Op de grote, stille heide. Dwaalt de herder eenzaam rond. Totaal verdwaasd loert hij tussen de struiken door en weet dat het nu menens wordt. De stoere bovengrondse mollen werpen in korte tijd grote zandhopen op en komen bedreigend dichterbij. Hoe zal hij ze als eenling ooit nog kunnen stoppen? Hij berust en weet dat het onomkeerbaar is.
Het werd aangekondigd in de Twenterand Courant van donderdag 20 september jl. als project zandwinning Oosterweilanden. Ter verduidelijking een kaartje er bij. Alstublieft. Er is niet veel fantasie voor nodig om te beseffen dat de Fayersheide compleet wordt weggedrukt. Kijk dat zielige strookje groen daar eens liggen. Het uiteindelijke bedrijventerrein is vijf keer zo groot en de zandwinlocatie zo’n tien keer. Een tweetal dingen in het artikeltje irriteren me een beetje. Ten eerste de naam van de nieuwe rondweg. “Heidelandweg” is een liefelijke benaming, een soort troostnaampje om de pijn te verzachten.
In werkelijkheid zorgen ook hier de asfaltplakkers voor een verdergaande versnippering van het landschap. De mooie uitzichten op de smalle, lange akkers worden een stuk minder voor stadsmensen die weemoedig naar hun geboortedorp met z’n trotse toren van de “grote kaike” en de watertoren kijken. De heilige koe heeft er weer een baan bij. Verderop lees ik dat de zandwinlocatie miljoenen kuub zand gaat leveren aan de Twentse bouwwereld voor de komende decennia.
Zou dat echt noodzakelijk zijn? Zo gaat het landjepik verder en kunnen we opnieuw afscheid nemen van een stukje natuur. Wellicht kan men de rondweg door laten lopen naar de Schout Doddestraat, alwaar de troostmeisjes op klandizie wachten. Men komt dan ook meteen langs het bord “Nooitgedacht” en dat woord geeft misschien nog wel het best het gevoel weer van de natuurliefhebbers die blijven vechten voor die paar stukjes groen en die zich continu op hun bezorgde hoofden krabben, wanneer ze zien wat er tegenwoordig allemaal mogelijk is. Hoe schoon was mijn heide. Het pareltje is aan het verbleken en wie er nog van wil genieten zal heel snel moeten zijn.

Anne Jan Teunis

Bijna niemand weet het, maar heel ‘sneeky’ heeft de Eerste Kamer deze week twee wetten aangenomen die de privacy van burgers totaal buitenspel zet. Een bevel tot huiszoeking is niet meer nodig, omdat een der nieuwe wetten regelt dat men fraudecontroleurs altijd moet binnenlaten. Er is dus geen sociaal pact meer nodig zoals in de Almelose wijk De Riet waar teams bestaande uit welzijnswerkers, politie, controleurs van de sociale dienst et cetera rond gaan om ‘moeilijke gevallen’ in een dwangbuis te zetten. Er hoeft zelfs geen enkele verdenking van bijvoorbeeld steunfraude te bestaan, want de overheidscontroleurs kunnen straks na 2013 zo bij u naar binnenlopen op straffe van het stopzetten van een uitkering. Dat is zelfs ook mogelijk indien men een kinderbijslaguitkering ontvangt.

De tweede aangenomen wet regelt dat in het geval van fraude een uitkering maximaal vijf jaar kan worden stopgezet. Krijgt men een boete opgelegd, dan moet deze volledig zijn betaald voordat een uitkering weer kan worden aangevraagd. Heeft men toevallig ook een ander inkomen, wordt deze voor 100 procent afgepakt. Om überhaupt te kunnen overleven stellen de verantwoordelijke bewindslieden dat men maar moet gaan werken om de schulden te voldoen. Niets mis met werken, maar de banen liggen niet voor het oprapen. Terwijl salarissen 'krimpen', uitkeringen dalen en de prijzen door staatsingrijpen duurder worden.

Belangenverenigingen en Ouderenbonden zijn hevig ontdaan en ook de advocatuur vreest het ergste. ‘De Nederlandse overheid degradeert mensen tot dakloosheid. Men neemt alle bestaanszekerheid af als uitkeringen op nul worden gezet. Deze wet is het einde van het sociale zekerheidssysteem’, stelt advocaat Marc van Hoof van de Bijstandsbond.
De verantwoordelijken voor deze wet zijn de VVD (inclusief de voormalige 'burgervader' van Almelo en huidige gouverneur Menno Knip), de PVV en het CDA.

Kijk daar zou de PvdA nu een breekpunt van moeten maken in de coalitiebesprekingen!

‘Fijnslijper’

Lees: 'Het Europees Verdrag van de Rechten van de mens - art. 8'

Meneer van Dalfsen: Het kan beter met een Dollegoor Terminal.

Vrijdag 5 oktober een aardig artikel in de Roskam “Belangrijkste ontwikkeling voor Twente in Rotterdam”. Het bestuur van NAT¹ heeft het artikel met veel belangstelling gelezen.
Wim van Dalfsen concludeert hierin dat er in 2020 dertienduizend extra banen in de logistiek bijkomen als er een los- en laadkade bij het XL Businesspark Twente zou worden aangelegd.
Wie kan nou tegen uitbreiding van werkgelegenheid in Twente zijn? NAT beslist niet, NAT zal erg gelukkig zijn met deze extra banen in de logistiek. Vooral omdat het om transport over water gaat.
Als de redenering van Van Dalfsen klopt dan mogen de provincie en de gemeente Almelo zich gelukkig prijzen. Want dan hoeven we niet nog jaren te wachten op een tweede terminal voor CTT vanwege de procedures en de aanleg. Maar waarom zouden we veel geld uittrekken voor een tweede terminal. Er is in Almelo al direct een alternatief voorhanden, dat bovendien veel goedkoper is: de los- en laadkaden van Dollegoor. Alle benodigde faciliteiten voor een goede terminal zijn er al aanwezig. Dollegoor beschikt over veel ruimte voor opslag, er ligt een directe aansluiting op het spoornetwerk en er is een directe verbinding naar het hoofdwegennetwerk. De vrachtschepen moeten wel 2 kilometer verder varen maar dat zal niet als nadeel ervaren worden.
Pakken we de bal op van Dollegoor dan hoeven we ons industriegebied niet verder uit te breiden tot in de groene omgeving maar benutten we effectief en efficiënt onze mogelijkheden.
Dit alternatief levert de provincie, Almelo en de deelnemende gemeenten in het Openbaar Lichaam Regionaal bedrijventerrein Twente een besparing op van vele miljoenen. En ook Dollegoor wordt daarmee opgewaardeerd. Zeker zo belangrijk is dat de groene omgeving ten zuiden van Almelo niet nog meer beschadigd raakt en kostbare grond behouden blijft voor landbouw en veeteelt. Een mooie bijdrage aan een duurzaam Twente. Dat zal zeker gewaardeerd worden door inwoners en bezoekers van Twente. Meneer van Dalfsen: Zo kan het nog beter.

Stichting NAT
Secretaris Wim Ardesch

¹ Stichting Natuurlijk Twente

TNO-rapport 2012: 'Van spoor naar binnenvaart'

Een aantal weken geleden schreef ik een droevig stukje over de Tour de France en vooral over de al jaren vaste gast op de eerste rij bij dit evenement: het dopingspook.
In stilte had ik nog gehoopt dat het allemaal mee zou vallen, want wie schiet er iets mee op wanneer een zo geweldige sport door het slob gehaald wordt?
Gisteren echter werd het rapport van de USADA openbaar gemaakt. Onomstotelijk bewijs tegen Lance Armstrong, een boekwerk van wel 1000 bladzijden, 26 onder ede afgelegde verklaringen van direct betrokkenen, onder wie 15 renners met kennis van de handel en wandel van de ploeg.
In de “Spits” las ik vanochtend een tamelijk vernietigend stuk over dit dopinggebruik. Onlangs had een wielerverslaggever gemeld dat wanneer je in sommige seizoenen de dopingzondaars uit het Tourklassement haalt, de nummer tachtig uit het eindklassement van dat jaar de Tourzege op zijn naam krijgt.
De droom is nu definitief aan diggelen. Het icoon is van z’n sokkel gelazerd. Er is weinig geloofwaardigheid meer aan het profwielrennen. Met een eerlijke krachtmeting heeft het al jaren helemaal niets te maken.
Misschien is het een idee om het handjevol niet-gebruikers in een volgende Tour op elektrische fietsen te laten rijden. Je kunt ze bergop ook vastknopen aan motoren, of een extra turbootje toevoegen tijdens afdalingen.
Volgend jaar zal ik de Tour op een andere manier volgen, namelijk als natuurfilm. Het geluid gaat af en ik hoop op prachtige helikopterbeelden van Alpentoppen en geweldige vergezichten. Met het klassement hou ik me niet bezig, want hoe dat er definitief uitziet, verneem ik over een jaar of 8 wel.
Zeven lange jaren de verkeerde geletruiwinnaar op de Champs- Elysées. Een decennium lang voor de gek gehouden. Kan de wielerliefhebber pur sang dit aan? Ik wens hem veel sterkte.
Het refrein van het liedje van Gerrit Dekzeil eindigt met de zin: “In deze wereld, waar je steeds wordt genept.”

Anne Jan Teunis

Deze week stond een opvallend berichtje in Tubantia. “Ernstige geluidhinder bij kwart van de Almeloërs.” Dit blijkt uit de laatste omnibuspeiling door Bureau Onderzoek en Statistiek van de gemeente Almelo.
De verkeersdeelnemers zijn de veroorzakers van deze ellende. Een mooie open deur, want wie is zo naïef te denken dat het in en om een stad stiller wordt, naarmate je meer asfalt aanlegt en er meer auto’s zijn die ook nog eens voor de kleinste afstandjes worden gebruikt?
Je realiseert je eigenlijk nooit dat die autogeluiden je altijd en overal vergezellen, behalve ‘s nachts in je zoetste dromen. Het hoort zo bij het moderne leven. Toch is het vreemd dat je zelfs buitenaf geen seconde absolute stilte meer kunt ervaren. Continu autogeraas, veraf en dichtbij. Monotoon en onophoudelijk.
Hierbij sociaal geraas waarvan je het nut kunt betwijfelen. Maar ook nuttig geraas van vrachtverkeer, want zonder transport staat alles stil en de schoorsteen moet roken. Je moet tenslotte wel reëel blijven.
Wat kunnen we dan met zo’n kop in de krant? In de wetenschap dat de asfaltridders van de VVD steviger dan ooit in het zadel zitten en niet zullen rusten voordat heel Nederland bedekt is met asfalt, lijkt een ommekeer niet echt aanstaande.
Ernstige geluidhinder? Dat dank je de koekoek. Je spant het paard achter de wagen, wanneer je eerst je hele landje vol gaat leggen met asfalt en dan met de wolven in het bos gaat huilen dat het zo’n lawaai maakt. Het is kiezen of delen. Gezien de verkiezingsuitslag is blijkbaar de meerderheid van de Nederlandse bevolking bereid om deze hoge prijs te betalen voor de optimale vrijheid die de heilige koe ons biedt.

Anne Jan Teunis
 

Het is niet de bedoeling dat een stukjesschrijver wekenlang over hetzelfde onderwerp dooremmert. Dat is het verhaal van de Enkazeem, jaar na jaar na jaar.
Toch ging het meest verbazingwekkende nieuws deze week wel weer over de Tour en dan bedoel ik niet het schema van de honderdste aflevering van 2013.
Nee, meer dan misselijkmakend vond ik een aantal berichtjes op nu.nl, onder andere van oud-Tourbaas Leblanc. Hij vindt Armstrong een groot kampioen. “Hij is de grootste kampioen van zijn generatie.” En passant veegt Leblanc nog even z’n eigen straatje schoon door te stellen dat hemzelf geen blaam treft.
Allerlei “grote” renners scharen zich achter Armstrong. Na Indurain, Jalabert en Valverde, vindt ook Contador dat Armstrong meer respect verdient. “Hij is te hard aangepakt en er is te weinig respect voor hem. Hij is vernederd en gelyncht. Vernietigd.”
“Zo’n boef is Armstrong niet”, volgens hoogleraar Harm Kuipers. “Het is niet terecht dat Armstrong wordt aangepakt, omdat iedereen in die tijd gebruikte.” Hij gelooft dat Armstrong epo heeft gebruikt, maar dat is niet zo erg. Het zorgt hoogstens voor een paar procent meer vermogen. Bovendien zou Armstrong geen grootverbruiker zijn.
Wanneer je de commentaren van deze mensen leest, kun je niet anders concluderen dan dat het één groot complot is. Men dekt elkaar in, want je bevuilt je eigen nest zo min mogelijk.
Volgens de heren renners valt het allemaal wel mee, maar er is toch een gigantische beerput opengegaan. Bovendien is er op z’n minst sprake van competitievervalsing en dat is zeer kwalijk.
Heel vreemd dat één en ander gebagatelliseerd wordt.
Misschien heeft Tourdirecteur Prudhomme gelijk door te stellen dat de Tour groter is dan doping, maar intussen staat wel vast dat het hele circus ons jarenlang op een vreselijke manier bij de neus heeft gehad. De firma list en bedrog. De komende jaren zal “het wereldje” heel hard z’n best moeten doen om weer enigszins geloofwaardig over te komen. Ik hoop dat het ze lukt.

Anne Jan Teunis


< Professor Harm Kuipers werd in 2010 benoemd tot Officier in de Orde van Oranje Nassau vanwege zijn vele verdiensten als hoogleraar Sport, Bewegen en Gezondheid aan de Faculty of Health Medicine en Life Sciences van de Universiteit Maastricht.
Lees meer…

Ik vroeg me het tijdens de KNVB-bekerfinale tussen PSV en Heracles Almelo op 8 april jl. al af wat de ‘overkill’ aan veiligheidsmaatregelen de gemeente zou kosten. Grote bouwhekken rondom het Waagplein en het Marktplein. Massaal toezichthouders op de been om alle in het stadhuis gedachte en verwachte drukte aan te kunnen. Veel ‘blauw’ dus om de meest fanatieke supporters van ‘onze jongens’ in het gareel te houden.
In de praktijk waren er nog geen 1500 mensen in de binnenstad op de been. Dat kon ook niet, want de echte Heracles-supporters zaten met zo’n 18.000 ‘man’ in de Rotterdamse Kuip.
De 'bewakers' hadden dus de grote beeldschermen haast voor zich alleen.
De kroegen aan de Kerkstraat waren dicht, op de Koornmarkt kon je een kanon afschieten en alleen op het Amaliaplein heerste enige sfeer. Kortom het feest werd een sof evenals de droom om PSV te verslaan in de bekerfinale.
Bijna zeven maanden zijn we nu verder en eindelijk is het rekensommetje gemaakt. Liefst € 163.807,00 werd uitgegeven voor een feestje dat geen feestje werd.
Nu wordt er wel meer geblunderd in het stadhuis en daar raken we langzamerhand al aangewend, maar inmiddels is nu ook zeker dat er geen voetbalverstand zit in het stadhuis!

‘Fijnslijper’

Lees ook: ‘Bekerfinale geen groots spektakel in de stad’