|
|
Een aantal weken geleden vond op een troosteloze, mistige, doordeweekse ochtend een trieste gebeurtenis plaats langs de Almelose Aa. Een man in een oranje pak zaagde met knetterend geluid de “praattafels” om, de wilgen die de kans hadden gehad om in korte tijd uit te lopen. Ze hadden deze kans niet gegrepen en konden dus hun biezen pakken. Einde verhaal.
Navraag bij de gemeente leerde dat er begin december compensatie zou komen.
Aldus geschiedde en op een middag zag ik inderdaad dat er een zestal nieuwe bomen was aangepland. Ik kon m’n geluk niet op, want de gemeente had woord gehouden. Bravo, want zo hoort het. Dezelfde gemeente kreeg dit jaar in de poll eens niet de zwarte piet toegekend en daar was ik het op dat moment wel mee eens.
Sint en Piet waren echter koud het land uit of ons werd afgelopen week als bomenliefhebbers de grond onder de voeten weggeblazen. Op de site van Tubantia een foto van een mooie stapel gerooide bomen en een weldadige tekst daarbij: “Minder regels voor Almelose bomenkap.”
Nu juich ik het afschaffen van regels te allen tijde toe, maar dit is nu zo’n onderwerp waar wel degelijk regels voor nodig zijn. In elk geval één regel die zelfs voor kinderen van vier begrijpelijk is en die luidt: “Nooit kappen, tenzij een boom gevaar oplevert voor de mens.”
Bomen moeten beschermd worden. Aan de ene kant omdat ze zo belangrijk zijn, want zonder bomen geen leven. Aan de andere kant omdat ze zelf hun stem niet kunnen laten horen.
Er zal waarschijnlijk kaalslag plaatsvinden. De bomen waren al een beetje vogelvrij sinds de bomenstichting er de brui aan gaf. Nu staat niemand meer iets in de weg om naar hartenlust te gaan kappen. Iedere tak die in de weg hangt zal een reden zijn om de boom te vellen. De techniek van de verschroeide aarde. Op naar een stad van steen en asfalt.
Ik eindig in mineur en vrees, maar hoop ten diepste dat ik er voor meer dan 100 procent naastzit. Wel weet ik nu al wie ik volgend jaar de “zwarte piet” geef.
Anne Jan Teunis |
