 |
|
Een poosje geleden viel me een leuk berichtje op over de citybijbel. Natuurlijk hielp het dat Heraclesspeler Everton Ramos da Silva het eerste exemplaar in ontvangst mocht nemen. Een mooie blikvanger en een prima promotie. Wanneer je de moeite zou nemen om langs te komen, mocht je een gratis exemplaar pakken. Veel lager kan de drempel niet zijn.
In een donkere hoek even voorbij de Georgius Basiliek haalde ik m’n exemplaar en had een leuk gesprek met een aantal mensen die de bijbels aan de man brachten. We vonden het een goede actie en hadden het over verdraagzaamheid en vrede en dat het een mooie tegenhanger is van al die meer dan onnodige kerstkitsch die deze weken op ons afkomt.
Een uur later werd de cassière van de C1000 doodgeschoten.
Grote verslagenheid natuurlijk omdat het zo’n schril contrast is met de zoete sfeer die men aan het opbouwen is richting de Kerst.
Over de moord is intussen al het één en ander geschreven, maar het ziet er gelukkig naar uit dat er geen religieuze motieven zijn en het is ook een geluk dat de dader niet in het wilde weg om zich heen is gaan schieten. Een “crime passionnel” die volledig op zichzelf staat. Het heeft niets met Almelo te maken in die zin dat het net zo goed op de Ginkelse hei had kunnen gebeuren.
Het leven gaat verder. Op zaterdag kreeg iedereen de geest en trok er op uit om huis en tuin te versieren. Hordes uitgelaten kinderen van een jaar of dertien in een andere supermarkt op de maandag na het drama. Life goes on en zo hoort het ook.
Bloemenzee en stille tocht. Op de dag van de stille tocht was het volgende drama, te Luik ditmaal, al weer te betreuren en tevens een incident in Florence. Hoe vaak hebben we het al niet gezien? Wanneer je alle schietincidenten van de afgelopen jaren optelt schrik je van deze gewelddadige samenleving. Vooral onbegrip overheerst.
Afgelopen zaterdag stond een interview in Trouw met misdaadschrijver Ferdinand van Schirach. “De mens worstelt met kwesties als hebzucht, onmacht, depressie, wanhoop en jaloezie. Uit een Amerikaans onderzoek blijkt dat meer dan 50 procent van de ondervraagden wel eens had overwogen om iemand te vermoorden. Het is kennelijk iets dat in ons allemaal schuilt.”
Na het lezen van dit interview en na alle gebeurtenissen van de afgelopen dagen en jaren kom je tot de conclusie dat we als mensen op een wankel koord balanceren. Er kan waar ook ter wereld zo maar op enig moment iets misgaan. We moeten constant proberen om dingen niet te laten escaleren. Je kunt over een citybijbel zeggen wat je wilt, maar de inhoud van deze bijbel kan ons wel degelijk helpen om aan de goede kant van de streep te blijven. Zonder moraliserend te willen zijn of alles met een simpel boekje af te doen, ben ik wel van mening dat het lezen er van een hulp kan zijn om te proberen op een positieve manier wat vrediger met elkaar om te gaan.
Anne Jan Teunis |
