Mild maar vastberaden lacht hij ons toe op een foto op de site van Tubantia. Ugur Çete gaat een gedenksteen plaatsen om de Turkse slachtoffers uit de periode rond 1915 te herdenken. Hij voelt zich op de teentjes getrapt omdat de gemeente wel naar de herdenking van de Armenen gaat en zich vorig weekend niet liet zien op een conferentie waarop het Turkse standpunt werd toegelicht.
Nu geloof ik niet dat veel Almeloërs wakker liggen van de Turkse “kwestie” of “genocide” van 1915 al weer. Wij hebben bovendien genoeg aan onze eigen historische uitglijders.
Er is wereldwijd in de loop der eeuwen gigantisch veel fout gegaan en vaak krijg je achteraf de welles-nietes verhalen. Iedere groep probeert z’n straatje zo veel mogelijk schoon te vegen. Alles kun je bijdraaien, echter de doden blijven. In 1915 waren dat er zo’n 500000 en dat is dunkt me genoeg voor een aantal gedenkstenen.
We moeten daar niet al te moeilijk over doen. Herdenken mag en moet zelfs opdat we er lering uit trekken. In dit geval kan het heel simpel zijn. De Armenen hebben een kerk en de Turken een moskee. Plaats de gedenkstenen op de pleinen van deze gebouwen en ga er jaarlijks een keer omheen staan. Klaar. Niemand heeft er verder last van en je kunt op eigen terrein je gang gaan. Zelf betalen en onderhouden. De gemeente zorgt bovendien voor een afgevaardigde die z’n gezicht laat zien. Iedereen tevreden.
De geschiedenis wordt door het plaatsen van gedenkstenen niet vergeten, maar nog beter is het om toekomstgericht bezig te zijn en te proberen de conflicten en ergernissen van nu op te lossen. Gelijk halen is leuk, maar je kunt je beter richten op de toekomst. Weg met dat haantjesgedrag. Verdraagzaamheid en begrip lossen heel veel op. Lering trekken uit het verleden en van daaruit bouwen. Over tot de orde van de dag.

Anne Jan Teunis
 

In de afgelopen 10 jaar stak de gemeente Almelo zich voor zo’n 183 miljoen euro in de schulden, met het doel om de stad te doen opstomen in de ontwikkeling naar 100.000 inwoners. Plannen als Waterrijk, Leemslagen, Fortezza en nog een aantal werden in kleurrijke magazines aan de burgerij gepresenteerd. Modern en futuristisch moest de stad worden en vooral aantrekkelijk voor de rijken om het gemiddelde inkomen op te krikken. De ‘monorail van Sjoers’ moest uiteindelijk gaan zorgen voor het publieke vervoer tussen centrum en ziekenhuis en naar Waterrijk.

Monopoly was er niets bij maar dit keer werd gespeeld met geld van de burgers en werd fors geleend op de kapitaalmarkt. Gangmaker Sjoers (CDA) en zijn ambtelijke jaknikkers-achterban bedachten het ene mooi plan na het andere. Ambtelijke criticasters werken inmiddels in buurgemeenten en bouwreuzen als Wessels en Dura staken hem evenals investeerder Achmea Vastgoed een veer op de hoed als zijnde de krachtige figuur die een dergelijke ontwikkeling kon bewerkstelligen. Afspraken werden gemaakt en contracten gesloten. Zo werd de grond van Fortezza verkocht, teruggekocht en nogmaals verkocht aan van der Looy met een miljoenenverlies als eindresultaat zonder dat er stenen op elkaar werden gestapeld en zonder dat ooit werd betaald voor de grond. Gerechtelijke processen zijn nu het gevolg.

In al die jaren trok toenmalig gemeentelijk penningmeester Reinier van Broekhoven (CDA) nimmer aan de bel en ook voormalig burgemeester Menno Knip verkondigde de plannenmakerij als zaligmakend en vergat als kapitein te sturen. Coalitiegenoten PvdA en CDA – tussentijds ook nog een ‘regeerperiode’ gesteund door D66 – leunden achterover, prezen het college van B&W de hemel in en negeerden kritische geluiden van kleinere fracties in de gemeenteraad volkomen en hoonden deze weg. Het college van B&W had en heeft nog steeds volledig mandaat om de gemeente te verplichten en dat is feitelijk een absurde zaak. Ook werd in 2006 al aangetoond dat eerder een bevolkingskrimp aan de orde zou zijn dan groei en eerst nu wordt door B&W gezegd blij te zijn dat daar duidelijkheid over bestaat en plannen moeten worden bijgesteld.

Van Broekhoven zag als eerste de bui hangen en vertrok naar Soweco, Knip ging als tweede om zijn inmiddels ingenomen senaatzetel in de Eerste Kamer veilig te stellen en Sjoers werd door zijn achterban geprest om plaats te maken, nadat de publieke opinie zich tegen hem keerde n.a.v. de affaire grandcafé De Rechter met de gijzeling in het stadhuis tot gevolg. Alle loftuitingen van het bouwconsortium ten spijt zit de voormalige marktkoopman op wachtgeld evenals ex-collega van ruimtelijke ordening Bert Kuiper (PvdA) die kennelijk nog steeds geen baantje in het onderwijs kan vinden.

Het huidige college van B&W zit gevangen in de aangegane verplichtingen en heeft a. geen geld om alle plannen alsnog te realiseren en b. geen geld om af te kunnen schrijven om het verlies te kunnen nemen. De nieuwe stadspenningmeester Jan van Marle (CDA) moet puinruimen en heeft al de nodige boekhoudkundige trucs toegepast om het echte probleem voor zich uit te schuiven. Van Woudenbergh (VVD) heeft de tijd voor de aanleg van de Waterboulevard en de verbindende pleinen in de binnenstad kunnen verruimen bij GS en tegelijkertijd de toegezegde subsidie van de provincie veilig gesteld als het tenminste voor eind 2014 kan worden gerealiseerd. Maar dan moet er wel gemeentelijk geld worden aangeboord anders wordt dat alsnog een debacle. Kritiek krijgt van Woudenbergh van o.a. de stichting Stadsherstel en een groep Almeloërs die de huidige plannen voor de vernieuwing van de binnenstad nog te groots vinden en liever voor het aantrekkelijk maken gaan door gevelvernieuwing. De berekende tekorten belopen vele miljoenen die het bouwconsortium wel wil incasseren om überhaupt met het stapelen van stenen te beginnen. Ontwikkelaars met een duister bouwfraude-verleden als Multi Vastgoed (plan winkelcentrum Windmolenbroek) en Urban Interest (Markt- en Waagplein) hebben zich inmiddels posities weten te verschaffen en lijken het voortouw in de ontwikkelingen te nemen waarbij de gemeente alleen maar kan volgen en de regie kwijt is, want wie geld heeft bepaald.

Geen aandacht dus voor de leegstand in de Grotestraat Zuid en City-Promenade, als van oudsher de kernwinkelgebieden. Liefst 9000 m2 winkeloppervlak komt er rondom de Markt bij terwijl er in de stad al zoveel leegstaat.
Van de bouw van een nieuw stadhuis en het graven van een kanaal worden door het college B&W kennelijk wonderen verwacht, maar zij zijn wel de enigen. Zij het ditmaal gesteund door wederom de PvdA en het CDA en nu ook door de VVD die sinds maart 2010 tot het college is toegetreden.

Geld wordt er dus gezocht en dat is alleen te halen bij de burgers. Subsidies worden fors gekort en zelfs afgebouwd. Gekort wordt o.a. ook fors op het minimabeleid. Bij de huishoudelijke afvalverwerking wordt de rekening voor een bedrag van 315.000 euro verlegd naar de burgers en er moet 80.000 euro worden bespaard op de stortkosten door de burgers tot sorteren te dwingen. Dat laatste geld (80.000) wordt weer versleuteld in de verhoogde OZB-heffing omdat het eerst wel in mindering wordt gebracht op de reinigingsheffing maar het geld niet gemist kan worden.

De structurele uitgaven moeten dus omlaag. Lukt dat, dan kan er weer een beetje geld worden geleend op de kapitaalmarkt.
Toch zal de grote klap van het pakken van verlies en afschrijven ongetwijfeld naderbij komen!

Burgemeester Jon Hermans is de geluiden van kritische burgers zat, zo was te lezen in Tubantia. ‘Daar hebben we last van’, was haar uitspraak. Nou, de burgers zullen nog jaren last hebben van de aflossing van de schuldenberg. Of mag dat soms niet gezegd worden?

‘Fijnslijper’

ALMELO – Regelmatige lezers op AlmeloNieuws.nl hebben ongetwijfeld de verhalen gelezen van Johnny Bolk over de Solar Challenge in Australië waar hij als truckdriver hand en spandiensten verrichtte voor het Twentse Solarteam.
Nu kreeg de redactie een mailtje van Johnny Bolk over de ervaringen die hij opdoet in Roemenië waar transportbedrijf Bolk betrokken is bij de aanleg van een heeeel groot Windmolenpark. Nu is Johnny Bolk wel wat gewend, maar wat hij in Roemenië tegenkomt en beleefd, wil hij toch met een groter aantal mensen delen. Vandaar…

Roemenië anno December 2011

Hallo allemaal..
Ik zit dan wel niet meer in Australië maar momenteel in Roemenië en daar wil ik echt wat over kwijt, vandaar via deze weg zodat jullie het kunnen lezen, doorsturen en weet ik al niet wat...
Ik zit dus voor de firma in Roemenië en daar wil ik het nu even over hebben...
 

Het Theaterhotel wordt nogal eens op de korrel genomen vanwege vermeende relaties in de politieke invloedsfeer binnen de gemeenteraad. Veel gehoorde kritiek is dan het schip met geld dat jaarlijks richting het Theaterhotel gaat.
Laten we voorop stellen dat elk Almelo’s bedrijf probeert haar relaties met de gemeentebestuurders op een zo hoog mogelijk peil te houden. Dat geldt voor het Theaterhotel niet anders dan voor Urenco of andere grote bedrijven al is het maar om benodigde vergunningen zo snel mogelijk te verkrijgen.

Bij het Theaterhotel komt daar de culturele subsidieregeling bij sinds de privatisering van de zwaar verliesgevende gemeentelijke schouwburg De Hagen.
Jaarlijks moest daar, met sterk stijgende tendens, op het laatst 2,4 miljoen harde guldens bij (in euro’s 1.089.072,00). Directeur Niek den Hertogh probeerde dat te compenseren door dinerarrangementen te verkopen om zo het aantal bezoekers te verhogen. Uiteraard scherp geprijsd en zo kwam de horeca in opstand tegen de gesubsidieerde diners en werd gepleit voor privatisering.
Op initiatief van de horeca schakelde wijlen wethouder Gerrit Stuivenberg (PvdA) het Rotterdamse bureau Kolpron in om dat te onderzoeken. Daaruit bleek dat ondanks het verlenen van culturele subsidies, via privatisering zo’n 50 procent kon worden bespaard in de jaarlijkse gemeentelijke kosten.
Toenmalig wethouder William Pingen (VVD) kon derhalve jaarlijks 1,2 miljoen guldens anders besteden. Collega Stuivenberg begon te onderhandelen met het toenmalige Postiljonconcern. Die onderhandelingen verliepen moeizaam.
Het faillissement van patatfabriek Tijhof bracht daar een kentering in. Ad van der Valk wilde het bedrijf overnemen en Stuivenberg wilde graag de werkgelegenheid behouden. Het contact was gelegd en terloops kwam de privatisering van schouwburg De Hagen aan de orde. Ad van der Valk werd nieuwsgierig vroeg om meer informatie en nagenoeg binnen een week werd een akkoord bereikt.
Vijfentwintig miljoen guldens investeerde van der Valk voor de bouw van een hotel, parkeerkelder, zwembad en de nodige inventarisvernieuwing. Ook werd overeengekomen dat jaarlijks een bedrag aan subsidie verleend wordt voor de culturele poot van het nieuwe Theaterhotel. Eveneens werd door wethouder Stuivenberg beloofd dat bij grote investeringen die de cultuurpoot ten goede komen, de gemeente bij zou dragen.

Desondanks kon de gemeente fors besparen en kon ruim 1,2 miljoen guldens jaarlijks anders worden besteed. Tegelijkertijd had de horeca ook via het toenmalige kamerlid Broos van Erp weten te bewerkstelligen dat in de gemeente Almelo een middelbare hotelschool zou starten (Nu ROC van Twente). De komst van Van der Valk betekende eveneens dat de op de plank liggende bouw van de Hagenborgh eindelijk werd gestart en dat meer investeerders in de stad opdoken om bijvoorbeeld de Passage tussen de Hema en V&D te bouwen. Almelo geraakte er zelfs door uit een artikel 12 status.
De komst van Van der Valk was dus een opstap naar meer.

Nu is het Theaterhotel een onderneming van de familie Hammink die wel deels onder de van der Valk hotelreserveringen werkt en daarmee wereldwijd in de picture blijft staan.
In 2005 heeft de gemeenteraad zich bij de vernieuwing van de overeenkomst tussen de gemeente en de fam. Hammink georiënteerd en geconstateerd dat de culturele poot boekhoudkundig los staat van de horeca. Jaarlijks wordt dat ambtelijk gecontroleerd.
De familie Hammink had eveneens plannen om het hotelgedeelte uit te breiden. De bank wilde dat alleen financieren als er zekerheid bestond over het voortbestaan van de schouwburgactiviteiten. Zo werd de gemeenteraad door het college van B&W medegedeeld.
In het verlengde daarvan lagen de noodzakelijke investeringen in het schouwburggedeelte en dat werd in een meerjarenplan vastgelegd.

Totaal bezien blijft de gemeente goedkoop uit t.a.v. de culturele activiteiten in de schouwburg tot 2017. Een door de gemeente gedreven schouwburg zou aanmerkelijk meer kosten. Dat stond in 2005 wederom vast.
In dat licht bezien is veel kritiek niet gebaseerd op feiten en gaan vergelijkingen met andere subsidies mank. Contract is namelijk ook contract.

Zaak is natuurlijk wel dat de gemeente ook goed controleert of de verleende subsidie goed besteed wordt. Of dat nu de culturele subsidie op de programmering is of de investeringssubsidie in de cultuurpoot van het Theaterhotel.
Daarin heeft de inzender van ‘Subsidiestromen’ volkomen gelijk. Als daarover twijfels bestaan, kan het college van B&W maar één ding doen, namelijk als de wiedeweerga aan de slag met een controle en openbaarheid van haar bevindingen.

‘Fijnslijper’

Een aantal weken geleden vond op een troosteloze, mistige, doordeweekse ochtend een trieste gebeurtenis plaats langs de Almelose Aa. Een man in een oranje pak zaagde met knetterend geluid de “praattafels” om, de wilgen die de kans hadden gehad om in korte tijd uit te lopen. Ze hadden deze kans niet gegrepen en konden dus hun biezen pakken. Einde verhaal.
Navraag bij de gemeente leerde dat er begin december compensatie zou komen.
Aldus geschiedde en op een middag zag ik inderdaad dat er een zestal nieuwe bomen was aangepland. Ik kon m’n geluk niet op, want de gemeente had woord gehouden. Bravo, want zo hoort het. Dezelfde gemeente kreeg dit jaar in de poll eens niet de zwarte piet toegekend en daar was ik het op dat moment wel mee eens.
Sint en Piet waren echter koud het land uit of ons werd afgelopen week als bomenliefhebbers de grond onder de voeten weggeblazen. Op de site van Tubantia een foto van een mooie stapel gerooide bomen en een weldadige tekst daarbij: “Minder regels voor Almelose bomenkap.”
Nu juich ik het afschaffen van regels te allen tijde toe, maar dit is nu zo’n onderwerp waar wel degelijk regels voor nodig zijn. In elk geval één regel die zelfs voor kinderen van vier begrijpelijk is en die luidt: “Nooit kappen, tenzij een boom gevaar oplevert voor de mens.”
Bomen moeten beschermd worden. Aan de ene kant omdat ze zo belangrijk zijn, want zonder bomen geen leven. Aan de andere kant omdat ze zelf hun stem niet kunnen laten horen.
Er zal waarschijnlijk kaalslag plaatsvinden. De bomen waren al een beetje vogelvrij sinds de bomenstichting er de brui aan gaf. Nu staat niemand meer iets in de weg om naar hartenlust te gaan kappen. Iedere tak die in de weg hangt zal een reden zijn om de boom te vellen. De techniek van de verschroeide aarde. Op naar een stad van steen en asfalt.
Ik eindig in mineur en vrees, maar hoop ten diepste dat ik er voor meer dan 100 procent naastzit. Wel weet ik nu al wie ik volgend jaar de “zwarte piet” geef.

Anne Jan Teunis

Gisteren kreeg ik een persbericht onder de ogen met een oproep aan vrijwilligers om zich te melden voor het uitoefenen van diverse functies op vrijwillige basis bij o.a. een jeugdzorginstelling in Almelo.
De oproep kwam van Scoop Welzijn de instelling die voor de gemeente Almelo zo’n beetje alle maatschappelijke taken beheert in het veld. De instelling die volgend jaar ook op initiatief van D66 éénmalig wordt gekort in de jaarlijkse subsidie omdat men zoveel geld heeft opgepot.
De instelling die van harte de oproep van woningstichting Beter Wonen ondersteunt om een Foundation in het leven te roepen die als paraplu moet gaan dienen voor alle activiteiten in Almelose woonwijken. Een ondersteuning mits dit in overleg met Scoop tot stand komt. Dat noemt men dus protectie van het eigen belang.

Maar goed, komen we terug op de vrijwillige functies via Scoop. Vaak worden deze ingevuld door werkzoekenden met een uitkering via de sociale dienst. De functies mogen dan vaak met behoud van uitkering worden uitgevoerd. Op zich begrijpelijk als het functies zijn die iets extra’s aan de zorg voor mensen toevoegen maar of dat altijd het geval is?
Laat ons kijken naar de openstaande functies via Scoop Vrijwilligers bij de jeugdzorginstelling:

• Een gastheer/vrouw voor het multifunctionele gebouw en het hoofdkantoor. Je verzorgt de koffie en thee bij vergaderingen en presentaties, zorgt dat de beamer klaar staat ect.
• Een beheerder/conciërge voor het multifunctionele gebouw voor het uitvoeren van klusjes en opdrachten.
• Een praktisch ondersteuner voor de leefgroep die jongeren persoonlijke aandacht biedt en helpt met alledaagse klussen als koken, boodschappen doen en het onderhouden van de fiets.
• Een activiteitenbegeleider voor bijvoorbeeld een meidenclub, knutselclub, dansclub of een voetbalclub.
• Een duikinstructeur die bevoegd is om les en/of begeleiding te geven aan enkele jongeren die willen leren duiken met persluchtflessen.

Met alle respect, maar normaal gesproken lijken mij dit allemaal banen waarvoor een normaal salaris op z’n plaats is. Met een beetje goede wil is er hooguit in de functies praktisch ondersteuner en activiteitenbegeleider nog iets te ontdekken van een toegevoegde waarde als dat onder toezicht van een meewerkende betaalde professional gebeurd.
De andere drie functies lijken mij gewoon werk waarvoor zeker betaald zou moeten worden.

De conclusie is dat dus veel vrijwilligerswerk wordt gedaan om te kunnen besparen in de arbeidskosten van deze jeugdzorginstelling en andere instellingen en Scoop Welzijn zich protectionistisch leent voor het bemiddelend contact dankzij de subsidie van de gemeente.
Het gevolg is wel dat het aantal bijstandsuitkeringen hoger blijft dan zou moeten.
Snapt u het nog?
Ik niet!

‘Fijnslijper’

P.S.
Wilt u desondanks meer weten over deze of één van de andere vacatures?
Kijk gerust eens op deze website: www.vrijwilligersalmelo.nl

Of maak een afspraak voor een kennismakingsgesprek!
Contact: info@scoopvrijwilligers.nl en/of 0546 – 544 188 (of via Scoop Welzijn 0546 – 544 100).

Een poosje geleden viel me een leuk berichtje op over de citybijbel. Natuurlijk hielp het dat Heraclesspeler Everton Ramos da Silva het eerste exemplaar in ontvangst mocht nemen. Een mooie blikvanger en een prima promotie. Wanneer je de moeite zou nemen om langs te komen, mocht je een gratis exemplaar pakken. Veel lager kan de drempel niet zijn.
In een donkere hoek even voorbij de Georgius Basiliek haalde ik m’n exemplaar en had een leuk gesprek met een aantal mensen die de bijbels aan de man brachten. We vonden het een goede actie en hadden het over verdraagzaamheid en vrede en dat het een mooie tegenhanger is van al die meer dan onnodige kerstkitsch die deze weken op ons afkomt.
Een uur later werd de cassière van de C1000 doodgeschoten.
Grote verslagenheid natuurlijk omdat het zo’n schril contrast is met de zoete sfeer die men aan het opbouwen is richting de Kerst.
Over de moord is intussen al het één en ander geschreven, maar het ziet er gelukkig naar uit dat er geen religieuze motieven zijn en het is ook een geluk dat de dader niet in het wilde weg om zich heen is gaan schieten. Een “crime passionnel” die volledig op zichzelf staat. Het heeft niets met Almelo te maken in die zin dat het net zo goed op de Ginkelse hei had kunnen gebeuren.
Het leven gaat verder. Op zaterdag kreeg iedereen de geest en trok er op uit om huis en tuin te versieren. Hordes uitgelaten kinderen van een jaar of dertien in een andere supermarkt op de maandag na het drama. Life goes on en zo hoort het ook.
Bloemenzee en stille tocht. Op de dag van de stille tocht was het volgende drama, te Luik ditmaal, al weer te betreuren en tevens een incident in Florence. Hoe vaak hebben we het al niet gezien? Wanneer je alle schietincidenten van de afgelopen jaren optelt schrik je van deze gewelddadige samenleving. Vooral onbegrip overheerst.
Afgelopen zaterdag stond een interview in Trouw met misdaadschrijver Ferdinand van Schirach. “De mens worstelt met kwesties als hebzucht, onmacht, depressie, wanhoop en jaloezie. Uit een Amerikaans onderzoek blijkt dat meer dan 50 procent van de ondervraagden wel eens had overwogen om iemand te vermoorden. Het is kennelijk iets dat in ons allemaal schuilt.”
Na het lezen van dit interview en na alle gebeurtenissen van de afgelopen dagen en jaren kom je tot de conclusie dat we als mensen op een wankel koord balanceren. Er kan waar ook ter wereld zo maar op enig moment iets misgaan. We moeten constant proberen om dingen niet te laten escaleren. Je kunt over een citybijbel zeggen wat je wilt, maar de inhoud van deze bijbel kan ons wel degelijk helpen om aan de goede kant van de streep te blijven. Zonder moraliserend te willen zijn of alles met een simpel boekje af te doen, ben ik wel van mening dat het lezen er van een hulp kan zijn om te proberen op een positieve manier wat vrediger met elkaar om te gaan.

Anne Jan Teunis

Is het niet vreselijk lachwekkend? In de categorie: “Je weet niet wat je leest”, viel m’n oog op een bericht op de site van Tubantia.
Het gaat over een plan van de Christelijke Gemeente Nederland om een religieus centrum te realiseren naast Urenco. Op zich natuurlijk geen lachwekkend bericht, maar doorlezend stuit ik op een zin die ik niet goed kan plaatsen: “De gemeenteraad heeft moeite met een grote ontwikkeling in het buitengebied.”
Zo, dat is nieuw. De gemeente als beschermer van het buitengebied. Oh, wat zijn we heden blij, want wat wil een natuurliefhebber nog meer dan dat de gemeente opkomt voor die paar resterende groene brokjes tussen al dat steen?
De tegenstrijdigheid druipt echter van deze opmerking af. In twee opzichten snap ik de zin dan ook niet. In de eerste plaats kan ik de weerstand tegen het optrekken van een paar gebouwen naast Urenco niet rijmen met het wel willen bouwen van meer dan 4000 huizen in Waterrijk. Als je praat over een grote ontwikkeling in het buitengebied van Almelo, waarbij de gemeente bijna tot aan het centrum van Vriezenveen wil gaan bouwen, heb je met Waterrijk toch een goed voorbeeld van waar onze gemeente voor staat en hoe zwaar het belang van de natuur voor haar weegt.
Ten tweede denk ik dat een paar gebouwen extra in dit gebied niet zo veel kwaad kunnen. Urenco is de buurman en de Karelskamp en andere grote gebouwen staan in de directe omgeving. De uitzichten zijn toch al verpest, dus daar hoeven we ons niet druk om te maken.
Een vreemde schijnbeweging dus van de gemeente. Is zo’n centrum in deze tijd trouwens nog wel nodig? Is er niet ergens in de stad nog een “gat van Almelo” te vinden? Waar veel kerken sluiten en de secularisatie niet te stoppen lijkt, mede geholpen door een sleutelgatkijkende bisschop, lijkt mij dit een overbodige actie die een beetje doet denken aan de onnodige bouw van kantoorpanden. Bouwen voor leegstand.
Kortom: ik snap eigenlijk beide partijen niet. Een tip: gewoon met de Kerst naar Sissi en de Sound of Music kijken en met een helder hoofd in januari de draad weer oppakken.

Anne Jan Teunis

Lees ook: B&W opnieuw accoord met bouwplan Noorse Broeders
 

Het boek van Kerst kan alweer dicht. Voorbij voor je het weet. Over en uit. Of toch niet?
Nee, de lijst met schandalen blijft ook na de Kerst gewoon doorgroeien. Gisteren las ik een nogal komisch bericht op Nu.nl. Priesters van verschillende groepen zijn met elkaar slaags geraakt in de geboortekerk te Jeruzalem. Haantjesgedrag van orthodoxe groepen en het is wel duidelijk dat deze haantjes in feite erg weinig van de Vredesboodschap begrepen hebben.
De afgelopen weken is (terecht) een waar offensief ingezet om de kerk diep door het stof te laten gaan. Natuurlijk heel tactisch zo vlak voor de Kerst. Het begon allemaal met het rapport van de commissie-Deetman. Vlak voor Kerst kwam daar het “gevalletje” van de pastoor van Albergen bij en deze week alweer een uitgeschakelde pastoor plus in Israël “grote orthodoxe jongens” die kleine meisjes het leven zuur maken. Je zou verwachten dat nog maar weinig mensen de moed kunnen opbrengen om naar de kerk te gaan.
In Mariaparochie hadden ze zich weinig van alle commotie aangetrokken. Het “kroamschudd’n” leverde daar traditioneel een lange wachtrij voor de kerk op. Wellicht kwamen deze mensen voor de onopgesmukte boodschap van Kerst en minder voor de “mutsen en mijters” die nog immer hun vermanende vingertjes opsteken, terwijl nederig door een achterdeurtje van de kerk verdwijnen toepasselijker zou zijn.
Hopelijk kan het boekje nu dicht. Het is niet alleen maar kommer en kwel in de Katholieke kerk. De meerderheid van de priesters is wel te vertrouwen en van onbesproken gedrag. Misschien is de les dat we de voorgangers meer als mensen moeten zien en ze van hun voetstuk af moeten halen. Ze respecteren, maar wel kritisch volgen. Daarbij moet de blijde boodschap centraal blijven. De rest is mensenwerk!

Anne Jan Teunis