 |
|
Soms valt er je als mens wel heel veel op je dak in korte tijd. Meer dan je lief is en je stemming daalt per seconde met punten.
Vorige week was zo’n exemplaar. Ten eerste natuurlijk het weer. Reeds veel over gezegd, maar feit blijft dat het weer in dit land meestal heel bepalend is. Evenementen kunnen zo maar in het water vallen. Het was hozen aan alle kanten en het leek heel, heel in de verte wel iets op een nieuwe watersnoodramp. Toen we de beelden uit Pakistan zagen, wisten we echter beter en konden we terug in de mand.
’s Avonds is het al weer veel eerder donker. Het lijkt net of we opeens van de zomer in de lange, lange donkere winter belanden. De verwarming moet ons zo af en toe al weer te hulp komen.
De harde wind giert als een ouderwetse herfststorm over ons land. Een reiger heeft het er erg moeilijk mee en laat zich tenslotte maar meevoeren, na een aantal pogingen gedaan te hebben om tegen de wind in te vliegen..
Desondanks gingen we met de moed der wanhoop en allerlei hulpmiddelen zoals paraplu en regenpak met de hond op pad. Je voelt je onderhand als aangeschoten wild, want bijna iedereen heeft commentaar. “Dat kost-oe minstens honderdviefteg euro, dai’m los hebt.”
In elk geval kunnen alle hondenhaters, en voor mijn gevoel worden dat er met de dag meer, lekker in hun vuistje lachen, want de hondenbelasting gaat weer eens omhoog. Uiteraard is al jaren bekend dat het grootste deel van het geld naar andere doeleinden gaat, maar dat schijnt heel normaal te zijn.
Echter in alle triestheid en donkerheid en het besef dat de zomer al weer voorbij is voor hij goed en wel begonnen was(Gerard Cox), konden we ons nog net oprichten en constateren dat er een prachtige nazomer in de maak is. De wolken werden weggeblazen en na een voorzichtig, waterig zonnetje zagen we al snel de sprankelende zon opnieuw de nog groene bladeren beschijnen. Een soort tweede jeugd en zeker nog geen afscheid van de zomer en de zo gevreesde plotselinge val in die koude natte en donkere winter.
De vier jaargetijden. Wat mogen we blij zijn met die continue afwisseling. Laten we maar uitkijken naar de prachtige herfst met die fantastische kleuren.
Heel veel was negatief, maar we weten bij te sturen en genieten opnieuw volop van de natuur.
Anne Jan Teunis.
|
