Via internet is momenteel de enquête ‘Wat vindt Nederland er van’ in te vullen, een nationaal Survey-onderzoek naar het functioneren van gemeenten. De enquête bestaat uit 12 vragen op één A4’tje dus dat kost weinig tijd en moeite.
Nadeel is voor de gemeente Almelo natuurlijk wel dat de VARA de gemeente Almelo al enige tijd op de korrel neemt en met enige regelmaat met camerateams en verslaggevers rond struint om bepaalde zaken aan de orde te stellen.
Zo was Zembla al eens actief om de gijzelingszaak ten stadhuize en de aanleidende vergunningenaffaire van Grandcafé De Rechter uit te spitten. Onlangs kwam de VARA Ombudsman op het gemeentehuis om de gang van zaken rond de vergunningen en de dwangsommen van ‘Dolle Pret’ aan de kaak te stellen en donderdag jl. liepen de boys van de VARA weer rond met camera’s en filmden er lustig op los.
Zei in Zembla, het raadslid Javier Cornelissen onverbloemd wat hij er van vond, deze keer is het raadslid Harry de Olde (PVA) die zijn zegje doet. De Olde heeft het op de website van de ‘Partij Vrij Almelo’ onverbloemd over de financiële perikelen die de gemeente teisteren en heeft zo zijn gedachten over de oorzaak van de financiële problemen. Ook voorspelt hij een artikel 12 status op korte termijn en eigenlijk vindt hij dat de provincie meer moet toezien op het reilen en zeilen van de gemeente Almelo.
Nu zou oud- wethouder Sjoers aan het tv-programma van de VARA meewerken, maar hij liet het op het laatste moment toch afweten. Een advies uit het gemeentehuis had hem tot dat besluit gebracht, zo vertelde de VARA-crew.

Kijk zo kom je natuurlijk nooit goed tevoorschijn uit een enquête!

'Fijnslijper'
 

De beker is nog steeds niet leeg. Crisis op crisis. De neerwaartse spiraal zet door. TC Tubantia weet deze week te melden dat in Almelo meer dan 6000 huishoudens van een minimumloon moeten rondkomen. Dat is één op de vijf en een stijging ten opzichte van voorgaande jaren(armoedemonitor 2010.) Een nieuw stadhuis waarvan de toren steeds lager wordt, Waterrijk waar steeds minder huizen komen. Een kinderboerderij die vervalt tot een schuurtje met nog slechts één koe. Het is schaven, beknotten, uitknijpen. En dan gaat de bekendste Nederlandse man die “ Rijk” heet ook nog dood.
Fietsend met gebogen hoofd vanwege die zware geestelijke last kwam ik door een volkswijk. Daar keek ik naar binnen in een knus verlicht huiskamertje. Een paar mensen zaten stijf tegen elkaar op een bank en keken gezellig tv. Huiselijk geluk te midden van simpele meubeltjes. Zou het dan allemaal toch nog meevallen? Heeft een mens eigenlijk veel nodig om gelukkig te kunnen zijn?
Gisterochtend brak voor mij de zon door. Bij het station deelde een aardig meisje de gratis ochtendkrant “De Pers” uit. Vanaf nu weer dagelijks gratis te verkrijgen en dat vrolijkt ons op, want het is toch ook te zot voor woorden dat een stad als Almelo met 72000 inwoners verstoken blijft van een gratis(niet goedkope) kwaliteitskrant.
In tijden van crisis is dit een welkom opstekertje. Een gratis kwaliteitskrant moet je, zeker tegenwoordig, niet laten liggen. We pakken iedere strohalm.
In het eerste exemplaar lees ik dat de rijksten in Nederland weer een beetje rijker zijn geworden. Hun vermogen nam dit jaar toe met 5,6 procent. Wie het nu nog snapt, mag het zeggen. Ergens zit er iets scheef in onze maatschappij, dat is wel duidelijk.

Anne Jan Teunis,

Quote 500 nieuws

November is dan toch gearriveerd. Nadat de natuur ons nog weken in de waan had gelaten dat het met de herfst en winter niet zo’n vaart zou lopen, werd me woensdagavond duidelijk dat we ook dit jaar weer aan het kortste eindje trekken.
In het buitengebied was het mysterieus prachtig. Een bijna volle maan aan een heldere sterren hemel. Op de grond was het behoorlijk mistig. Er lag een soort schil van mist om de aarde. Bovendien was het windstil en dat maakte alles nog mysterieuzer in deze kleine wereld.
Wat me vooral opviel waren de geluiden die erg ver droegen, vele malen verder dan normaal. Een duidelijke mannenstem op afstand en heel in de verte het gehinnik van een paard. Maar bovenal een uur lang het allesoverheersende geraas van auto’s, vele malen versterkt door die mist.
Het deed me denken aan een stukje in het journaal over elektrische auto’s. Naast alle voordelen werd een nadeel genoemd: ze zijn te stil. Wanneer je stapvoets rijdt, hoort men je niet aankomen.
Wat zou een novemberavond in de mist nog vele malen mysterieuzer kunnen zijn wanneer er absolute stilte zou heersen. Een mooie, stille maand van bezinning voordat de knotsgekke decembermaand begint. Over een aantal jaren kan het dankzij de elektrische auto al zover zijn.
Dit was een avond om niet licht te vergeten. Aan de ene kant waren er de schitterende natuurverschijnselen. Aan de andere kant verbaasde ik me er in hoge mate over dat je langer dan een uur in het buitengebied kunt lopen zonder een moment van absolute stilte. Auto’s hoor je altijd en overal. Door de mist werd dit pijnlijk duidelijk.
Het landschap was van alle tijden. De auto’s verpesten het helaas ten dele.

Anne Jan Teunis

‘Zijn ze nu helemaal van de pot gerukt’, is zo de eerste gedachte die bij me opkomt na het lezen van het collegebesluit om het kappen van bomen nagenoeg helemaal vrij te geven. Alleen het kappen van een heel bos is zo ongeveer nog een beetje beschermt in het Almelose, als je het raadsvoorstel leest!

In de huidige verordening hebben bomen in een rij die beeldbepalend zijn nog enige bescherming, maar in de praktijk houdt zich de gemeente daar al nauwelijks aan als je kijkt naar de lopende procedure rond de kapvergunning voor 3 eiken aan de Kolthofsingel. ‘We hebben een klager dus weg er mee’, is al een beetje het motto van dit college van B&W en nu moet die nog niet zo oude bomenverordening helemaal de laan uit, om maar in de beeldspraak te blijven.

Nu had de gemeente toch al niet veel op met bomen, ook niet als ze monumentaal zijn. Dat bleek wel met de rigoreus gekapte rode beuk aan de Wierdensestraat, die toch in de weg zou staan met de bouw van een nieuw stadhuis op de Kloosterhof. Nou, op die plek komt er geen stadhuis!

Ook de poging om aan de Egbert ten Catelaan een kaalslag te willen uitvoeren, ligt nog vers in het geheugen en dankzij het verzet van de omwonenden is het prachtige lanenbeeld behouden.
Dat lukte niet bij het Dollegoor, want daar woont niemand. Het bedrijventerrein moet in de toekomst worden gerevitaliseerd en dat moet dan wel zichtbaar zijn vanuit voorbij razende auto’s, dus hup weg er mee.

Bij de ontwikkeling van bedrijventerreinen zijn bomen ook lastig. Het liefst levert de gemeente die terreinen bouwrijp en kaal op. Dat is makkelijker met het uitzetten van rooilijnen en levert ook meer pecunia op.
Een ondernemer die destijds grond kocht aan de Planthofsweg kwam daar toen pijnlijk achter. De man heeft een warm hart voor bomen en gaf zijn architect opdracht om bij het ontwerp rekening te houden met de prachtige eik op zijn nieuw verworven lapje grond. Totdat plotsklaps bleek, dat ook die eik door de gemeente was ‘gemold’, zelfs nog na de overdracht van de grond !

Het wordt tijd dat de burgers in 2014 flink gaan snoeien in het ‘machtswellustige bestuurlijke paradijs’ van Almelo, om eindelijk het verschil te kunnen gaan maken!

‘Fijnslijper’


PS

Misschien dat massaal aan de bel trekken bij diegenen die zich volksvertegenwoordiger noemen, nog helpt!
Het wijzigen van de Bomenverordening levert slechts een bezuiniging op van een halve formatieplaats.
Email de gemeenteraad via: raadsgriffie@almelo.nl

B&W besluit: Bomenverordening 2011
Raadsvoorstel: Bomenverordening 2011

De onderdirecteur van de school uit Nieuwegein die vorige week met veel bombarie door de politie werd opgepakt, zal niet worden vervolgd. De zaak is geseponeerd. Gezond verstand schijnt in Nederland nog te bestaan. Gelukkig.
Vechten in een klas hoort niet. Na het ventje een tiental keren gesommeerd te hebben de klas te verlaten, voegde de onderdirecteur de daad bij het woord en greep hem bij de lurven. Gevolg: een paar blauwe plekken en een schrammetje. Niets mis mee. Ik en hopelijk heel veel mensen met mij snappen dit en zouden, wanneer het hun eigen kind was overkomen, bij thuiskomst geantwoord hebben: “Je hebt er zelf om gevraagd. Boontje komt om zijn loontje.” Bravo voor de doortastende leraar.
In Nederland is het echter normaal dat de leraar gestraft wordt, in plaats van de leerling die de straf verdient. Ook dat het slachtoffer van een inbraak gestraft wordt wanneer hij de inbreker betrapt en een flinke mep verkoopt. We kijken er niet vreemd van op dat in een weekend drie buschauffeurs klappen krijgen van snotneuzen wanneer deze erop worden gewezen dat iets niet mag.
In Seoul pakken ze het anders aan. Daar laten ze een scholiere voor straf een uur lang op de knieën zitten, terwijl ze een lestafel boven haar hoofd moet houden. Vaders leverden tot voor kort nog stokken en allerlei ander slagwerk aan leraren om hun kroost goed te kunnen tuchtigen.
Natuurlijk moeten we dit soort praktijken niet willen in Nederland. Verre van dat. Alleen is het hier te ver naar de andere kant doorgeschoten. Weg met die verwennerij. Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe. Zo moeilijk is dat niet.

Anne Jan Teunis

Wereldwijd worden occupy-acties gehouden om het besef te laten groeien dat het gegraai van figuren aan de top aan banden gelegd moet worden.
Beursmanipulanten, interim-managers en directies van banken en bedrijven - die vaak zelf geen ondernemer zijn - hebben sinds de beginjaren ’90 enorm goed voor zichzelf weten te zorgen doordat zo’n beetje alle beursregels onder druk van Amerika werden losgelaten.
Hypotheken werden opgeknipt in feitelijk waardeloze beleggingen maar ze werden wereldwijd als ‘zoete broodjes’ aan de man gebracht.

Alles kon en de ambities stegen torenhoog. Bouwfraude? ‘Wat bouwfraude, niet alleen de aannemers verdienden dik maar ook gemeenten deden daar flink aan mee. Grondprijzen stegen torenhoog en ook de hogere duurzaamheideisen leverden extra geld op in de gemeentekas. Gevolg, een gemiddelde koopwoning is een euroton te hoog. Onderwijl ging de plannenmakerij door ondanks dat demografische gegevens bekend waren, dat de groei van de bevolking in Nederland afvlakte en zelfs ging krimpen in delen van Nederland en in plattelandsgebieden in het bijzonder. Dat alles werd weggewuifd door colleges van B&W die met oogkleppen op doorgingen met het maken van plannen en aankopen van grond.
In Nederland zitten zo’n 150 gemeenten nu fors in de rode cijfers en alleen het hoge aantal voorkomt dat provincie en rijk nog niet het artikel 12 (toezicht) van stal halen, omdat dan de weinige steden met groei die er nog wel is, ook de groei om zeep zien geholpen wegens de solidariteitsheffing die dan moet worden ingevoerd.

Landen als Griekenland, Italië, Spanje, Portugal, Ierland en Amerika lieten hun tekorten fors uit de hand lopen en de rest van de wereld mag nu solidair zijn.
Banken schrijven noodgedwongen fors af op staatsobligatieleningen en Europese politieke leiders zoeken naar geld om de Europese ‘stroppenpot’ te vullen om de Euro niet te laten omvallen. Banken worden geacht extra bij te dragen maar moeten te gelijker tijd hun reserves ophogen.
Nu heerst er in het bankwezen een ‘vertrouwenscrisis’ en durft geen bank meer aan elkaar te lenen, laat staan aan grote ondernemingen en het midden- en kleinbedrijf in het bijzonder.

De gevolgen worden duidelijk. Op ons continent heeft slechts Duitsland, met nog veel eigenaar-bedrijven, nog een lichte groei. Nederland lift zachtjes mee en staat op nul.
Toch heeft ‘Vadertje Staat’ extra geld nodig voor de Europese ‘stroppenpot’ en derhalve wordt bezuinigd op de overheidsuitgaven.
Dat versterkt de spiraal naar beneden en gaat vooral ten koste van de normale verdieners op de werkvloer en de uitkeringsgerechtigden. Diegenen die dus maandelijks al het minste ontvangen.

Een goed voorbeeld is Bouwbedrijf Moes in Zwolle. Enkele jaren geleden een florerend middelgroot bouwbedrijf met 1300 werknemers. Inmiddels zijn dat er 250 en om de zaak te redden, namen de werknemers een paar jaar geleden aandelen zodat het 100 procent hun eigen onderneming werd.
Door het hier boven al omschrevene, werd het lastig om krediet te krijgen, laat staan opdrachten die enig rendement opleverden.
Het gaat dus niet goed met Moes en aan 100 personeelsleden/aandeelhouders werd ontslag aangezegd. Geld voor een afvloeiingsregeling of afkoop van aandelen is er niet. Op de werkvloer komt dat hard aan. Gevreesd wordt dat het hele bedrijf omvalt en de werknemers hun hele aandeeltegoed naar de fillistijnen zien gaan.
Een onlangs opgestapte directeur, ongetwijfeld met voorkennis, zorgde echter wel goed voor zichzelf en kreeg 375.000 euro mee ter genoegdoening.
Dat noemt men dus graaien!

‘Fijnslijper’

De gemeenteraad van Almelo besluit vandaag 22 november of de Bomenverordening wordt gewijzigd. Als het aan het college van burgemeester en wethouders ligt hoeft er vanaf 1 januari 2012 geen enkele kapvergunning meer te worden aangevraagd voor zowel particuliere als gemeentelijke bomen.

Als enige uitzondering gelden de bomen die op de lijst bijzondere en monumentale bomen van de gemeente Almelo staan. Tot nu toe waren alle gemeentelijke bomen nog wel vergunning-plichtig en was er een meldingsplicht voor particuliere bomen dikker dan 30 cm,
gemeten op een hoogte van 1.30 m. Het argument is dat er nauwelijks wordt gemeld en er niets gebleken is van illegale kap van bomen.
Hoe valt dat laatste overigens te controleren?

Er zou ook nog een evaluatie plaats vinden met natuur- en milieuorganisaties. Niet gebeurd. Weg dus met die bureaucratie en weer een besparing op de gemeentelijke begroting, zou je denken.

Laat ik u de keerzijde van dit verhaal eens laten zien.
Op zich heb ik er best vertrouwen in dat de meeste particulieren niet onnodig een boom zullen kappen en er zelfs het liefst bomen bij willen planten. Dit geldt uiteraard niet voor veel projectontwikkelaars en aannemers. Zij willen geen bomen die hen bij het ontwikkelen van hun plannen in de weg staan. Datzelfde geldt helaas ook vaak voor de gemeente als het gaat om het bebouwen van terreinen of de aanleg van wegen. Vaak zijn bomen prima in te passen in de plannen, maar dat vergt wel wat creativiteit en de wil om bomen op te nemen in het geheel. Ik heb te vaak ervaren dat die er niet of onvoldoende waren. Ik hoef u niet uit te leggen waarom bomen zo belangrijk zijn voor mens en dier.

Als de huidige bomenverordening er niet zou zijn geweest dan was er in het Regionale Bedrijventerrein (RBT) bij Bornerbroek vrijwel geen boom gespaard bij het uitgeven van bedrijfspercelen.
Door de juridische mogelijkheden (de gemeente heeft diverse procedures verloren) is er een overeenkomst afgedwongen tussen het IVN, Dorpsbelangen Bornerbroek enerzijds en het RBT anderzijds, waardoor exact is bepaald welke bomen wel of niet gekapt mogen worden. Dat is in een zogenaamde Vaststellingsovereenkomst vastgelegd. Bij elke gronduitgifte/bedrijfsvestiging vindt er een overleg plaats tussen de ondertekenaars van die overeenkomst. Als de Bomenverordening verder wordt versoepeld zijn er geen juridische gronden meer om een bezwaar in te dienen en zijn de bomen dus ‘vogelvrij’!

Is er sprake van toeval dat de start van fase 2 en 3 van het RBT vrijwel samenvalt met het besluit tot wijziging van de Bomenverordening?

Ik vraag me af of een gemeente zover mag gaan dat haar burgers en belanghebbende natuur- en milieuorganisaties niet meer in staat worden gesteld om bezwaren in te dienen tegen voornemens tot bomenkap…

Marinus Trommel

Wat beheerst momenteel ons leven? Niet de lage waterstanden in onze rivieren. Niet de onrust in Egypte. Niet de torenhoge staatsschuld in de VS. Niet de ontwikkelingen in Griekenland en Italië. Niet de crisis in eigen land. Niet de dreigende armoede voor ons allen.
Nee, het achtuurjournaal opende vorige week met de aanstelling van Louis van Gaal bij Ajax.
Je bedenkt het niet. Talloze bolides met allerlei belangrijke spelers uit het verleden, van Sjaak Swart tot Keje Molenaar. Allemaal mochten ze vanuit hun paleisje wat zeggen.
Een gigantische machtstrijd tussen twee partijen. Een onvervalste mierenhoop van belangrijke, veelverdienende bestuurders. De kranten staan er al dagen vol mee. Wereldnieuws!
Toon van Driel kan momenteel half slapend z’n strip tekenen. De gebraden duiven worden hem vanuit de Arena zo de mond ingeschoven. Elke dag is er wel iets lachwekkends.
Moe, moe en nog eens moe word je er van. Voetbal is een simpel spelletje. Zet dat eens af tegen die nu al maandenlang durende hetze in Amsterdam. Een spelletje en dan zo’n ophef? Dwazer kan het haast niet.
Wat een verschil met Heracles Almelo. Met een aantal mensen een gezellige club runnen. Geen gezwets, geen gezeur, rust in de tent, duidelijkheid, korte lijnen. Gevolg: netjes in het linker rijtje en welgeteld vier punten minder dan die Amsterdamse roversbende.
Een tip voor Ajax? Trainer en selectie in de bus naar Schiermonnikoog. Daar in een gezellig stadionnetje onbevangen tegen een balletje gaan trappen. Kwaliteit genoeg in de spelersgroep, maar door al het gekrakeel er omheen van mensen die met hun grote krop belangrijk willen zijn, komt het er onvoldoende uit. Hou het simpel en zorg voor rust in de tent.

Anne Jan Teunis

Zomaar een vrijdagochtend, naar verwachting minder druk dan de maandag. Met de auto van Almelo naar Hengelo, voor het eerst dit jaar. Route via Zenderen en Borne.
De cijfers: De rit duurde ongeveer 30 minuten. In dat half uur werd een afstand van 16 km afgelegd. Dat is een gemiddelde van 32 km/h. Ik telde 19 stoplichten en had onderweg nog extra oponthoud door een tweetal shovels.
Dit zijn cijfers om mee thuis te komen. Alleen maar stoppen en optrekken. Door de shovels werd de gemiddelde snelheid iets lager, maar veel scheelt het niet. Op een willekeurig brommertje win je het op dit traject van de auto.
Nou ja, genoeg frustratie dus weer, maar een vrijdag maakt alles goed. De lontjes zijn dan heel lang en iedereen loopt al met de weekendgrijns op z’n gezicht.
Toch wringt er iets. Dat ikzelf met de auto ging had wat praktische redenen, maar ik voelde me desondanks schuldig.
Een aantal dagen eerder stond er in Tubantia een stukje over het pas geopende stuk fietssnelweg tussen Hengelo en Enschede, de F35. Dat is de oplossing. Een ieder die van deze snelweg gebruik gaat maken een vette bonus geven en je zult zien dat alles verandert. Natuurlijk zijn er mensen die je met geen tien paarden uit de auto krijgt, maar door een financiële stimulans te geven trek je volgens mij toch een fiks aantal mensen over de streep.
Minder files, minder fijnstof, meer beweging, waardoor minder medische kosten, zowel lichamelijk als geestelijk. Wat een voordelen! Het is allemaal zo simpel, maar de mens is halsstarrig. Men staat liever dag aan dag in die rokende doosjes achter elkaar te koekeloeren. Kwestie van mentaliteit.

Anne Jan Teunis