|
|
Donkere wolken pakken zich samen boven onze, zo lijkt het, veelgeplaagde stad. Soms zit je gewoon in de hoek waar de klappen vallen. Gelaten accepteren en het gezonde verstand er bij houden, want zou het hier op allerlei gebied dan zoveel slechter zijn dan in willekeurig welke andere stad dan ook in Nederland? Ik denk dat het allemaal nogal meevalt. We hebben hier uiteraard ook weer te maken met het versterkende effect. Wat de één stelt, vergroot een volgende weer uit, enz.
Over het imago van de stad is al veel gezegd, al vind ik het wel heel frappant dat vrouwen met opzet hun kinderen in een andere stad gaan “werpen”, waardoor de naam Almelo niet in het paspoort van de boreling komt te staan. Nu sta ik zelf ook niet direct te juichen, elke keer wanneer ik van een leuke vakantie terugkom. Nooit voelt deze stad namelijk aan als een warm bad. Volgens mij komt dit mede doordat er te weinig “ikonen” zijn, zoals kerken, markante gebouwen en prachtige parken. Meteen erken ik echter dat ik het tevens verre van vervelend vind om terug te keren in Almelo. Het valt nog het beste te omschrijven als neutraal. Je woont hier neutraal en dat is eigenlijk helemaal zo vervelend nog niet.
Na de veel te korte zomer vielen we plotseling in de sombere sfeer van de herfst. Door het gure weer kreeg alles opeens een negatieve lading. We moeten er even aan wennen, rechten onze ruggen en gaan op zoek naar lichtpuntjes, want die zijn ondertussen wel nodig.
Erger dan een gewone dinsdag is een grauwe, kille, koude dinsdagochtend waarop het ook nog eens flink motregent. Toch heeft zelfs zo’n ochtend z’n charmes. Tussen de mist van regen door zag ik een prachtig tafereeltje in de Weezebeek. Een vijftal ganzen zwommen kaarsrecht achter elkaar door het water, daarbij hun kopjes fier en zeldzaam stil rechtop houdend. Zomaar een moment, maar wel één om in te lijsten.
Een man komt aanzetten met een vogel die hij gevangen heeft in een gebouw. Een prachtig gekleurde kop en een mooie, lange snavel. Hij loopt er het duister mee in om hem vrij te laten. Een geweldig moment.
Ten noorden van Almelo blijft het stil en heerst de natuur. Deze week zag ik grote hopen zand bij “De Velden”. Het deed me denken aan “Waterrijk” een poos geleden. Eindelijk schijnt het hier nu ook te beginnen op het voormalige Indiëterrein. Misschien wordt dit wel een gezellige, karakteristieke wijk waar Almelo trots op kan zijn.
Naast de prachtige kringen van paddenstoelen in het bos zag ik op zaterdagavond links boven de Fayersheide het begin van een regenboog. Wat fletse kleuren groen, geel en oranje. Verderop rechts onder aan de hemelkoepel hetzelfde. Onaf, maar heel erg mooi. Hoop en herstel.
Onze “trots” pikte het op en verwarmde onze harten op zondagmiddag, nadat we wekenlang onrustig waren geweest. Waar was de vorm van vorig seizoen? Met 10 man de kampioen van Nederland en tegenstander van Inter fier partij bieden, vervult ons met trots en hoop. Recht de ruggen, forza! Uit het dal. Aan de slag om op elk vlak deze stad met een positief sausje te overgieten. We hebben genoeg om trots op te zijn. Oh, mooi Almelo…..
Anne Jan Teunis.
|
