 |
|
De jeugd wordt de laatste weken nogal eens in een kwaad daglicht gesteld. Soms is het terecht, maar lang niet altijd.
Zo stond er vorige week een stuk in Metro waarin vermeld werd dat tweederde van de jeugd wel iets ongezonds doet. Roken, drinken, blowen of te weinig beweging.
Een voorbeeld van het laatste trof ik diezelfde avond al aan. In het buitengebied kwam me een bestelautootje tegemoet met daarin twee jonge kerels. Met een slakkengangetje passeerden ze me en links van hen liep een hond mee. Dit was hun manier van met de hond uitgaan. Een geweldig moment en van ellende krijg je de slappe lach bij het zien van zoveel treurigheid.
Het tweede voorbeeld bezorgde me helemaal de hik. In de vroege ochtend fietste ik in de bittere kou naar m’n werk. Gekleed in een shirt, blouse, trui, een windjack en een winterjas, gecompleteerd met handschoenen. En nog had ik het koud, terwijl me een jonge vent tegenkomt gekleed in een simpel t-shirtje met korte mouw. Ik capituleer ter plekke.
Een deel van de jeugd is ongezond bezig, maar een ander deel eet bewust en gezond en neemt veel beweging. En is het onder ouderen niet net zo? Hoeveel dikbuiken zien we niet triomfantelijk op hun blitse scooters voorbij knetteren?
Dan naar iets wat erger is: agressie en dreiging. De hangjongeren in bijvoorbeeld het Schelfhorstpark. Harde muziek en provocerend gedrag. Absoluut niet te tolereren.
Nog erger is het dat kinderen tussen de 12 en 15 jaar in Amsterdam een leeftijdgenoot neerschieten. Of het gedrag van voetballers(ADO Den Haag) met een voorbeeldfunctie. Resoluut afkeuren. Hier ligt voor ons als volwassenen een duidelijke taak. Wanneer we het niet scherp veroordelen, denken onze kinderen dat het normaal gedrag is.
Tenslotte verwarmt diezelfde jeugd toch ook vaak ons hart. Zo stonden een aantal jongeren totaal belangeloos hun vrije zaterdag op te offeren om voor Unicef geld in te zamelen voor inenting van kinderen in Afrika. Een jonge collectant aan de deur voor hetzelfde doel. Petje af.
Op het bordes van het stadhuis stond jong en oud in de voorjaarszon rond het bruidspaar klaar voor de groepsfoto. Een jongeman haalde voor een oude vrouw haar tas even uit haar auto. De vrouw vertelde aan ons als omstanders hoe geweldig behulpzaam zij de jeugd van tegenwoordig vond.
Zo kan het alle kanten op met de jeugd, maar laten we niet te stigmatiserend doen. Er zijn heel veel jongeren die normen en waarden hoog in hun vaandel hebben. Zij moeten als voorbeeld dienen voor de “rotte appels” Laatstgenoemden moeten we aanspreken op hun gedrag en het streng afkeuren. Blijven begeleiden, want de jeugd balanceert continu op een smal koord. De jeugd heeft de toekomst, maar wij als volwassenen bepalen die toekomst voor een deel: welk stokje geven wij door?
Anne Jan Teunis
|
