Soms valt er je als mens wel heel veel op je dak in korte tijd. Meer dan je lief is en je stemming daalt per seconde met punten.
Vorige week was zo’n exemplaar. Ten eerste natuurlijk het weer. Reeds veel over gezegd, maar feit blijft dat het weer in dit land meestal heel bepalend is. Evenementen kunnen zo maar in het water vallen. Het was hozen aan alle kanten en het leek heel, heel in de verte wel iets op een nieuwe watersnoodramp. Toen we de beelden uit Pakistan zagen, wisten we echter beter en konden we terug in de mand.
’s Avonds is het al weer veel eerder donker. Het lijkt net of we opeens van de zomer in de lange, lange donkere winter belanden. De verwarming moet ons zo af en toe al weer te hulp komen.
De harde wind giert als een ouderwetse herfststorm over ons land. Een reiger heeft het er erg moeilijk mee en laat zich tenslotte maar meevoeren, na een aantal pogingen gedaan te hebben om tegen de wind in te vliegen..
Desondanks gingen we met de moed der wanhoop en allerlei hulpmiddelen zoals paraplu en regenpak met de hond op pad. Je voelt je onderhand als aangeschoten wild, want bijna iedereen heeft commentaar. “Dat kost-oe minstens honderdviefteg euro, dai’m los hebt.”
In elk geval kunnen alle hondenhaters, en voor mijn gevoel worden dat er met de dag meer, lekker in hun vuistje lachen, want de hondenbelasting gaat weer eens omhoog. Uiteraard is al jaren bekend dat het grootste deel van het geld naar andere doeleinden gaat, maar dat schijnt heel normaal te zijn.
Echter in alle triestheid en donkerheid en het besef dat de zomer al weer voorbij is voor hij goed en wel begonnen was(Gerard Cox), konden we ons nog net oprichten en constateren dat er een prachtige nazomer in de maak is. De wolken werden weggeblazen en na een voorzichtig, waterig zonnetje zagen we al snel de sprankelende zon opnieuw de nog groene bladeren beschijnen. Een soort tweede jeugd en zeker nog geen afscheid van de zomer en de zo gevreesde plotselinge val in die koude natte en donkere winter.
De vier jaargetijden. Wat mogen we blij zijn met die continue afwisseling. Laten we maar uitkijken naar de prachtige herfst met die fantastische kleuren.
Heel veel was negatief, maar we weten bij te sturen en genieten opnieuw volop van de natuur.

Anne Jan Teunis.

 ALMELO - Als de gemeente Almelo zich aan de gemaakte afspraken houdt, dan kan het niet anders dan dat het veelbesproken project Almelo Nouveau gewoon doorgaat. In elk geval komt het binnenkort op de raadsagenda. Het fraai ontworpen bedrijfsverzamelgebouw- zou gewoon gebouwd kunnen worden, want het kost de gemeente en de gemeenschap namelijk geen cent. Duidelijk is dat het dan ook beslist geen project van voormalig wethouder Anthon Sjoers is, maar een ‘doodgewoon’ particulier project dat met particulier geld wordt betaald en uitgevoerd. Daarom mag Almelo Nouveau in geen geval in één adem genoemd worden met desastreuze prestigeprojecten als Waterrijk, Fortezza, Leemslagen, Monorail etcetera. Almelo Nouveau is het slachtoffer van boze tongen en van een stevige, doch kleine antilobby van slechts een paar ondernemers. Deze hebben niet alleen de Koninklijke Horeca Nederland, maar zelfs de Kamer van Koophandel voor hun karretje weten te spannen om hun zaak meer gewicht te geven. De hele affaire rondom het wel of niet doorgaan van Almelo Nouveau zit dan ook geheel anders in elkaar dan het publiek,  en de gemeenteraad, tot nu toe werd voorgespiegeld. Zo is de gemeenteraad van Almelo niet op de hoogte van keiharde afspraken, die met de initiatiefnemers zijn gemaakt en vastgelegd. Kortom, de raad is essentiële informatie onthouden hetgeen de besluitvorming onterecht ten nadele van Nouveau liet uitkomen. Eén van de relevante afspraken is juist dat het project niet ten koste zal gaan van de binnenstad. Ditzelfde argument  wordt nu misbruikt om het plan tegen te houden, hoewel alles in duidelijke afspraken is afgedekt. Het afschieten van Almelo Nouveau druist in tegen gemeentelijke toekomstvisie. Sterker nog, er bestaat een Toekomstvisie Detailhandel Almelo 2008 – 2015 waarin  letterlijk het volgende staat beschreven : “Er wordt naar gestreefd alle wijkwinkelcentra op een zodanig peil te brengen dat ze voor de wijkbewoners aantrekkelijk
zijn om de dagelijkse boodschappen te doen. In Almelo Zuidoost (Hofkamp, de Riet, Kollenveld en toekomstig Weggeler) ontbreekt een winkelcentrum.” Dat is dus duidelijke taal. Ontwikkelaar Daniël Spikker, directeur van Loostad Vastgoedontwikkeling, de mede-
ontwikkelaar van Almelo Nouveau, heeft twee onafhankelijke onderzoeken naar de haalbaarheid van het project laten uitvoeren en beide rapporten bevestigden de dringende behoefte aan een wijkwinkelcentrum. Gegadigden voor invulling van het verzamelgebouw zijn er bovendien al. Naar aanleiding van een prijsvraag is ook het ontwerp al gekozen en dat ontwerp zou een aardige blikvanger bij de entree van Almelo zijn. Kortom, niets zou Almelo Nouveau in de weg moeten of mogen staan. De gemeente laat de burger echter in de steek. De bewoners van de omliggende wijken, waaronder Kollenveld en het toekomstige Weggeler, zitten te springen om een winkelcentrum in hun eigen buurt. Wat eveneens onderbelicht is gebleven is het feit dat Nouveau wordt gebouwd door lokale bouwondernemingen en daardoor zal zorgen voor onontbeerlijke werkgelegenheid. De vraag aan Spikker hoe het toch mogelijk is dat het project al vijf jaar lang
in de pijpleiding zit beantwoordt hij schouderophalend met een veelzeggend stilzwijgen. Zou de concurrentie er dan toch achter zitten? Even speelt er een lach om Spikker’s mond echter verder houdt hij zich op de vlakte. Wat in elk geval duidelijk naar voren is gekomen is het feit dat het Theaterhotel Almelo de concurrentie van nog een hotel bepaald niet ziet zitten. Dit gaven de eigenaars Hammink-Van der Valk een aantal maanden geleden duidelijk aan in een artikel op de website van Dagblad Tubantia waarboven de kop ‘Theaterhotel wenst geen concurrentie’ stond. Die kop werd een half uur later overigens weer vliegensvlug verwijderd en gewijzigd in ‘Theaterhotel vreest faillissement’ (zie ook www.almeloanders.nl). Het tot minstens 2017 zwaar gesubsidieerde Theaterhotel, dat zich altijd heel armlastig heeft voorgedaan, is faliekant tegen het project, maar ondertussen opent de horecatycoon het ene na het andere  (horeca)bedrijf, sinds kort ook in Borne. Ook bestaat het plan om een hotel richting Wierden, op een steenworp afstand van de beoogde Almelo Nouveau-locatie, te bouwen. Ondernemen is prima. Iedereen moet het beste gegund zijn, maar oneerlijke concurrentie is heel slecht voor de stad, vooral als de bevolking daar de dupe van wordt. Mensen hebben recht op keuzes.
In Almelo gebeurt al zo weinig. De ontwikkelingen staan compleet stil. Natuurlijk heeft dat te maken met gemeentelijke geldsmijterij van de afgelopen jaren. Nu is er eindelijk een project dat gewoon door kan gaan en zelfs voor de gemeente geld in het laatje brengt, dreigt het alsnog te stranden op de oevers van Waterrijk. Laat niet gebeuren. Wordt het project afgeschoten, dan is de gemeente niet langer
geloofwaardig omdat dit indruist tegen haar eigen nota.Taak van de gemeenteraadsleden van Almelo is om eindelijk de ogen eens te
openen en de taak waarvoor deze volksvertegenwoordigers zijn gekozen eindelijk eens uit te voeren. Zij horen het beleid te bepalen en niet alleen het College. Wat je bijvoorbeeld van een door de wol geverfde nestor van de Almelose raad als Gijs Stork absoluut niet verwacht, is dat hij in de raadsvergadering van 6 juli jongstleden Almelo Nouveau op één hoop gooide met Waterrijk en Leemslagen.
Hij zei letterlijk: “Met de projecten Leemslagen en Waterrijk moet worden gestopt. Wij moeten stoppen met plannen voor Almelo Nouveau. Kennelijk wordt daar in het stadhuis nog aan gewerkt”… Hier sloeg Stork de plank, als gevolg van onwetendheid, finaal mis. Het kan Stork echter niet helemaal kwalijk worden genomen. De onvolledige informatieverstrekking van het (voormalige) College heeft namelijk onterecht een heel negatief en troebel beeld van Almelo Nouveau doen ontstaan.
Zie ook www.almeloanders.nl

Tony Cassese

Donkere wolken pakken zich samen boven onze, zo lijkt het, veelgeplaagde stad. Soms zit je gewoon in de hoek waar de klappen vallen. Gelaten accepteren en het gezonde verstand er bij houden, want zou het hier op allerlei gebied dan zoveel slechter zijn dan in willekeurig welke andere stad dan ook in Nederland? Ik denk dat het allemaal nogal meevalt. We hebben hier uiteraard ook weer te maken met het versterkende effect. Wat de één stelt, vergroot een volgende weer uit, enz.
Over het imago van de stad is al veel gezegd, al vind ik het wel heel frappant dat vrouwen met opzet hun kinderen in een andere stad gaan “werpen”, waardoor de naam Almelo niet in het paspoort van de boreling komt te staan. Nu sta ik zelf ook niet direct te juichen, elke keer wanneer ik van een leuke vakantie terugkom. Nooit voelt deze stad namelijk aan als een warm bad. Volgens mij komt dit mede doordat er te weinig “ikonen” zijn, zoals kerken, markante gebouwen en prachtige parken. Meteen erken ik echter dat ik het tevens verre van vervelend vind om terug te keren in Almelo. Het valt nog het beste te omschrijven als neutraal. Je woont hier neutraal en dat is eigenlijk helemaal zo vervelend nog niet.
Na de veel te korte zomer vielen we plotseling in de sombere sfeer van de herfst. Door het gure weer kreeg alles opeens een negatieve lading. We moeten er even aan wennen, rechten onze ruggen en gaan op zoek naar lichtpuntjes, want die zijn ondertussen wel nodig.
Erger dan een gewone dinsdag is een grauwe, kille, koude dinsdagochtend waarop het ook nog eens flink motregent. Toch heeft zelfs zo’n ochtend z’n charmes. Tussen de mist van regen door zag ik een prachtig tafereeltje in de Weezebeek. Een vijftal ganzen zwommen kaarsrecht achter elkaar door het water, daarbij hun kopjes fier en zeldzaam stil rechtop houdend. Zomaar een moment, maar wel één om in te lijsten.
Een man komt aanzetten met een vogel die hij gevangen heeft in een gebouw. Een prachtig gekleurde kop en een mooie, lange snavel. Hij loopt er het duister mee in om hem vrij te laten. Een geweldig moment.
Ten noorden van Almelo blijft het stil en heerst de natuur. Deze week zag ik grote hopen zand bij “De Velden”. Het deed me denken aan “Waterrijk” een poos geleden. Eindelijk schijnt het hier nu ook te beginnen op het voormalige Indiëterrein. Misschien wordt dit wel een gezellige, karakteristieke wijk waar Almelo trots op kan zijn.
Naast de prachtige kringen van paddenstoelen in het bos zag ik op zaterdagavond links boven de Fayersheide het begin van een regenboog. Wat fletse kleuren groen, geel en oranje. Verderop rechts onder aan de hemelkoepel hetzelfde. Onaf, maar heel erg mooi. Hoop en herstel.
Onze “trots” pikte het op en verwarmde onze harten op zondagmiddag, nadat we wekenlang onrustig waren geweest. Waar was de vorm van vorig seizoen? Met 10 man de kampioen van Nederland en tegenstander van Inter fier partij bieden, vervult ons met trots en hoop. Recht de ruggen, forza! Uit het dal. Aan de slag om op elk vlak deze stad met een positief sausje te overgieten. We hebben genoeg om trots op te zijn. Oh, mooi Almelo…..

Anne Jan Teunis.

Het idee is nog niet eens zo slecht, loonsverhoging in centen i.p.v. procenten! Sinds jaar en dag groeit het verschil in inkomen tussen arm en rijk. U kent dat wel, zit je aan de goede kant van de streep dan ga je er op vooruit en zit je aan de verkeerde kant van de streep dan lever je koopkracht in.
Nee, ik ga het nu niet hebben over ondernemers die hun kapitaal risicovol investeren, maar ik doel meer op de ‘grootverdieners’ in loondienst zoals directieleden van zorginstellingen, directieleden van woningbouwcorporaties, hoge ambtenaren die de salaristrend in de ‘markt’ volgen, bankpersoneel als directie en beurshandelaren met flinke bonussen, semi- overheidfunctionarissen in milieubedrijven waarvan de aandelen bij de overheid zitten, directies van geprivatiseerde energiebedrijven, directies van beursgenoteerde bedrijven, et cetera, et cetera.

Al deze ‘figuren’ hebben jaren en jaren grof uit de ruif gegeten en doen dat nog steeds ondanks een wereldwijde financiële crisis. Aan solidariteit met de minder bedeelde hebben zij een broertje dood. Nee, belangrijker is om in een steeds groot huis te wonen, twee of drie auto’s voor de deur te hebben en jaarlijks herhaaldelijk te kunnen uitpakken met een vakantie waar dan ook ter wereld.

Het vreemde is dat zij ook nog eens gesteund worden door een groter deel van het vaderlandse electoraat dan zij zelf vormen gelet op de verkiezingsuitslag waarbij VVD en PVV de grote winnaars werden. Schuld aan de financiële crisis hebben in hun ogen niet de beurs- en hypotheekhandelaren, maar de mee-eters, voetvolk dat niet werkt en teert op de sociale voorzieningen. ‘Dat volk zit allemaal bij mij op de bagagedrager’, hoorde ik laatst een grootverdiener nog zeggen die vooral in de afgelopen jaren ‘binnen liep’, terwijl de werknemer gemangeld werd in het ‘polderlandschap’ van Nederland.

Nee, niet mijn allochtone buurman, de chronisch zieken of het groeiend aantal ouderen is de schuld, maar de meedogenlozen die het in dit land voor het zeggen hebben en die zichzelf verrijken over de ruggen van de eenvoudige werknemers.
De Troonrede tijdens Prinsjesdag maakt meer en meer duidelijk dat de eenvoudige werknemer met een laag inkomen, mijn allochtone buurman, de chronisch zieke, de bejaarde en de werkzoekende het gelag betalen in de komende jaren. Nog meer dan nu aangekondigd in de Troonrede, zeker als dat kabinet van VVD en ‘heulend’ CDA er komt met ‘gedoogsteun’ van een ‘ondemocratische partij’ als de PVV. Zelfs de SGP overweegt als ‘christelijke partij’ te gaan gedogen, maar dan moeten de winkels wel op zondag dicht!

Nee , die meneer Toxopeus van de ingezonden brief in De Telegraaf (Red. zie hiernaast) heeft het nog niet zo slecht gezien. Loonsverhoging in centen in plaats van in procenten lijkt mij een stuk eerlijker om de crisis door te komen.

Kan iemand mij de volgende verkiezingsdatum voorspellen?

Carel van Pelt