Wat moeten wij mensen, gehandicapten, ouderen, mensen levend met een minimum inkomen als we een arts nodig hebben en hij/zij weigert bij je thuis langs te komen, omdat hij/zij vindt dat je maar naar de praktijk moet komen, omdat ze z.g.n niet verantwoordelijk zijn voor het vervoer. Maar als je te ziek bent om zelf te rijden, geen auto of rijbewijs hebt en er niemand thuis is of te bereiken die met je mee kan gaan, omdat toch de meeste mensen overdag werken en 's nachts slapen....we voor een taxi geen geld hebben, met ons zo toch al zo royale minimum inkomen....Wat moeten we dan....Maar gewoon wachten tot we dood gaan???? Dan hebben we nog de Regio Taxi!!! Ook zo iets, want die moet je ong. 2uur van tevoren bellen en dan moet je er ook nog rekening mee houden dat je minimaal 2 keer langer onderweg bent dan normaal....nou lekker toch als je je knap ziek en ellendig voelt. En dan wachten ze niet op je.....nee je moet dan ook weer 2 uur van tevoren bellen of bij de eerste keer bellen, precies weten welke tijd we weer terug willen....Nee, dan zo'n 25 / 30 jaar geleden....In de gemeente waar ik geboren en getogen ben, hadden we 3 huisartsen. Ze hadden 24 uur en 7 dagen per week dienst, maar als je ze nodig had dan waren ze er. En als je niet kon komen, kwamen zij wel bij je thuis langs. Artsen in hart en nieren waren het. Arts geworden om anderen te kunnen helpen. Zo vindt je er tegenwoordig nog maar weinig. Nu heb je 's avonds, in de weekenden en op zon en feestdagen de ons zeer geliefde huisartsenpost, waar een assistente bepaald of je ziek genoeg bent of niet en waar ik een tijd geleden 's morgens kwam met een nogal pijnlijk oog, na gezien te zijn door een arts, kreeg ik een recept en het advies, mocht ik ook maar het gevoel hebben, dat het pijnlijker of het zicht minder werd, ik direct weer moest bellen en langs komen. Toen dat later op de avond het geval werd en ik belde, kreeg ik te horen dat ik maar een paracetamol moest innemen tegen de helse pijn en de volgende morgen maar terug moest bellen, want ze hadden het te druk voor dit soort kleinigheden. Toen ik de volgende morgen zo vroeg mogelijk weer voor de deur stond, werd ik direct door verwezen naar de oogarts, die vreselijk kwaad was, omdat ik eerder had moeten komen, omdat inmiddels niet alleen het hoornvlies, maar mijn hele oog ontstoken was met nog een zicht van 0,0,,,,,waar na een lange behandel periode maar 15% van is terug gekomen.
Nee dan zijn onze dieren toch heel wat beter af. Zijn ze ziek en kun je niet zo gauw naar een praktijk of dierenkliniek komen, dan staat de dierenarts voor je het weet aan de bel om het zieke dier te helpen, want als je van dieren houdt, dan laat je ze niet onnodig lijden...... toch???
Maar ons mensen....wie maakt er zich nog druk om de ander. Het is ieder voor zich en God voor ons allen. Het wordt tijd dat we ons eens een beetje meer bekommeren om onze medemens en dat huisartsen zich eens gaan afvragen waarom ze het beroep arts gekozen hebben....... Ik hoop toch dat het is om ons mensen te helpen als we ziek zijn, of anders moeten we in het vervolg de dierenarts maar bellen als we ziek zijn, we willen tenslotte deze aardbol niet te vroeg verlaten!

POKUDOFO

Een smetje op een oh, zo zonnige, fraaie, lentedag, waarop de natuur helemaal gearriveerd is. Alles volop in bloei en ikzelf een dagje vrij. Mooier kan het al haast niet.
Genietend van al dat fraais liep ik langs het water en hoorde slechts vogelgefluit. Totdat ik opeens een hard, vreemd, niet te plaatsen geluid hoorde, alsof er een fiets of een persoon in het water viel. Toen ik dichterbij kwam hoorde ik hetzelfde geluid nogmaals en bovendien zag ik nu wat er werkelijk gebeurde. Een tweetal opgeschoten jongens die ik zojuist nog had gezien, gooiden de inhoud van hun fietstassen in het water. Hele pakketten reclamefolders. Voor mij een zegen, want die troep zal nu eens niet in m’n brievenbus belanden. De rebel in mij moest zelfs glimlachen en zag de spierwitte gezichten van al die tot wanhoop gedreven huisvrouwen al voor zich wanneer ze bemerkten dat de folders niet waren gekomen deze week. Geen informatie over braadlapaanbiedingen of barbecue-pakketten. Een deel van Almelo zou er misschien wakker van liggen en stuurloos zijn. Waar halen we deze week de aanbiedingen weg, nu het toch al beknibbelen is? De jongens echter zouden netjes hun grijpstuivertjes ontvangen na het tonen van de lege fietstassen. De folders naar de bodem gezonken en misschien is alleen de inkt schadelijk voor de natuur.
Wat zal ik doen? Zo erg was het toch niet en een kwajongensstreek moet kunnen. Je hoeft niet op alle slakken zout te leggen.
Toch zei iets in me dat ik er wel wat tegen moest doen. Deze stoere humpie-dumpies moeten weten dat dit soort gedrag niet te tolereren valt. Het is in elk geval een foute actie, want je verdient iets met het rondbrengen van folders. Niet rondbrengen betekent geen beloning. Nu wordt dumpen beloond en dat kan natuurlijk niet. Wees dan een kerel en zeg gewoon dat je ze niet rondbrengt. Zeg het op en zoek een andere hobby.
Een tweede argument van mij is dat er niet alleen maar folders gedumpt worden door de jeugd. Een week na dit incident zag ik elders in de berm een heel pakket krantjes liggen, dus het komt wel vaker voor.
Bovendien mag er ook wel eens iets gedaan worden aan het zwerfafval. Een paar maanden geleden las ik in de krant een bericht over schooljeugd die op een dag al het afval verzamelde en in een flink aantal zwarte vuilniszakken bijeenbracht. Het was behoorlijk wat, maar wie eens een keer met z’n neus aan de grond loopt heeft na een kilometer reeds een behoorlijke zak vol vuil opgescharreld.
Ook dit is humpie-dumpie-gedrag en dit gedrag toont geen enkel respect voor de natuur. We moeten de jeugd bewust maken van het belang van het met respect omgaan met de natuur. We zijn er van afhankelijk, al schijnt dat gevoel verder weggedrukt te zijn dan ooit. Bovendien staat het zeer slordig wanneer er overal rotzooi ligt. Niet alleen in de buitengebieden, maar zeker ook in de binnenstad. Gewoon een kwestie van opvoeding. Hou het bij je tot je een afvalbak tegenkomt.
Nederland schoon, zodat we nog meer genieten van voorjaar en zomer.
Hopelijk wordt dit door onze stoere humpie-dumpies gelezen en worden ze aan het denken gezet, al heb ik eerlijk gezegd niet veel hoop dat het op deze manier wat wordt. Gummieknuppel en boetes zouden beter werk verrichten, al kunnen ouders er ook eens wat van zeggen. Het is zo’n minne moeite en goed voor de uitstraling van onze stad. Een schone stad trekt bovendien veel meer mensen uit het westen naar Waterrijk.

Anne Jan Teunis

Oprukkend asfalt, steeds meer auto’s, nieuwbouwwijken, villaparken, torenflats, industrieterreinen, alles volgebouwd. Treurnis alom. Of toch niet?
Driewerf nee. De afgelopen Pinksterdagen hebben me anders geleerd en na vele, toch wel treurig getinte stukjes, is de balans van de afgelopen dagen uiterst positief.
Als neutrale toeschouwer mocht ik namelijk afgelopen zaterdag mee op een buitenrit met paard en koetsje. Het beloofde een prachtige dag te worden met volop zon. We vertrokken dan ook met een stralend blauwe lucht, een lekker briesje en begeleid door ritmisch hoefgeklak richting het Lageveld.
Wanneer je het foeilelijke, totaal niet met de schitterende omgeving harmoniërende villapark gepasseerd bent, aanschouw je het prachtige Twentse landschap in volle glorie. Schitterende uitzichten. Afwisselend over asfaltweggetjes en zandpaden, nu en dan een drukke weg overstekend, kwamen we in steeds mooiere gebieden terecht en tenslotte in het prachtige Wierdenseveld.
We hadden nog uren en waarschijnlijk dagen door kunnen rijden, maar de opgedane indrukken waren ook nu al overweldigend. Fantastische vergezichten, zandpaden en bovendien een overheersende natuur.
De wijze man die naast me op de bok zat, gaf in het heetst van de strijd een paar rake opmerkingen weg. Dit was het ultieme genot voor hem, rijdend met z’n paard, één met z’n trouwe dier en de natuur met slechts het hoefgeklak als zeer prettig, regelmatig begeleidend ritme. Pure ontspanning voor mens en dier.
Twee dagen later deden we de rit nog eens dunnetjes over en weer genoten we allen volop van de uitzichten en het schitterende Twentse landschap. Het paard begroette elk ander paard onderweg telkenmale met enthousiast gehinnik, daarbij flink met z’n wapperende, witte manen schuddend.
In een oud jaarboek over Twente zag ik een prachtige foto uit lang vervlogen tijden. Op een stil weggetje rijdt stapvoets een paard en koetsje. Dit tafereeltje ademt werkelijk één en al rust. Het onderschrift luidde: “Kenmerken van de streek.” Sinds het Pinksterweekend weet ik dat het in deze supermoderne tijd, meer dan veertig jaar later, nog steeds bestaat en dat doet me inwendig juichen en ik word er zeer gelukkig van. Het bestaat nog en laten we het koesteren. Naast al onze moderne technieken en alles waar we zo trots op zijn, is dit een bewijs dat het nog nostalgisch kan zijn. Laat de steden de steden met al hun aantrekkingskracht en lawaai. Laat het Twentse landschap het Twentse landschap nu het er nog is. De afgelopen dagen hebben me laten zien dat er nog heel veel mooie natuur in onze directe omgeving te vinden is en dat de stichting NAT een zeer, zeer nobele taak te verrichten heeft. Wanneer het namelijk lukt om dit prachtige landschap te behouden voor onze kinderen, dan kunnen we ooit met een voldaan en trots gevoel het stokje overdragen. Onze kinderen zullen dan met hun kinderen op een mooie Pinksterdag het paard kunnen aanspannen en, net als wij nu gedaan hebben, volop kunnen genieten van het geweldige Twentse land.
Oh, wat gunnen we ze dat en hard zullen we er voor vechten om ze die kans te geven.

Anne Jan Teunis.

ALMELO - Met enige verbazing kreeg ik vorige week ter burele een persmededeling van de gemeente dat in 2008 in Almelo maar liefst een half miljoen TOERISTEN op bezoek waren geweest. Met een gemiddeld bezoek van 3,9 keer per jaar wordt dat in totaal opgewaardeerd naar tweemiljoenhonderdentweeendertigduizend (2.132.000) bezoeken. De gemiddelde besteding bedroeg volgens dat onderzoek 41 euro per persoon en dat is opgeteld zevenentachtigmiljoenenvierhonderentwaalfduizend (87.412.000) euro. Ga d'r maar aanstaan. Heel de Almelose middenstand juichend aan de Aa!

Lees verder in het Almelo's Weekblad

Sitting on a hill by moonlight
Crying with the wolves at midnight
Big black shadows all around
Far away a scary screaming sound
The black shadows are everywhere
The sounds of the night, like a rock and roll nightmare
Would be a good place for you to live
Cause you haven't anything else to give
Then a black shadow in somebody's life
Just like the ghost of the night

Ghost of the night
A scary black shadow who's flying around
Making a terrible screaming sound
Ghost of the night, please go away
And let me live my life without fear

You destroy everything around you
Blame others for the things you do
People who care about you
You're playing a game with, just for some joy
Come an take a sit on this hill by moonlight
Cry with the wolves at midnight
See the black shadows all around
Listen to the scary screaming sound
Think about your life
And don't get a ghost of the night 
 

POKUDOFO 

De weg naar de toekomst lijkt lang, grijs en leeg
Waar ik kijk, zijn er alleen maar donkere wolken om me heen
Een zonnestraal in de verte lijkt zo dichtbij, maar ook weer zover weg
Misschien is het een hallucinatie, een droom, of gewoon pech
Je hebt het leven te nemen zoals het is, of komt
Maar ik ga verder, vervolg mijn weg, op naar de zon
Ik weet het zeker.....ik zie hem voor me....die zonnestraal
En ik zal mijn weg gaan, totdat ik hem heb bereikt en binnen gehaald
Geen enkele donkere schaduw of wolk zal me tegen houden deze keer
Zelfs niet de ergste storm of onweer
De weg naar de toekomst geeft je nooit een belofte of zekerheid
Geen enkele garantie op geluk en vrijheid
Maar ook al lijkt de toekomst nu nog koud en grijs
Ik hoop, maar weet, er komt een betere en gelukkige tijd
En ook al heb ik misschien nog duizenden kilometers te gaan
Ik zal hem bereiken, die ene mooie zonnestraal

POKUDOFO

Het is weer bijna zover:"DE ZOMER VAKANTIE" zit er weer aan te komen.
Je kunt bijna nergens meer komen, of er wordt over de vakantie gepraat. Waar de reis naar toe gaat dit jaar......hoe verder weg en hoe duurder, hoe interessanter. De meesten hebben de lening of het credit van de laatste vakantie nog niet eens afbetaald, maar ja, je wilt toch niet achter blijven bij je buren, familie of vrienden, dus dan maar weer een volgende lening bij de bank, om lekker bruin te bakken in het hete zand.
Nee, neem dan ons "UITKERINGS GERECHTIGEN", al of niet levend van de voedsel bank. Zijn wij blij met ons beetje vakantie geld. Kunnen we eindelijk weer eens één of een paar rekeningen betalen, maar "vakantie"dat zit er voor ons niet in. We mogen al blij zijn als we ons op zeer warme dagen 'n ijsje kunnen veroorloven, laat staan 'n oh zo heerlijke sorbet. Dan maar weer voor de 20ste keer naar Rundhausen dit jaar, voor, achter, opzij of in huis. Is toch ook leuk. Wat klagen we nou.....we hebben tenminste een dak boven ons hoofd (de meesten van ons) en verhongeren????? nog net niet, als de recessie niet nog erger wordt, zodat ook de voedsel banken weer verdwijnen.Maar we hebben tenminste na de vakantie geen 3 á 4 duizend euro schuld, zoals zo vele vakantie gangers. Lekker toch!!!!!!

POKUDOFO

Op een zonnige zondagmiddag liep ik met m’n altijd opgewekte hond langs een redelijk afgeschermd villawijkje in een Twents dorp. De zondagsrust werd lichtelijk verstoord door Duitse hoempapamuziek die de stemming er in de vroege middag in moest brengen. De “happy few” hielden namelijk een feestje en er waren een aantal lotgenoten uitgenodigd. In de berm stonden toch wel een tiental auto’s, waarvan de goedkoopste naar schatting altijd nog wel rond de 50.000 euro zou kosten. Gelukkig was ik niet met de auto en alleen al vanwege mijn vehikel zou ik nimmer toegelaten worden tot zo’n feestje. Met gepaste nederigheid passeerde ik al dat duurs en wandelde rustig verder tot ik de muziek niet meer hoorde en verder kon genieten van de zondagsrust. Ik dacht nog wat na over wat ik had gezien en stelde me het groepje voor rond de resultaten van de catering. Het was prachtig weer en iedereen heeft recht op wat gezelligheid. Ik gun ieder het zijne en voor ons soort zijn er de biergooifeesten en de laagdrempelige zomerfeesten in elk willekeurig dorp.
Een dag later moest ik nogmaals aan het feestje denken. Aanleiding was een klein stukje in de krant. Daarin werd vermeld dat de vorige dag een soort wandeltocht was gehouden, een sponsorloop, waarbij de opbrengst weer eens naar hongerend Afrika zou gaan. Wanneer een bepaalde afstand werd gehaald, leverde dat 5 euro op. Dit bedrag was genoeg om een kind in Afrika een maand lang van voedsel te voorzien.
Tja, ik kan er niets aan doen, maar dan ga ik zaken combineren en me met gefronste wenkbrauwen wel eens wat afvragen.
In vond namelijk het contrast nogal groot tussen die vijf euro per maand per kind in donker Afrika en de opgeteld toch wel minstens 500.000 euro aan waarde van de achteloos langs de weg geparkeerde auto’s. Wanneer eens een paar feestgangers in een simpele “middenklasser” gingen sturen, zou dat toch in het zuinigste geval al zo’n 50.000 euro opleveren. Zijn dat geen 10.000 kinderen die met een voldaan gevoel een maand lang over hun gevulde buikje kunnen aaien?
Nou ja, het gaat gewoon even om het gigantische verschil in inkomen. De schrijnende armoede enerzijds en daartegenover de bulkende rijkdom van de happy few. Als brave burger vraag je je af of het verschil niet minder groot kan zijn. Is het niet mogelijk om die hongerbuikjes voor een paar euro behoorlijk te voeden, terwijl de exhorbitant rijken daarvoor in een iets minder dure auto zonder knieairbags gaan rijden?
Nu vertrouw ik er op dat de echt rijken eerlijk en met hard werken aan hun geld zijn gekomen en daarom hebben ze ook recht op al die materialistische zaken. Tevens vermoed ik dat velen van hen ook wel eens wat aan Afrika geven en misschien wel meer dan alle “paupers” samen bij elkaar schrapen. Balk en splinter en wie ben ik om te oordelen?
Daarom ook is dit stukje slechts “ter lering ende vermaak”. Ik vond het in elk geval een “ prachtige” tegenstelling. Humoristisch en triest tegelijk.

Anne Jan Teunis

De gemeente wil de bovenverdieping van Dolle Pret - voor iedereen bekend als “Aylin” - sluiten, met het argument dat dit soort activiteiten in de binnenstad thuis horen. De gemeente heeft nooit gekeken naar de omvang van “Dolle Pret”. Alleen het aantal bezoekers op de bovenverdieping schijnt een rol te spelen. Stel er komen bij een feest 700 bezoekers. Die bezoekers zitten dan volgens het gemeentebestuur in de binnenstad. Die komen om 01.00 uur naar buiten, in de binnenstad. Een deel van die bezoekers die dan in de binnenstad worden “losgelaten” gaan dan niet direct naar huis maar gaan de binnenstad in. Dat is nog eens verstandig beleid in
het kader van de openbare orde en veiligheid. Natuurlijk is niets minder waar. Vanuit “Dolle Pret” gaat het overgrote deel van de bezoekers naar de hotel accommodaties in Almelo en in de omgeving dan wel alsnog met een BOB in de auto naar huis.
Willen de bewoners van de binnenstad van Almelo om 01.00 uur een dergelijk verkeersbeweging in de binnenstad. En willen die bewoners van die binnenstad opeens een behoorlijke toename van publiek in de binnenstad. Die bewoners van de binnenstad die op dit moment een zwijgende meerderheid zijn zijn op zich heel stil over het gemeentelijke beleid. Maar die zelfde bewoners zijn wel een bindend belang in het kader van hun binnenstad en het gegeven dat de gemeente van mening is dat “Dolle Pret” in de binnenstad gevestigd moet zijn. In 1980 heeft het college van burgemeester en wethouders een beleidsnota vastgesteld inzake de “leefbaarheid
binnenstad” met voorstellen op de korte, middellange en lange termijn mbt de horeca.
Die nota is ergens ver weg gestopt. Daarop is een nota verschenen inzake het horecabeleid en daarin stond dat nagenoeg alle en vooral grootschalige horeca uit de binnenstad moet verdwijnen (een beleidstuk van het adviesbureau “Seinpost”). En daar heeft het college volledige medewerking aan verleend. In Almelo is er al jaren geen discotheek meer gevestigd en is veel horeca uit de binnenstad verdwenen. Kijk alleen maar naar de Kerkstraat, Holtjesstraat of Molenstraat. En dat alles om de bewoners van de binnenstad tevreden te stellen. En die zelfde gemeente die maar blijft zeggen dat een grootschalig bedrijf als “Dolle Pret” in de binnenstad van Almelo
thuis hoort.
En de bestuursrechter die de hele situatie al lang heeft overzien geeft in een uitspraak aan het gemeentebestuur in feite nog een tip. College u kunt op basis van het huidige bestemmingsplan vrijstelling verlenen. Dat zou toch duidelijk genoeg moeten zijn.

Almelo, 19 juni 2009

Namens Juridisch Adviesbureau JEEJAR

dhr. J.E. Eshuis

Op een bijna zomerse maandag, eind juni al weer, lag een pracht van een komkommer vlak naast het kweekkasje mooi te zijn. Hij was er net uitgehaald en één van de eersten van dit seizoen. Het is weer komkommertijd, dacht ik, en het klopte.
Op het werk en eigenlijk overal om je heen merk je dat iedereen in stelling wordt gebracht om vakantie te gaan vieren. De weken worden geteld tot de grote dag. “Ga je nog weg?” “Waar gaan jullie dit jaar naar toe?” Ach, wie kent ze niet, die brandende vragen?
Komkommertijd/vakantietijd is een periode waarin we met z’n allen hopelijk wat rust vinden. Even pas op de plaats en een moment uit die altijd maar sneller voortrazende trein stappen. Om je heen kijken om te zien wat je nu eigenlijk allemaal aan het doen bent.
Een tijd van bezinning. We mogen volgens de krant best eens wat meer lanterfanten. Het is wetenschappelijk bewezen dat dit goed voor een mens is. Zo komt men tot creativiteit.
Nou, treffen we dat eventjes? De werkgever gunt ons een aantal weken vakantie en we mogen dus volop lanterfanten. We hoeven ons bovendien niet schuldig te voelen over het feit dat we niets doen, want wie niets doet, doet wel degelijk iets. Wetenschappelijk onderbouwd, dus alle critici de mond gesnoerd.
Dit onderwerp bracht me bij de stilte op bepaalde plaatsen na de toch wel heftige voorjaarsstormen. De natuur kreeg er op vele fronten van langs. Er werd gebaggerd en gebouwd en we vreesden het ergste.
De laatste weken zie ik echter niet veel aktiviteit meer. De weg die doorgetrokken wordt richting Waterrijk, ligt er al een poosje onaf bij. We zien geen vorderingen meer. Het begint te lijken op een soort “road to nowhere”. Zou dit ook vanwege de komkommertijd zijn en mogen we hopen op wat gezond verstand bij bestuurders die er af en toe een moment van lanterfanten hebben afgenomen?
Even dacht ik dat het bouwen in “De Velden” wel zou aanvangen, omdat ik een aantal grote tenten op het terrein zag staan. Daar bouwen is in orde, omdat het dicht bij het centrum is, de bouwondernemer rekening houdt met natuur en cultuur, en het bovendien niet ten koste gaat van het buitengebied.
Echter na een dag zag ik een flink aantal paardentrailers bij de tenten staan, waardoor ik in de gaten kreeg dat het allemaal bij het jaarlijkse paardenspektakel, de Almelose Ruiterdagen, hoorde.
Kortom: het is stil in Almelo en wanneer over een paar weken de meesten de buitengebieden weer opzoeken, zal het nog rustiger worden.
Op een kalm moment las ik in het nieuwste nummer van Natuurmonumenten het voorwoord van directeur de Graeff. Hij schrijft dat natuur moet. Natuur is een levensvoorwaarde. We maken er deel van uit en zijn er bovendien rentmeester over. Niet alleen hebben we een eigen belang, maar ook een eigen verantwoordelijkheid om planten en dieren de ruimte en de condities te bieden die voor hun voortbestaan nodig zijn. Om nog maar te zwijgen van het plezier dat wij daaraan beleven. Daarom moet natuur.
We kunnen mooi enkele van de vele lanterfantmomenten tijdens deze komkommertijd gebruiken om hier eens over na te denken.
 

Anne Jan Teunis

De laatste maanden laten maar weer eens zien hoe diep de Almelose politiek in een moeras zit. De coalitiepartijen doen niets om het beleid van het college om te buigen. Ja en amen is wat we de laatste acht jaar hebben gehoord. Wij als burgers van deze mooie stad worden steeds meer en meer ontevreden over het politieke klimaat. Met de verkiezingen voor de deur proberen verschillende leden van coalitie en college een veilig baantje te bemachtigen. Wethouder van Broekhoven bemachtigde een baantje bij Soweco. Is hem trouwens wel toevertrouwd. Bert Kozijn (PvdA) houd de politiek volgend jaar voor gezien. Hij stelt zich niet beschikbaar als lijsttrekker van zijn partij na acht jaar het politieke gezicht te zijn geweest. De mens Bert Kozijn is niets mis mee, wel zijn politiek functioneren. Bijna slaafs liep hij acht jaar achter het college aan. Ik denk toch dat hij wel terug keert als wethouder. Het CDA, al jaren een kleurloze partij die nodig in de oppositie moet om weer een gezond gebit te krijgen. Ook de CDA fractieleider Henk Slettenhaar was de afgelopen acht jaar een kleurloos leider die Almelo weinig goeds heeft ge bracht. Er was maar één partij die regeerde en de beslissingen nam, het college. Ze hadden dan ook geen tegenspraak. Volgend jaar kon dit wel eens worden afgestraft door de ontevreden Almelose kiezer. Als de partij van Wilders, de PVV, aan de verkiezingen deelneemt in Almelo kon er zich wel eens een politieke aardverschuiving plaatsvinden in Almelo. Dat hebben de partijen aan zichzelf te danken, alleen al door het slaafs volgen van collegebesluiten. Er ligt een schone taak voor D66 en VVD om de weg van eenrichtingsverkeer om te buigen en te zorgen voor geloofwaardige politiek. De burgers van Almelo hopen op die ombuiging want één ding is zeker, we zijn ziek, doodziek van het Almelose politieke klimaat. Een politieke koers die alleen maar slachtoffers eist.

Polleke