wel ziek?
Een week met veel verdriet waarbij ik tussen de twee eeuwenoude rode beuken op het kerkhof van Bornerbroek liep. Het afscheid van de collega was emotioneel, maar de oude beuken gaven nog enige troost. Je zal op zo’n moment maar naar kale tegels moeten kijken.
Hopelijk is dit een valse start geweest van een nieuw werkjaar.

Anne Jan Teunis.

Hierdoor wil ik graag even reageren op het bericht van Anne Jan Teunis van 15-08-'09 in de Gastcolumn onder de titel: Valse start of tranendal. Het viel mij op dat hij nogal bagateliserend verslag doet over de te verwijderen bomen, Iepen in dit geval, in de wijk Schelfhorst.
Een ding moet hierbij echter duidelijk zijn, ook ik ben een liefhebber van natuur, van het groen en vooral bomen. Maar wie niet, niets bijzonders toch ! Uiteindelijk maken we er ook deel van uit, van de natuur bedoel ik, en dat wordt nogal eens vergeten.

Ook ik zou daarom het liefst alles willen laten groeien, maar in een stad kan dat nu eenmaal niet altijd. Er zullen uiteraard mensen zijn die om wat bladafval bomen wel kwijt willen. Maar het overgrote deel zal ze willen behouden. Nu weet ik niet hoeveel overlast Iepen kunnen veroorzaken. Maar op ons plein staan reuze grote en mooie Platanen, deze staan ook op de nominatie om gekapt te worden en ik ben het er volledig mee eens. Hoewel, het is wel een rib uit mijn lijf. Maar het moet, niet omwille van wat blaadjes maar wel van een constante aanvoer van afval die deze bomen geven en dat het hele jaar door. Tel daar bij op het gestruikel over opstaande tegels en klinkers door de forse wortelopslag, dichtgeslipte putten en verdrukte rioleringen dat weer voor wateroverlast zorgt na een fikse regenbui. Dan is dat zeker voor de ouderen, waaronder ik inmiddels helaas ook hoor, een crime.

Verder wordt er door Twente Millieu amper eens geveegt. Er staan dan te veel auto's is dan het verweer. Hoewel het met een ploegje met bladblazers en een veegwagen het in een uurtje is gefikst, zoals laatst eens is gebeurd. Maar meestal laten ze ons er mee zitten of ze doen het maar half en klagen helpt niet.

Het verwijderen van de bomen en het renoveren van het plein zou dit jaar een aanvang nemen, maar het is nu weer uitgesteld wegens juridische problemen die de gemeente zelf heeft veroorzaakt door kortzichtigheid.

Zoals gezegt weet ik niet hoe het met Iepen zit, ik ben ook niet zo'n bomen deskundige, maar ik zou me daarom niet al te bagateliserend opstellen want het probleem kan echt heel groot zijn.


Met vriendelijke groet,

J. Koorn - Almelo

Het is een zwoele augustusavond, een week na de valse start, waarop een hele ploeg op een grote akker staat. Het graan is er af en het stro wordt geperst tot mooie balen.
Een man staat er bij en zegt dat onze lieve Heer overal voor gezorgd heeft. Eten voor mens en dier en stro voor de paarden. Alles klopt en alles is goed In de stilte van de avond geniet ik van deze simpele, maar o zo ware woorden.
Het stro wordt hoog opgeladen op platte wagens en de zware lasten worden naar de uitgang van de akker gereden.
Achterop één van de wagens zit ik op een strobaal en kijk de verte in. Wat een ruimte en wat een vrijheid, denk ik, terwijl de pareltjes zweet langs onze slapen lopen. Ik zit tussen twee mannen in die opgegroeid zijn met het boerenleven. Eén van hen merkt op dat ik er zo ook helemaal inkom. Als kind wilde ik dit al en het lijkt wel of veel uit die tijd nu in vervulling gaat. Ik hou er van en ondanks het feit dat ik in de grote stad woon, is hier mijn thuis. Op zo’n eenzame akker die zo z’n best heeft gedaan om mens en dier van dienst en tot nut te zijn. Onder de weide hemelkoepel. Luchten die droogte, warmte en ook regenwater hebben geschonken, waardoor het gewas tot volle bloei is gekomen.
Ja, alles klopte in de natuur en ik geloofde het. In het prachtige gebied ten noordoosten van Sibculo vond ik het vertrouwen weer terug. Hier in de uitgestrektheid klonk in de stilte een zachte stem. Een stem die zei: “Jongen, soms lijkt het op een valse start, maar schijn bedriegt.” Uit een schijnbeweging komt meestal iets geweldigs voort. Stro is hol van binnen, maar deze avond was van een geweldige geestelijke rijkdom.
Buiten de stad is nog ruimte zat. Handen af van de buitengebieden .Deze gebieden verrijken onze geesten. Als we het maar tot ons laten doordringen.

Anne Jan Teunis.

Samen verantwoordelijk voor woon- en leefomgeving
Met belangstelling volgen wij, Stichting Natuurlijk Twente, de discussie n.a.v. gastcolumn Valse start of tranendal. Het artikel en de reactie van de heer Koorn bevestigen ons idee dat er in Almelo en Twente weldenkende mensen rondlopen. Beide reacties getuigen van liefde voor de natuur en oog voor kwaliteit van de woonomgeving. In een straat en wijk met veel groen leven mensen gezonder en plezieriger. Daar kunnen U en wij mee verder. Sta ons toe dat in de vorm van wat ideeën te doen. 1. Uw buurt of straat houdt met enige regelmaat een bladveeg- en opruimactie. Het voorkomt dichtgeslipte putten en wateroverlast en kan een gezellige activiteit zijn. 2. Richt een wijk- of straatwerkgroep op die naar de gemeente en Twente Milieu als pleitbezorger voor goede communicatie en beter buurtbeheer optreedt. Kortom: samen verantwoordelijk voor uw eigen straat, buurt en wijk. Bomen dragen bij aan o.a. de opvang van fijnstof (uitlaatgassen enzovoort) en maken zuurstof aan, dragen bij aan een leuke woonomgeving en gezonde lucht wat de kwaliteit van wonen en leven in wijk Schelfhorst zal doen toenemen. 

Secretariaat:

De Emoe 74,
7609 HH Almelo
Tel. 06-13548932
www.stichtingnat.nl 

In 't buitenland kan men er ook wat van, laten ze een levenslangveroordeelde massamoordenaar vrij omdat hij terminale kanker heeft.
Hoe je het ook wend of keerd en of je er nu voor of tegen bent, hij had levenslang. En dat betekend tot de dood. In Nederland laten ze een zesvoudig moordenaar gewoon op gezette tijden met verlof gaan. Hij kon er niet tegen om continu opgesloten te zijn. Het is toch te belachelijk voor woorden. Ik kan uiteraard nog wel even doorgaan, maar het verhaal zou te lang worden. Bovendien is het met deze twee voorbeelden wel duidelijk waar ik heen wil. Wat is er toch mis met het rechtssysteem. De doodstraf hebben wij in iedergeval al tijden afgeschaft.
Zouden die 'beesten' dan al niet blij moeten zijn ?
Hoe coulant moeten we, of hoe gek moeten we zijn om de titel 'coulant' te mogen dragen. Ze waren toch opgesloten als straf maar ook ter bescherming van de maatschappij. En dan maakt het niets uit of ze ondertussen een ziekte krijgen. Of dat men vindt dat ze zich toch zo goed gedragen in 't gevang of dat ze ook wel een sympatieke draad in hun karakter hebben. Weer is er dan een rechter die zich over de zaak buigt en de beslissing neemt tot in het ergste geval vrijlating. Daarbij geheel voorbijgaand aan het feit dat ze veroordeeld zijn. En met vrijlating de maatschappij weer in gevaarbrengen. Of zou zo'n rechter zich nooit vergissen ?

Wellicht zou het beter zijn geweest de doodstraf niet af te schaffen. In essentiële gevallen zou men er toch op terug kunnen vallen.
Deze belachelijkheden zouden zich dan in iedergeval minder voordoen.

J. Koorn - Almelo

Ja hoe bestaat het, de burgemeester en een aantal wethouders geven de pijp aan maarten. Zou dit te maken kunnen hebben met gemeentlijke vergunningenbeleid en de bijbehorende sores ? Natuurlijk niet. Die gedachte kwam alleen maar vrij bij mij binnen.
In iedergeval was het opvallend hoe schichtig en pinnig ze regeerden op vragen van journalisten in het geval van het gijzelingsdrama, dat ook op TV-Oost is uitgezonden. Nu hadden ze even geen tijd gehad om smoezen te bedenken. 'Je voorbereiden' heet dat. Dat de heer Sjoers na 20 jaar ook de achterbroek aantrekt is wel frappant nu zijn baas ook is vertrokken. Ze konden het wel goed vinden zo leek het mij. Vooral als er listen en lagen worden bedacht in het Gemeentehuis. Dat hoef ik niet te bewijzen omdat het een voldongen feit is en een publiek geheim.

Wilt u toch enige voorbeelden ?

Destijds was Sjoers woonachtig aan de Tijhofslaan, het duurde niet zo lang of de Tijhofslaan werd afgesloten voor autoverkeer middels een bussluis. Meneer wilde toch in alle rust zijn listen kunnen bedenken.

Ook al weer een tijdje geleden, toen de gemeenteraad kennelijk kickte op het aanleggen van zoveel mogelijk drempels, werd er uitgerekend bij wethouder Bert Kuiper voor de deur een dremel aangelegt. De eerste 50 meter voorbij de woning staan verder geen
woningen. Pesterijtje ? U mag het zeggen.
Ongetwijfeld heeft Bert Kuiper het wel voorelkaar gekregen de drempel weer weg te laten halen. Ach, zo'n pesterij mag wel wat geld kosten en daar moet je tegen kunnen als wethouder.

Maar het tekend wel de achterbakse sfeer om niet- gelijkdenkenden te demotiveren met ergenissen in het Gemeentehuis. Maar ook op scholen en andere aan ambtenarij gelieerde instellingen weten ze van wanten.
Wat maken we elkaar het leven toch zuur en dat terwijl we toch allemaal hetzelfde nastreven. Maar gezien het bovenstaande zitten er erg veel vooral voor zich zelf.

Welnu, laten we hopen dat het nieuwe bloed het beter doet, hoewel ben ik bang dat ze ook weer snel zullen worden aangestoken door het ambtenaren virus.
Want vanaf premier Balkenende tot en met de gemeentelijke grasmaaier dit virus blijkt al eeuwen onuitroeibaar en nooit is er een serum voor gevonden.

J. Koorn

Twee mannen leunen op een hek. Voldaan en lichamelijk vermoeid met één been op de spijlen als een ooievaar.
Ze genieten van de avondstilte op een warme, windstille augustusavond, terwijl het lichtelijk begint te schemeren.
Vooral genieten ze van het uitzicht. Een weidse blik langs paarden en schapen naar de verre bomenrij.
Dankbaar dat het er nog is, terwijl links de maan rond en gelig opkomt en de feestvreugde alleen nog maar komt vergroten.
Ach, ze hadden het goede nieuws gelezen van de afgeslagen aanval op de natuur van de industrie en de komst van tijdelijke natuur. Ze mijmeren wat en vragen zich af wat voor moois er wel niet zal komen en niet minder belangrijk: wanneer? Nu staat er nog veel maïs en daarna zal het wel een keer zichtbaar worden. Echter begint dan de winter al weer bijna. Volgend voorjaar dan maar? Of zouden ze blij gemaakt zijn met het overbekende dode musje? Vooralsnog weigeren ze dit te geloven en zijn ze bereid om te vertrouwen op de bestuurders. Ze zijn ongeduldig en kunnen niet wachten. Dat is het. Als een kind dat niet kan wachten totdat het jarig is en het al zo lang verlangde cadeau zal krijgen.
Twee volwassen mannen die hopen als kinderen op een stukje mooie natuur. Het lijkt zo kinderachtig en onbelangrijk, maar er zou wel eens heel veel wijsheid achter kunnen schuilen als tegenhanger van deze chaostijd. Onlangs nog vergeleken met “porte du soleil” kon dit wel eens de deur naar de hoop gaan worden. Hoop op meer en vooral hoop op gezond verstand.

Anne Jan Teunis.

Diverse massale bijeenkomsten zouden uit den boze moeten zijn. Wanneer er verwacht word dat er rellen zouden kunnen uitbreken, gebeurd dat meestal ook wel. Ondanks dat soms in de media nadien word beweerd dat het zonder al te veel ongeregeldheden zou zijn verlopen. Dat de politie dan toch wel in actie heeft moeten komen en er toch nog, wellicht relatief, groot aantal relschoppers zijn opgepakt. Wordt kennelijk dan gebagatelliseerd.

Waar al die agressie wegkomt tegenwoordig daar zou ik nog een zeer lang verhaal over kunnen schrijven, maar ik zou me willen beperken tot de actualiteit. Een actualiteit overigens die al tientallen jaren heerst.

Het is toch van de gekke wat politiemensen moeten doorstaan b.v. bij de handhaving van de orde bij het strandfeest bij Hoek van Holland waarbij zelfs een jonge man is gedood. Voetbalwedstrijden, waar je liever maar niet meer heengaat door te verwachten rellen. Dit is groot nieuws en het word dan ook breed uitgemeten in de media.
Men zou zich kunnen afvragen of de geldverslindende beveiligingsmaatregelen dat jaarlijks nodig is opweegt tegen het vermaak voor de mensen die deze bijeenkomsten bezoeken. Ook te bedenken is dat er nooit afdoende maatregelen zijn gevonden om er nu eens grondig een einde te maken aan de ongeregeldheden.

Laat Nederland nu eens het voortouw nemen en een voorbeeld zijn voor het buitenland. Nederland staat allang bekend als het op een softe aanpak gaat van van alles en nogwat. Verbiedt simpelweg deze enorme bijeenkomsten. Breek de voetbalstadions af en zet een hoog hek om het veld, laat wedstrijden spelen zonder publiek.
Dwing de voetbalsupporter voor de T.V. Clubs kunnen verdienen aan de uitzendrechten op T.V. Uiteraard niet zoveel als nu gebruikelijk, maar ze hoeven dan ook geen miljoenen te spenderen voor aankoop van spelers. Deze mensenhandel word dan tevens gestopt. Een topvoetballer mag mijns inziens best goed verdienen zelfs zeer veel, want het is zwaar en hard werken. Maar moet het echt in de miljoenen lopen.

Maar als er iets moet veranderen waar geld verdiend wordt dan gebeurd er gewoon niets. De miljoenen voor de beveiliging is 'slechts' gemeenschapsgeld, waar maal je om. Net als de drugshandel dat men nooit meer zal kunnen uitbannen, er wordt te veel geld mee verdiend. Maar dat is een ander verhaal, wellicht kom ik daar een volgende keer op terug.

J. Koorn, Almelo