“Ik vertrek.”

Afgelopen maandag zag ik naast de mooie rectorsvilla aan de Vriezenveenseweg een aantal meubelstukken en wat kartonnen dozen staan. De laatste jaren maakt het er toch al een verpauperde en onverzorgde indruk, zodat deze janboel er zo maar bij zou kunnen horen, maar ik heb sterk het idee dat men nu de biezen gaat pakken.
En dan wordt het oppassen geblazen! Het toch al niet zo goed onderhouden pand met de al tijden onverzorgde tuin zou zo maar eens binnenkort van de aardbodem kunnen verdwijnen. De gemeente heeft wat dat betreft een reputatie op te houden. Voor je het weet gaat het pand tegen de vlakte en bestaat het alleen nog op foto’s.
Een aantal weken geleden stond er in Tubantia een artikel over de Erfgoedvereniging Heemschut. Een aantal zinnen wil ik u niet onthouden: “ Want eigenlijk gooi je ook jezelf weg als je een oud, waardevol pand afbreekt.” “De wet van het vertraagde verdriet. Later blijkt vaak dat het oude toch mooier was.” “Het gaat om het behoud van het eigen, gevarieerde karakter van Twente.” “Alles draait om glad en strak en geld. Terwijl je mensen de kans ontneemt terug te kijken in de tijd, terug te kijken in hun eigen geschiedenis.”
Dit zijn zinnen om even op je in te laten werken nu het nog niet te laat is.
Ik heb geen enkel idee wat er in de gemeenteraad is besloten aangaande dit prachtige pand. Hopelijk heeft men met verstand en op niveau overlegd en ingezien dat een dergelijke villa nooit gesloopt mag worden.
Mijn droom? Dat ik volgend voorjaar uit het tegenovergelegen bos kom lopen en een prachtige, statige, goed in de verf zittende villa bewonder met een verzorgde tuin er omheen. In die tuin spelen een paar kinderen met een hond die uitgelaten over het frisgroene gras rent.
Te veel gevraagd? Zou er in Almelo of omgeving dan werkelijk niemand te vinden zijn die dit prachtige, historische pand op waarde weet te schatten, het wil koesteren en er jarenlang naar alle tevredenheid wil wonen? Dat moet toch te realiseren zijn?

Anne Jan Teunis

(Lees ook dit artikel)