Zomaar een moment vastgelegd. Zomaar op een prachtige nazomerdag na een zomers weekend waarin alle ateliers van Almelo hun deuren openden.
Met m’n dochter had ik er enkele bezocht en mooie dingen gezien. Toen we huiswaarts fietsten, kregen we het over het belang van kunst. Waar is het goed voor? We kwamen tot de conclusie dat kunst nuttig is en dat het je blik verbreedt. Het zet je aan het denken en ikzelf heb altijd het idee dat kunst gruis uit m’n hersens haalt en dat je na het bezichtigen van een kunstwerk weer helderder kunt nadenken.
Al met al dus wel nuttig vonden we en mooi bovendien, want je kunt je toch geen stad voorstellen waar alle vormen van kunst zijn verdwenen?
De rechtse kerk zal bovenstaande zinnen onzinnig vinden. Veel te vluchtig en niet tastbaar. Luchtfietserij. Tja, daar kun je weinig aan veranderen. Soms kun je je waardering voor een kunstwerk moeilijk uitleggen en klinkt één en ander nu eenmaal wazig.
Waar je ook weinig aan kunt veranderen is het geschaaf aan allerlei vormen van kunst. Overal wordt lekker aan geknabbeld en gaandeweg wordt het een simpel basispakketje. Orkestjes die nog net genoeg instrumenten hebben om een riedeltje te blazen. Hier en daar een doekje met verf.
Aan al deze zaken moest ik denken toen ik langs de twee paarden fietste. Het lijkt wel symbolisch voor de kunst in Nederland van dit moment. Het gras groeit ze haast uit de neusgaten en wanneer het zo doorgaat zijn de leuke dieren over een poosje helemaal niet meer te zien.
Wat ik hier in een notendop zie is een devaluatie van kunst. Een gebrek aan respect voor de kunstenaar en het door hem gemaakte werk. Misschien niet eens bewust, maar toch……..
Jammer, want ondanks alle gemekker over kosten en besparingen kun je toch nog wel de bestaande kunst een beetje toonbaar houden.
Zomaar een momentje, zomaar opgemerkt. Muggenzifterij misschien, maar wel tekenend. Een signaal. Kunst moet waardig getoond worden en dat doe je niet op deze manier. We hoeven niet alles te pikken, toch? Maaien dus!!!!

Anne Jan Teunis

“Pastoor George van Zinnicq Bergmann heeft in 1900 het 11-jarige Tilburgse meisje Marietje Kessels verkracht en vermoord in zijn kerk.” (Metro, 04-10-2011)
Soms weet je niet wat je leest. Nu zijn we in Nederland wel het één en ander gewend en wanneer je al een aantal jaren meeloopt en het nieuws een beetje volgt, schrik je niet zo snel meer. Veel enge dingen laten je koud en de “ver van m’n bedshow” bestaat nog steeds. Immuniteit heet zoiets.
Dit echter vond ik toch wel een erg schokkend berichtje. Want stel je nu even voor: een zeer geleerde heer met een voorbeeldfunctie die jarenlang het gepeupel de les leest en vertelt hoe het eigenlijk allemaal moet, misbruikt en vermoordt een meisje van 11, notabene in de kerk, een plek waar je nog niet eens mag fluisteren. Walgelijk en eens te meer geeft dit voor mij aan dat het vaak misplaatst is om tegen hooggeplaatsten op te kijken. Goed, je kunt hun kennis bewonderen, maar daarmee houdt het dan heel snel op.
Het ergste is nog dat de ouders bezoek kregen van twee hooggeplaatsten uit de kerk die hun dwongen om dit “akkefietje” in de doofpot te stoppen. Ach ja, je bent je kind kwijt, maar dat is natuurlijk veel minder erg dan wanneer de kerk imagoschade lijdt.
Het boek over deze gebeurtenis is uit en er was een stukje van op het NOS journaal. De Katholieke kerk beweert dat deze beschuldiging niet te bewijzen valt. Bij het oplezen van deze zin, fronste de nieuwslezer z’n wenkbrauwen. Terecht, want hebben we na al die incidenten nog enige reden om aan te nemen dat ook maar iemand iets verzint? Het is één grote beerput die open gaat en dat moet ook.
Mijn bedoeling is niet om de kerken nog een flinke trap na te geven, maar als gelovige ga ik wel steeds meer het directe lijntje met m’n Schepper waarderen. De simpele gelovige die regelmatig struikelt en dat erkent, draagt meer m’n waardering weg dan de kerken als onaantastbare instituten.
Niets nieuws onder de zon en onder een net pak gaat vaak veel vuiligheid schuil. Ach, diep in ons hart weten we dat allemaal.

Anne Jan Teunis

Waterrijk krijgt waarschijnlijk toch z’n “felbegeerde” roeibaan.
Nu heb ik helemaal niets tegen roeien en voor mij part peddelt iedereen zich een slag in de rondte. De roeiers van Amycus hebben echter zo te lezen momenteel een prima plek, want op hun site lees ik het volgende: “Op de grens tussen Almelo en Wierden aan de zogenaamde Noordtak van het Twentekanaal op een werkelijk schitterende locatie. Een locatie die oud en nieuw verbindt. Een deel van het oude zwembadgebouw is nu het gekoesterde clubhuis van de vereniging.”
Volgens mij ontbreekt hier iedere noodzaak tot verplaatsing. Bovendien: wat voegt het voor de gemeente Almelo toe, een roeibaan op 4 km van de stad?
Het gaat in dit stukje niet om het roeien, maar wel om de vreemde capriolen van de gemeente. Heet zoiets niet hapsnapbeleid, ontdaan van elke visie? Want hoe wanhopig moet je zijn om je grond beschikbaar te stellen voor iedereen die willekeurig welk idee heeft?
Andere mogelijkheden zijn: windmolens, megastallen, Mc Donalds(we hebben er al 3, maar dat maakt niet uit.), minicamping, korfbalvereniging, tuincentrum, bowlingbaan, clubhuis schietvereniging, nieuwe plek voor de markt, busstation. Kies maar uit.
Het oorspronkelijke plan is grotendeels weggeblazen en het gaat al bijna niet meer over het handjevol huizen dat er komen zou. Nee, het gebied moet en zal volgebouwd worden. Het maakt niet meer uit wat er komt; als het er maar komt.
Ik heb moeite met het trekken aan een dood paard, het blinde vasthouden aan een mislukking.
Nogmaals: benut de kansen in de stad zelf, het is al zo vaak gezegd. Laat die schellen eens vallen en maak de stad mooi. Handen af van het buitengebied. Tussen steden en dorpen moet het groen heersen. Balans, weet u wel? Ga dat toch eens inzien!!

Anne Jan Teunis

ALMELO – De alsmaar groeiende Occupy-beweging tegen de graaiers op Wallstreet krijgt overal ter wereld navolging. Zaterdag zijn er Occupy-acties in Amsterdam en Den Haag en ook Almelo schijnt er aan te moeten geloven getuige de hiernaast staande foto van AlmeloAnders.nl .
Naar horen zeggen moet de geplande locatie voor het nieuwe stadhuis aan de Haven ZZ het tentenkamp-territorium worden vanwege de aanwezige Graffiti-wall. Daarop kunnen dan voortdurend nieuwe oneliners gespoten worden, zodat de 'actievierders' bij het afwisselen in het kordon rondom het 'Stadhuis van Oud' steeds een nieuwe yell tegen de bewindvoerders kunnen roepen om verdere verspilling door te grootse plannen te voorkomen.
Het kan zo maar zijn, dat de TV-makers van de VARA weer de IJssel oversteken om ook van deze 'Dolle Pret' beelden te gaan maken!

Afgelopen maandag zag ik naast de mooie rectorsvilla aan de Vriezenveenseweg een aantal meubelstukken en wat kartonnen dozen staan. De laatste jaren maakt het er toch al een verpauperde en onverzorgde indruk, zodat deze janboel er zo maar bij zou kunnen horen, maar ik heb sterk het idee dat men nu de biezen gaat pakken.
En dan wordt het oppassen geblazen! Het toch al niet zo goed onderhouden pand met de al tijden onverzorgde tuin zou zo maar eens binnenkort van de aardbodem kunnen verdwijnen. De gemeente heeft wat dat betreft een reputatie op te houden. Voor je het weet gaat het pand tegen de vlakte en bestaat het alleen nog op foto’s.
Een aantal weken geleden stond er in Tubantia een artikel over de Erfgoedvereniging Heemschut. Een aantal zinnen wil ik u niet onthouden: “ Want eigenlijk gooi je ook jezelf weg als je een oud, waardevol pand afbreekt.” “De wet van het vertraagde verdriet. Later blijkt vaak dat het oude toch mooier was.” “Het gaat om het behoud van het eigen, gevarieerde karakter van Twente.” “Alles draait om glad en strak en geld. Terwijl je mensen de kans ontneemt terug te kijken in de tijd, terug te kijken in hun eigen geschiedenis.”
Dit zijn zinnen om even op je in te laten werken nu het nog niet te laat is.
Ik heb geen enkel idee wat er in de gemeenteraad is besloten aangaande dit prachtige pand. Hopelijk heeft men met verstand en op niveau overlegd en ingezien dat een dergelijke villa nooit gesloopt mag worden.
Mijn droom? Dat ik volgend voorjaar uit het tegenovergelegen bos kom lopen en een prachtige, statige, goed in de verf zittende villa bewonder met een verzorgde tuin er omheen. In die tuin spelen een paar kinderen met een hond die uitgelaten over het frisgroene gras rent.
Te veel gevraagd? Zou er in Almelo of omgeving dan werkelijk niemand te vinden zijn die dit prachtige, historische pand op waarde weet te schatten, het wil koesteren en er jarenlang naar alle tevredenheid wil wonen? Dat moet toch te realiseren zijn?

Anne Jan Teunis

(Lees ook dit artikel)

We kunnen er trots op zijn: Nederland is het meest vervuilde land van Europa.
Dit kleine berichtje in Tubantia van vorige week deed me wel even de haren ten berge rijzen. Ernstige cijfers. Moet dat geen voorpaginanieuws zijn?
“Lucht, water en bodem in Nederland zijn de vieste van heel Europa.” Van de 27 landen staan we voor wat bodem en water betreft stijf onderaan en er zijn twee landen in Europa waar de lucht nog viezer is. Volgens Natuur en Milieu moet het autoverkeer ontmoedigd worden, want fijnstof door intensief autoverkeer brengt gezondheidsrisico’s met zich mee.
Nu is niets in Nederland heiliger dan de heilige koe en roomser dan de Paus ben ik ook al niet, maar ik heb vaak wel m’n vraagtekens bij het overmatige gebruik van het blikken ding. Is de prijs die we voor ultieme mobiliteit betalen uiteindelijk niet te hoog?
Wanneer ik denk aan al die files, al die dodelijke ongelukken, al dat fijnstof, parkeerproblemen, het bumperkleven en al die dieren die het loodje leggen na een botsing met diezelfde bumpers, stemt me dat niet echt vrolijk. De auto is op elk terrein allesoverheersend.
Nog even terug naar het fijnstof. Wanneer je een uur lang over het fietspad van Almelo naar Hengelo fietst en honderden auto’s je passeren heb je geen idee hoeveel fijnstof je in zo’n uur inademt. Is fietsen dan nog wel zo gezond?
De auto heeft ons vele zegeningen gebracht, maar wegen die onderhand op tegen de hiervoor genoemde nadelen?
De tijd valt niet terug te draaien en niemand zal z’n auto inleveren voor een paard en wagen. Toch moeten dit soort onderzoeken en cijfers wel iets met ons doen. Onze eigen longen zijn wellicht nog net iets belangrijker dan het gemak van de auto. We kunnen proberen wat bewuster met de heilige koe om te gaan. Wat vaker de fiets pakken of gaan lopen.

Anne Jan Teunis