 |
|
Het is een zwoele augustusavond, een week na de valse start, waarop een hele ploeg op een grote akker staat. Het graan is er af en het stro wordt geperst tot mooie balen.
Een man staat er bij en zegt dat onze lieve Heer overal voor gezorgd heeft. Eten voor mens en dier en stro voor de paarden. Alles klopt en alles is goed In de stilte van de avond geniet ik van deze simpele, maar o zo ware woorden.
Het stro wordt hoog opgeladen op platte wagens en de zware lasten worden naar de uitgang van de akker gereden.
Achterop één van de wagens zit ik op een strobaal en kijk de verte in. Wat een ruimte en wat een vrijheid, denk ik, terwijl de pareltjes zweet langs onze slapen lopen. Ik zit tussen twee mannen in die opgegroeid zijn met het boerenleven. Eén van hen merkt op dat ik er zo ook helemaal inkom. Als kind wilde ik dit al en het lijkt wel of veel uit die tijd nu in vervulling gaat. Ik hou er van en ondanks het feit dat ik in de grote stad woon, is hier mijn thuis. Op zo’n eenzame akker die zo z’n best heeft gedaan om mens en dier van dienst en tot nut te zijn. Onder de weide hemelkoepel. Luchten die droogte, warmte en ook regenwater hebben geschonken, waardoor het gewas tot volle bloei is gekomen.
Ja, alles klopte in de natuur en ik geloofde het. In het prachtige gebied ten noordoosten van Sibculo vond ik het vertrouwen weer terug. Hier in de uitgestrektheid klonk in de stilte een zachte stem. Een stem die zei: “Jongen, soms lijkt het op een valse start, maar schijn bedriegt.” Uit een schijnbeweging komt meestal iets geweldigs voort. Stro is hol van binnen, maar deze avond was van een geweldige geestelijke rijkdom.
Buiten de stad is nog ruimte zat. Handen af van de buitengebieden .Deze gebieden verrijken onze geesten. Als we het maar tot ons laten doordringen.
Anne Jan Teunis. |
