De jeugd wordt de laatste weken nogal eens in een kwaad daglicht gesteld. Soms is het terecht, maar lang niet altijd.
Zo stond er vorige week een stuk in Metro waarin vermeld werd dat tweederde van de jeugd wel iets ongezonds doet. Roken, drinken, blowen of te weinig beweging.
Een voorbeeld van het laatste trof ik diezelfde avond al aan. In het buitengebied kwam me een bestelautootje tegemoet met daarin twee jonge kerels. Met een slakkengangetje passeerden ze me en links van hen liep een hond mee. Dit was hun manier van met de hond uitgaan. Een geweldig moment en van ellende krijg je de slappe lach bij het zien van zoveel treurigheid.
Het tweede voorbeeld bezorgde me helemaal de hik. In de vroege ochtend fietste ik in de bittere kou naar m’n werk. Gekleed in een shirt, blouse, trui, een windjack en een winterjas, gecompleteerd met handschoenen. En nog had ik het koud, terwijl me een jonge vent tegenkomt gekleed in een simpel t-shirtje met korte mouw. Ik capituleer ter plekke.
Een deel van de jeugd is ongezond bezig, maar een ander deel eet bewust en gezond en neemt veel beweging. En is het onder ouderen niet net zo? Hoeveel dikbuiken zien we niet triomfantelijk op hun blitse scooters voorbij knetteren?
Dan naar iets wat erger is: agressie en dreiging. De hangjongeren in bijvoorbeeld het Schelfhorstpark. Harde muziek en provocerend gedrag. Absoluut niet te tolereren.
Nog erger is het dat kinderen tussen de 12 en 15 jaar in Amsterdam een leeftijdgenoot neerschieten. Of het gedrag van voetballers(ADO Den Haag) met een voorbeeldfunctie. Resoluut afkeuren. Hier ligt voor ons als volwassenen een duidelijke taak. Wanneer we het niet scherp veroordelen, denken onze kinderen dat het normaal gedrag is.
Tenslotte verwarmt diezelfde jeugd toch ook vaak ons hart. Zo stonden een aantal jongeren totaal belangeloos hun vrije zaterdag op te offeren om voor Unicef geld in te zamelen voor inenting van kinderen in Afrika. Een jonge collectant aan de deur voor hetzelfde doel. Petje af.
Op het bordes van het stadhuis stond jong en oud in de voorjaarszon rond het bruidspaar klaar voor de groepsfoto. Een jongeman haalde voor een oude vrouw haar tas even uit haar auto. De vrouw vertelde aan ons als omstanders hoe geweldig behulpzaam zij de jeugd van tegenwoordig vond.
Zo kan het alle kanten op met de jeugd, maar laten we niet te stigmatiserend doen. Er zijn heel veel jongeren die normen en waarden hoog in hun vaandel hebben. Zij moeten als voorbeeld dienen voor de “rotte appels” Laatstgenoemden moeten we aanspreken op hun gedrag en het streng afkeuren. Blijven begeleiden, want de jeugd balanceert continu op een smal koord. De jeugd heeft de toekomst, maar wij als volwassenen bepalen die toekomst voor een deel: welk stokje geven wij door?

Anne Jan Teunis

De verslagenheid zal groot zijn in Almelo. Nee, niet vanwege de zeer onterechte nederlaag van de plaatselijke trots tegen het laffe PSV. Het is allemaal veel erger: het voor ruim 25000 euro geveilde beeld van Pim Fortuyn zal nooit voor ons nieuwe stadhuis te bewonderen zijn. Triester kan de week niet beginnen en bij de plaatselijke PVA zal men hete, hete tranen plengen. Weer een droom aan diggelen en de vele duizenden toeristen zullen Almelo links laten liggen en elders het wereldberoemde beeld gaan aanschouwen.
Een aantal mensen, waaronder ikzelf, zal echter blij zijn dat ons dit bespaard blijft. Ik zie er namelijk ten enenmale de logica niet van in.
Er zijn een aantal dingen die ik niet kan volgen. In de eerste plaats het ontbreken van iedere link van dit beeld met Almelo. Is Pim ooit in Almelo geweest? Het enige wat ik kan bedenken is dat Almelo relatief veel fans van Pim Fortuyn heeft, maar dit geldt ongetwijfeld voor veel meer plaatsen in Nederland. Je zou hier dus evengoed een beeld van Albert Mol of Rita Corita neer kunnen zetten.
Een tweede is dat ik het zacht uitgedrukt nogal optimistisch vind wat PVA voorman Harry de Olde beweert. Enige humor kan hem niet ontzegd worden. Gelooft hij echt dat dit beeld jaarlijks duizenden mensen naar Almelo zal lokken? Oké, Pim Fortuyn was natuurlijk niet de eerste de beste en zelfs grootste Nederlander ooit, al schijnt dat eigenlijk Willem van Oranje te zijn geweest. Maar zullen mensen over twintig jaar nog weten wie Pim Fortuyn was en op bedevaart gaan naar Almelo? Ik waag het te betwijfelen.
25000 Euro uitgespaard en misschien kunnen die aangewend worden om de onlangs gestolen beelden uit onze stad op te sporen. D66 haalt dit terecht aan, want het lijkt of de gemeente er helemaal geen belang in stelt om gestolen beelden weer terug te krijgen.
Tenslotte nog even het vertroebelde beeld ophelderen. Een beeld plaatsen bij een prachtig nieuw stadhuis is prima, maar dan wel een beeld van in elk geval een bekende Almeloër. Ilse de Lange, Tom Egberts, Wubbo Ockels, Herman Finkers. Ach, je hebt ze eigenlijk voor het uitkiezen en dan heeft het ook echt met deze stad te maken. Het is vaker gezegd in verband met monumentale panden. Eigen karakter, eigen sfeer. Typisch Almelo.

Anne Jan Teunis

(Kijk hier naar reportage RTV Rijnmond na het weghalen van het beeld.)

Nou, nou, nou, dat was me de uitspraak wel. In Tubantia van zaterdag 14 april stond een artikel over het coalitieakkoord van de provincie Overijssel. De natuurorganisaties zijn teleurgesteld en dat lijkt me op z’n zachtst gezegd terecht. VNO en MCW midden zijn blij en als overwinnaar heeft de woordvoerder nog een stoere opmerking tot besluit: “het is niet van deze tijd de regio’s Twente en Zwolle via een karrenspoor te ontsluiten.”
Ik heb deze zin vier keer moeten overlezen en nog vat ik hem niet goed. Plat gezegd komt het er volgens mij op neer dat men vindt dat er geen goede verbindingen zijn. Ben ik nou gek?
In mijn belevingswereld ligt één en ander net iets anders.
Wanneer ik ’s morgens om 5 uur wakker word van het monotone autogeraas op de N36, frons ik m’n wenkbrauwen. Wanneer ik hoor dat mensen in het buitengebied hun hondenuitlaattijden aanpassen aan het autoverkeer, zet me dat aan het denken. Wanneer ik, waar dan ook in Twente, bijna altijd wel ergens in de verte een auto zie en zeker altijd in de verte autogeraas hoor. Wanneer auto’s 130 km/h mogen. Wanneer ik alleen al tussen Almelo en Vriezenveen zo’n slordige 10 asfaltwegen tel, waarvan een ringweg en een rijksweg.
Wanneer ik dit allemaal op me in laat werken kan ik me totaal niet vinden in de stoere zin van deze woordvoerder. Nederland is volgens mij hard op weg om één grote plak asfalt te worden en we zijn verder dan ooit verwijderd van het romantische karrenspoor.
Ik snap niet waar de klagers de moed vandaan halen. Economie gaat immers altijd voor natuur en milieu en dat is nu niet anders. De natuurorganisaties hebben veel meer reden om te klagen, want aan die kant wordt aan van alles geknabbeld.
Een betere ontsluiting, daar gaat het dus om. Misschien moeten we beginnen bij de veroorzaker van deze ellende: “de heilige koe”. Een prachtige uitvinding om in volle vrijheid alle uithoeken van ons land te kunnen bezoeken. Maar is het nodig dat er vier van die vehikels voor elke voordeur staan? Kan iedereen die minder dan 5 km van het werk woont niet fietsen? In negen van de tien auto’s die je tegenkomt zit alleen maar een bestuurder. Het aantal auto’s kan dus in elk geval met meer dan 50 procent gereduceerd worden. Zo maar een aantal suggesties om ook eens de andere kant op te denken. Van vier- naar achtbaans is niet altijd de oplossing. Er zijn op allerlei vlak grenzen aan de groei.
En ’t karretje rijdt nog steeds heel sporadisch over de zandweg. “Het paardje liep met lusten.” Ja, ja, hoe romantisch! “Het kan nog”, schreef ik vorig jaar. Het wordt alleen steeds zeldzamer in deze snelle tijden.

Anne Jan Teunis

Woningstichting St. Joseph in Almelo meldt in haar jaarverslag 2010 dat de behoefte om te verhuizen drastisch is gedaald en er zelfs sprake is van een ‘ontspannen’ woningmarkt in het Almelose. Wie zich als woningzoekende inschreef hoeft namelijk in 69 procent van de gevallen niet langer te wachten dan een jaar. Alsof dat kort is voor jongelui die het ‘nest’ willen verlaten of voor nieuwe inwoners die mogelijk hier een baan hebben gevonden.
St. Joseph is de kapitaalskrachtigste woningbouwcorporatie van Almelo, maar richt zijn pijlen meer en meer op de gemeenten Tubbergen en Dinkelland, omdat daar meer winst gemaakt kan worden. Tegelijkertijd schuift men renovaties en isolerende maatregelen in het huizenbezit op de lange baan. 

St. Joseph constateert aan de hand van het Twentse woningmarktonderzoek eveneens dat tussen de grote steden in Twente nagenoeg geen verhuizingen plaatsvinden maar dat dit vooral het geval is met kleinere gemeenten in de regio. Nou dat klopt wel zo’n beetje, maar het betreft dan vooral kopers omdat het in die gemeenten goedkoper is te bouwen dan in de grote steden, om over de jaarlijkse woonlasten maar niet te praten.

Volgens St. Joseph is het goed dat het huidige college van B&W in Almelo een pas op de plaats maakt met de expansiedrift en dat de gedachte dat Almelo een opvangfunctie heeft voor een tekort aan woningen in de buurgemeenten, niet reëel is.
Nee, dank je de donder. De woningbouwverenigingen St. Joseph en Beter Wonen zwierven juist meer en meer uit naar de buurgemeenten om daar koopwoningen te ontwikkelen. Daarmee werden juist de mensen met een gemiddeld goed inkomen weggelokt van de huizenmarkt in Almelo.

Aan sociale woningen werd in de afgelopen jaren het nodige gesloopt of verkocht. Doel was het vergaren van kapitaal dat vervolgens in de winstgevende sector werd gestoken zoals koopwoningen, winkelcentra, appartementen voor ouderen en verzorgingstehuizen. Voor nieuwbouw in de sociale huursector was geen geld en werd telkens verkondigd dat er voldoende woningen beschikbaar waren. Maar zodra er weer een leeg kwam werd het in de verkoop gezet of werd de huur met een slordige 150 euro per maand verhoogd.
St. Joseph doet dat bijvoorbeeld met de jaren ’60 woningen op De Schelfhorst. Nog wel onder de huursubsidiegrens dat wel, want dan draagt 'Vadertje Staat' keurig bij, nog wel maar niet lang meer. Feitelijk zijn die woningen al afbetaald en aan een grondige renovatie met isolatie toe. Gebouwd voor een kleine 70.000 harde Hollandse guldens en nu in de verkoop voor pakweg 125.000 euro of opnieuw in de verhuur voor zo’n 550 euro huur per maand (zodra ze leegkomen) en dat is kassa.
Geen wonder dat de huurmarkt op slot raakt, wie niet kan kopen blijft zitten!

Bij Beter Wonen lijkt men de functie van woningbouwverenigingen beter te begrijpen. In verhouding met het huizenbezit heeft men minder kapitaal. Dat werd onder de vorige directie gepoogd bij te spijkeren en ook daar zet men sociale huurwoningen in de verkoop en werd buiten de gemeente driftig ontwikkeld tot in Haaksbergen, Wierden en Hengelo toe, om winst te maken.
Nu onder de nieuwe directie wordt prioriteit gegeven aan het 'thuisland' Almelo. Ten eerste omdat men al de nodige grondposities bezit, maar ook omdat de taak van sociale woningbouw weer wordt opgepakt. En eerst dan komt er weer beweging in de sociale huursector.

Alleen werkt een Europese inkomensregel daarin nog wat tegen en kan er van dit kabinet niet al teveel verwacht worden om dat probleem te tackelen!

‘Fijnslijper’

Soms krijg je als normale burger ook te maken met de politie. Niet omdat men crimineel is, maar omdat iedereen wel eens een foutje maakt. De politie houdt namelijk nogal eens algemene verkeerscontroles met het lovenswaardige doel om de verkeersveiligheid te verbeteren in het land met de grootste autodichtheid van Europa met de minste verkeersdoden.

Vandaag werd zelfs gecontroleerd in een woonwijk en niet op normaliter een drukke verkeersweg waar ieder gehaast is zijn afspraak te halen of na gedane arbeid weer snel thuis te zijn.

Zes agenten hadden vandaag zo midden op de middag een nuttig uurtje te besteden. Hassan, zonder pet, op de uitkijk en de anderen fungeerden als vangnet en voor het uitschrijven van een ouderwetse bon. Het CJIB in Leeuwarden werd dus verblijd met een Almelose bijdrage van 630 euro. Helemaal toppie dus!

De verdienste 
Vier bestuurders op de bon voor het niet dragen van een gordel, eentje omdat ie niet met z’n tengels van de telefoon kon blijven en ook nog eentje omdat waarschijnlijk de reserveband wat te glad was en nog steeds onder de auto gemonteerd zat.

Binnen een straal van 150 meter, was echter veel meer te ‘verdienen’. Parkeren te dicht op een bocht, bushalte of voetgangersoversteekplaats en zo dus het veilige zicht ontnemend voor de voorbijkomende automobilist, waardoor een overstekende voetganger meer 'overstekend wild' wordt. Binnen dezelfde straal ook enige tientallen parkeerders op groenstroken waar iedere buurtbewoner zich al jaren aan ergert. Alleen dan komen ze niet op je af, maar moet je er een stukje voor lopen, met of zonder pet…

‘Fijnslijper’