 |
|
Het Theaterhotel wordt nogal eens op de korrel genomen vanwege vermeende relaties in de politieke invloedsfeer binnen de gemeenteraad. Veel gehoorde kritiek is dan het schip met geld dat jaarlijks richting het Theaterhotel gaat.
Laten we voorop stellen dat elk Almelo’s bedrijf probeert haar relaties met de gemeentebestuurders op een zo hoog mogelijk peil te houden. Dat geldt voor het Theaterhotel niet anders dan voor Urenco of andere grote bedrijven al is het maar om benodigde vergunningen zo snel mogelijk te verkrijgen.
Bij het Theaterhotel komt daar de culturele subsidieregeling bij sinds de privatisering van de zwaar verliesgevende gemeentelijke schouwburg De Hagen.
Jaarlijks moest daar, met sterk stijgende tendens, op het laatst 2,4 miljoen harde guldens bij (in euro’s 1.089.072,00). Directeur Niek den Hertogh probeerde dat te compenseren door dinerarrangementen te verkopen om zo het aantal bezoekers te verhogen. Uiteraard scherp geprijsd en zo kwam de horeca in opstand tegen de gesubsidieerde diners en werd gepleit voor privatisering.
Op initiatief van de horeca schakelde wijlen wethouder Gerrit Stuivenberg (PvdA) het Rotterdamse bureau Kolpron in om dat te onderzoeken. Daaruit bleek dat ondanks het verlenen van culturele subsidies, via privatisering zo’n 50 procent kon worden bespaard in de jaarlijkse gemeentelijke kosten.
Toenmalig wethouder William Pingen (VVD) kon derhalve jaarlijks 1,2 miljoen guldens anders besteden. Collega Stuivenberg begon te onderhandelen met het toenmalige Postiljonconcern. Die onderhandelingen verliepen moeizaam.
Het faillissement van patatfabriek Tijhof bracht daar een kentering in. Ad van der Valk wilde het bedrijf overnemen en Stuivenberg wilde graag de werkgelegenheid behouden. Het contact was gelegd en terloops kwam de privatisering van schouwburg De Hagen aan de orde. Ad van der Valk werd nieuwsgierig vroeg om meer informatie en nagenoeg binnen een week werd een akkoord bereikt.
Vijfentwintig miljoen guldens investeerde van der Valk voor de bouw van een hotel, parkeerkelder, zwembad en de nodige inventarisvernieuwing. Ook werd overeengekomen dat jaarlijks een bedrag aan subsidie verleend wordt voor de culturele poot van het nieuwe Theaterhotel. Eveneens werd door wethouder Stuivenberg beloofd dat bij grote investeringen die de cultuurpoot ten goede komen, de gemeente bij zou dragen.
Desondanks kon de gemeente fors besparen en kon ruim 1,2 miljoen guldens jaarlijks anders worden besteed. Tegelijkertijd had de horeca ook via het toenmalige kamerlid Broos van Erp weten te bewerkstelligen dat in de gemeente Almelo een middelbare hotelschool zou starten (Nu ROC van Twente). De komst van Van der Valk betekende eveneens dat de op de plank liggende bouw van de Hagenborgh eindelijk werd gestart en dat meer investeerders in de stad opdoken om bijvoorbeeld de Passage tussen de Hema en V&D te bouwen. Almelo geraakte er zelfs door uit een artikel 12 status.
De komst van Van der Valk was dus een opstap naar meer.
Nu is het Theaterhotel een onderneming van de familie Hammink die wel deels onder de van der Valk hotelreserveringen werkt en daarmee wereldwijd in de picture blijft staan.
In 2005 heeft de gemeenteraad zich bij de vernieuwing van de overeenkomst tussen de gemeente en de fam. Hammink georiënteerd en geconstateerd dat de culturele poot boekhoudkundig los staat van de horeca. Jaarlijks wordt dat ambtelijk gecontroleerd.
De familie Hammink had eveneens plannen om het hotelgedeelte uit te breiden. De bank wilde dat alleen financieren als er zekerheid bestond over het voortbestaan van de schouwburgactiviteiten. Zo werd de gemeenteraad door het college van B&W medegedeeld.
In het verlengde daarvan lagen de noodzakelijke investeringen in het schouwburggedeelte en dat werd in een meerjarenplan vastgelegd.
Totaal bezien blijft de gemeente goedkoop uit t.a.v. de culturele activiteiten in de schouwburg tot 2017. Een door de gemeente gedreven schouwburg zou aanmerkelijk meer kosten. Dat stond in 2005 wederom vast.
In dat licht bezien is veel kritiek niet gebaseerd op feiten en gaan vergelijkingen met andere subsidies mank. Contract is namelijk ook contract.
Zaak is natuurlijk wel dat de gemeente ook goed controleert of de verleende subsidie goed besteed wordt. Of dat nu de culturele subsidie op de programmering is of de investeringssubsidie in de cultuurpoot van het Theaterhotel.
Daarin heeft de inzender van ‘Subsidiestromen’ volkomen gelijk. Als daarover twijfels bestaan, kan het college van B&W maar één ding doen, namelijk als de wiedeweerga aan de slag met een controle en openbaarheid van haar bevindingen.
‘Fijnslijper’ |
