Het is al weer enige jaren geleden dat Heracles Almelo aanklopte bij de gemeente om medewerking te verkrijgen voor de bouw van een nieuw voetbalstadion. Niet dat het Polman Stadion nu te oud was. Nee het stond er op dat moment nog geen 10 jaar maar bleek te klein voor de ambities die de club heeft. Het Polman Stadion is ondergebracht in een stichting en de Bvo Heracles is een der huurders. Elke thuiswedstrijd zit het vol ook al is de capaciteit in de loop der jaren licht opgekrikt naar zo’n 8500 toeschouwers. Betreffende de jaarlijkse begroting zit de club al enige jaren aan het plafond en als men ambities heeft, moet dat omhoog. Dat kan met een groter stadion want meer toeschouwers is meer geld, zo bleek uit een afstudeerrapport van Fontys-student Wouter van Dijk uit mei 2008. De titel luidde: “Het geld ligt op straat, maar waar ligt het voor het rapen?”
Alleen zit die stijging van inkomsten niet zozeer in meer bezette plastic zitkuipjes, maar in meer skyboxen en businessseats die voor heel andere tarieven worden verhuurd. Waar voorzitter Smit en het stichtingsbestuur vooral dus om te doen is, is meer inkomsten via zakelijke sponsordeals in een bij voorkeur groter gebied dan de regio Almelo.

Het bureau Hypercube uit Utrecht kwam in opdracht van de stichting stadion Heracles nog in hetzelfde jaar met een rapport waarin stond dat de bouw van een nieuw stadion haalbaar was. Alleen er was een maar, de voetbalvereniging Oranje Nassau zat in de weg en moest dus wijken. Daarvoor werd eerst de Flexlocatie bedacht langs de zijtak van het Twentekanaal. De club zag dat niet zitten, waardoor alle clubs op de Ossenkoppelerhoek moesten inschikken voor een totaalplan met nieuwe indeling van velden en nieuwe clubgebouwen en kleedkamers. Onderhoud werd niet meer gepleegd, want voor een slordige 10 miljoen euro zou de gemeente alles bekostigen en Heracles Almelo deed samen met Royal ten Cate de toezegging de kosten van één kunstgrasveld voor rekening te nemen.

Een ontwerp voor een nieuw stadion was snel gemaakt en met de gemeenteraad werd een overeenkomst bereikt dat de gemeente maximaal voor 15 miljoen euro borg ging staan voor de aankoop van de benodigde grond. Zij het met renteopslag, zodat de gemeente de betaalde opcenten in een potje kan stoppen om het risico van financieel slechte tijden voor de club enigszins in te perken. Heracles (en de stichting Stadion) moest zelf de markt op om de plusminus andere 15 miljoen euro te financieren.
Voor de invulling van de beoogde detailhandelsruimte werd vastgelegd dat naast de al bestaande detailhandel zoals o.a. de Plusmarkt, de rest een bestemming kreeg voor sport gerelateerde artikelen.

Gaandeweg bleek dat toch moeilijker dan gedacht en kwamen de stichting en de club uit bij nog grotere plannenmakers. Wyckerveste wist hoe het moest en refereerde aan gerealiseerde projecten als Roda Kerkrade en Euroborg Groningen. Wyckerveste heeft tevens een goede lobbyist in dienst, die in diners met ambtsdragers de zaken masseert om de neuzen de goede kant uit te krijgen. De club werd een grote worst voorgehouden dat men zelfs geen huurpenning hoefde te betalen als het door Wyckerveste bedachte plan kon worden gerealiseerd. Een UT-afstudeeropdracht van Bachelor Roy Tibben in 2012 onderstreepte dat nog eens.

De reeds gemaakte ontwerpen konden de shredder in en er kwam een nieuw plan, waar vooral nog meer ruimte voor detailhandel moest komen. Meer dan 26.000 m2 totaal was het doel en dat is ongeveer 21 keer de huidige Plus Markt in het Polman Stadion.
‘Dat gaat niet ten koste van de binnenstad’, betoogde Smit. ‘Dat zijn ondernemingen die anders nooit naar Almelo zouden komen’, was een andere kreet en namen als Mediamarkt (Saturn), Hornbach en nog een aantal werden genoemd als potentiële gegadigden. ‘Nu moet de gemeente overstag, anders stop ik als voorzitter’, zei een dreigende Smit tegen de media en hij gaf tijdens de nieuwjaarsreceptie sportwethouder Jan van Marle onder uit de zak en verweet hem dat hij niets deed. Bestuurslid Oude Weernink begon, terwijl Smit nog niet uitgesproken was, gelijk aan de reparatie van de verstoorde verhouding. Gek toch dat een man als Jan Smit het schuim op de mond krijgt als het om zijn club gaat. Net doen alsof een jaarbudget van 14.000 miljoen euro absolute zekerheid biedt voor het worden van een stabiele middenmoter in de eredivisie. Nou, dat laatste heeft echter alles te maken met een stabiel beleid en minder met geld zo hebben veel andere clubs al laten zien. Dat zit ook niet vast op louter het besparen van de huurpenningen voor de club en dat mag evenmin leiden tot het afhaken van een hele grote investeerder in de binnenstad.
Bovendien heeft de ‘markt’ haar eigen dynamiek. Genoemde kandidaat Hornbach onderhandelde simultaan ook met de gemeente en bereikte al op 5 november jl. een akkoord met het college van B&W over de aankoop van een lap grond van 40.000 m2 langs de H.R. Roland Holstlaan. Voor Hornbach was die maximale 26.000 m2 bij het stadion kennelijk toch te klein.

Gelukkig hoorde ik signalen dat er ook nog mensen zijn die de optie van een verbouwing met een tweede ring rond het huidige Polman Stadion nog best eens nader willen bekijken. De club wordt inmiddels 110 jaar en kende hoogtepunten en dalen en daar heeft Smit er als supporter al enkele van meegemaakt. Ik ken bovendien geen middenmoter die sinds de invoering van het betaald voetbal in 1954 geen ‘ups-and-downs’ heeft meegemaakt, zowel sportief als financieel.

Ambities hebben is mooi en prima, maar niet ten koste van alles. Dat mag ook de leidraad zijn van de gemeenteraad als men over enige tijd moet besluiten of men de door Jan Smit gewenste hernieuwde verruiming van het bestemmingsplan al dan niet goedkeurt!

‘Fijnslijper’

Toen ik een aantal weken geleden, op 18 december om precies te zijn, m’n tot nu toe laatste column instuurde, deed ik dat met een wat wee gevoel. Dit zouden wel eens m’n allerlaatste letters kunnen zijn. Een definitief afscheid. Immers, een aantal dagen later, op 21 december, zou de wereld gegarandeerd vergaan. De Mayakalender liep ten einde en alleen in het Franse dorpje Bugarach zou nog redding zijn. Ufo’s zouden voor evacuatie zorgen. Een aantal bofkonten konden zodoende de dans nog ontspringen. De media begonnen er volop aandacht aan te schenken, wat lacherig zo af en toe, maar toch….. In Tubantia lazen we over een gezin uit Kootwijkerbroek met een reddingsboot in de tuin. Een soort ark van Noach. Op alles voorbereid en plek voor 50 personen. Laat de rest maar stikken! En het werd gewoon Kerst, geboorte en hoop. Het werd gewoon oudejaarsdag met de al jarenlange discussie over het al dan niet afsteken van vuurwerk. Het oogziekenhuis weer in de krant en de stukjes over het wel of geen drie klapzoenen geven aan iedereen die je op de eerste dagen van het nieuwe jaar tegenkomt. Toen het jaarlijkse gesteggel begon over het snel en zwaar straffen van vandalen die rond oud en nieuw weer eens uit hun bol gingen, dacht ik opeens aan die onruststokers die ons zo kort geleden nog voor de zoveelste keer de stuipen op het lijf gejaagd hebben met hun verkondiging dat de wereld zou vergaan. Moeten deze mensen geen passende straf krijgen? Ze hebben voor een hoop onrust gezorgd en ook nu weer is er niets van uitgekomen. Moeten ze geen boete krijgen? Wordt er geen verhaal gehaald? Ze hebben zich natuurlijk wijselijk teruggetrokken en wachten waarschijnlijk op een volgend gunstig moment om de brave wereldburgers angst aan te jagen. Natuurlijk heeft iedereen recht om te geloven wat hij of zij wil en mag dat ook te pas en te onpas kenbaar maken. Wel word je een keer flauw van al die doemdenkers die al jaren de meest vreselijke dingen voorspellen die ook nog eens een keer nooit uitkomen. Moet je je dan niet een keer stilhouden? In m’n jeugd riep de dominee het van de kansel: “Gij kent dag noch uur(Math 24:44).” We moeten altijd waakzaam zijn, maar kunnen als nietige mensjes niet het orakel spelen. Dat is te groot voor ons. Waarom zouden we niet gewoon vertrouwen? Je ontloopt het lot toch niet en van al die bangmakerij wordt je alleen maar erg zenuwachtig. De mens lijdt nog altijd het meest aan het lijden dat hij vreest.”

Anne Jan Teunis
 

< (Info: Stichting Ark van Noach, Broek op Langendijk)

Het steeds duurder worden van de gezondheidszorg is een grote zorg voor ’s lands regering. Minister Plasterk maakt onlangs bekend dat in 2011 het aantal topsalarissen van topbestuurders in de publieke sector fors is gestegen ondanks dat in 2008 de financiële crisis uitbrak. De zogenaamde Balkenendenorm wordt door nagenoeg alle publieke sectoren volkomen genegeerd, ook in de zorgsector. Tijd dus dat er wettelijke maatregelen komen om dit in de toekomst te voorkomen en tijd voor een nieuwe belastingschaal voor de publieke sector om overtredingen af te romen zodat de centen weer in de staatskas komen. Ruim driekwart van de overschrijders komt voor rekening van de zorgsector. Misschien is een Russisch paspoort (met inleveren van de Nederlandse nationaliteit) een uitkomst voor deze zakkenvullers?

Zomaar een lijstje die daarvoor in aanmerking komen:
Achmea Divisie-directeur zorg: salaris 513.000 - verzekerden 5.200.000
VGZ Bestuursvoorzitter: salaris 390.000 - verzekerden 4.200.000
CZ Bestuursvoorzitter: salaris 415.000 - verzekerden 3.400.000
Menzis Bestuursvoorzitter: salaris 391.000 - verzekerden 2.100.000
(Menzis bestuursleden, directie, managers varieert: 202.000 tot 333.472)
De Friesland Bestuursvoorzitter: salaris 350.764 - verzekerden 820.000
DSW Bestuursvoorzitter: salaris 298.000 - verzekerden 460.000
ONVZ Bestuursvoorzitter: salaris 210.584 - verzekerden 402.000
ASR (De Amersfoorste/Ditzo) Zorgdirecteur: onder Balkenendenorm
Eno (Salland, Regiozorg) Bestuursvoorzitter: 234.000

MST Enschede RvB-voorzitter: salaris 310.586
(MST bestuursleden varieert: 240.369 tot 250.426)
ZGT bestuursvoorzitter: 250.000
Trivium Meulenbelt Groep bestuursvoorzitter: 230.509
Carint Reggeland Groep bestuurslid: 213.845
Livio bestuursvoorzitter: 206.612
De Twentse Zorgcentra bestuurder: 204.571
Twents Lab. Microbiologie directeur: 203.398
Kon. Beatrix Ziekenhuis bestuursvoorzitter: 197.254
ZorgAccent & TNWT bestuurder: 193.287

'Hand aan het bed'
(Inzender bij redactie bekend)

Na ‘nine-eleven’ is de wereld op hol geslagen met het volgen van haar burgers. Amerika verzamelt alle bankgegevens die er ter wereld maar bestaan en Nederland geeft volop medewerking. Ons landje staat ook in de top in het verzamelen van emailberichten en het afluisteren van telefoonverkeer en dat allemaal onder het mom van de strijd tegen het georganiseerde terrorisme.

Op tal van gebieden is het verzamelen van gegevens ‘hot’. Kijk naar de pogingen om een nationaal patiëntendossier in het leven te roepen. Een fractie van de burgers doet er slechts aan mee vanwege de onbetrouwbaarheid van het systeem. De meeste tegenstand ondervind het systeem trouwens onder de medewerkers in de gezondheidszorg omdat men de dagelijkse praktijk kent. Regelmatig staan al bestaande lokale systemen voor iedereen zichtbaar op het wereldwijde net zoals onlangs nog bleek bij een ziekenhuis in Leiden. Ook Digid D is regelmatig uit roulatie omdat er weer lekken zijn gesignaleerd.
Langs lands grenzen staan camerasystemen met kentekenherkenning. Dit tot leedwezen van o.a. onze Oosterburen die privacy nog wel hoog in het vaandel hebben staan en Nederland daarop ‘bevechten’ binnen de Europese Unie.
Langs landswegen eveneens duizenden camera’s om snelheidsovertreders op bepaalde trajecten af te vangen om deze van een fikse bon te voorzien. Over enkele jaren zijn alle rijks-autowegen van het systeem voorzien en kan elk voertuig worden gevolgd, misschien straks wel vanaf het moment dat u van huis vertrekt. Met de wet Mulder achter de hand is de kentekenhouder altijd het haasje, ook wanneer hij niet achter het stuur zit en daar is ons landje uniek in.

In Enschede introduceerde de politie tijdens 3FM Serious Request het systeem om mobieltjes te volgen. Officieel om het aantal bezoekers aan de binnenstad vast te leggen om het toezicht beter en adequaat te kunnen regelen. Maar wat doet men nog meer? Voor hen een weet en voor de burger een vraag. Als mogelijk in de nabije toekomst een soort wet Mulder voor mobieltjes in het leven wordt geroepen, weten we zeker dat ‘trace and track’ van elke burger het hoofddoel vormt.

In Almelo introduceert men een nieuw parkeerbeleid in de binnenstad. Binnenstadsbewoners moeten dan bezoek van familie of kennissen per auto, een uur van tevoren bij parkeerbeheer aankondigen met het doorgeven van kenteken van de bezoeker. Dit om een bezoekerspasje voor parkeerkorting of vrijstelling te kunnen regelen. Na het bezoek moet dat kenteken dan weer worden afgemeld. Waar zijn ze mee bezig?

Het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) doet niets om deze ontwikkelingen tegen te gaan. Althans publiekelijk hoort men over het CBP nauwelijks iets.

Onlangs moest mijn echtgenote zich legitimeren bij de bank voor een gezamenlijke betaalrekening die al bijna 40 jaar bestaat. Dat moest van 'Vadertje Staat' vanwege terrorismebestrijding. Wat een onzin, maar ja er werd gedreigd dat de rekening zou worden geblokkeerd en dan kom je letterlijk in de kou te zitten!

Tot slot nog twee vragen ter overweging:

A. Nederland wordt een politiestaat     □ Ja        □ Nee
B. Nederland is al een politiestaat       □ Ja        □ Nee


‘Fijnslijper’

Wanneer je even niet goed oplet, worden er overal om je heen lukraak bomen en struiken gekapt. Je hebt in de slaperige, moedeloze eerste weken van het nieuwe jaar natuurlijk niet geneuzeld in de gemeentelijke pagina’s, waar altijd vol goede moed en onverschrokken het kappen van irriterende bomen wordt aangekondigd. Voor je het in de gaten hebt liggen ze horizontaal en zie je overal in het landschap die damstenen. En dat is heel hard in deze lange, trieste maand, waarin de meeste goede voornemens al weer doorgeschoven zijn naar volgend jaar. Kunnen we dan nog iets verzinnen om ons uit het dal te doen klimmen? Jazeker, kunst, voor zover dat nog niet wegbezuinigd is. Vanaf afgelopen maandag hangt er een nieuwe expositie op de afdeling radiologie van het ZGT in Almelo. Naïeve schilderijen van Cor Melchers. Allerlei prachtige landschappen, meestal in een winterse setting. Hoe toepasselijk, welk een timing. Een winterzonnetje, maagdelijk witte sneeuw en prachtige luchten, van lichtgeel naar donkerpaars. Het straalt positivisme en romantiek uit. Mij viel natuurlijk als bomenliefhebber meteen op dat op elk schilderij bomen voorkomen. Een kleine ode, zo voelde ik het. Naïef geschilderd, maar eigenlijk ook weer niet. Zeer knap, want zoals Melchers de bomen schildert, zo zien wij ze als “leken” ook werkelijk. We hoeven niet te weten hoeveel beestjes er op dat moment in huizen, hoe de sapstroom gaat of hoe de schors er precies van dichtbij uitziet, om een boom geweldig mooi te vinden. We zien hem en vinden hem mooi, punt uit. Melchers leert ons eigenlijk hoe we zaken kunnen vereenvoudigen. Veel managers zouden hier een wijze les uit kunnen trekken. In een tijd waarin alles tot in het oneindige geprotocolleerd wordt en er op allerlei gebied steeds meer vertakkingen komen, waardoor mensen door de bomen het bos niet meer zien, zet Melchers een simpele knotwilg magnifiek neer. Naïef, maar toch ook weer niet. De kale bomen in de winter met hun lange, donkere en naakte armen zijn al weer volop bezig met de voorbereiding op de komende lente, waarin ze opnieuw glorieus tot bloei zullen komen. Dat geeft hoop, ondanks al dat gekap. Wat een naïef schilderij al niet kan oproepen. Je kunt er zo veel uithalen. Je hersens malen en je komt tot allerlei gedachten. Kunst voelt als een verrijking en in dit geval haalden de naïeve schilderijen me uit de januaridip. Ik vind ze geweldig!

Anne Jan Teunis

Fotoreportage (1 foto's)...

Ze zijn er om te nemen en ze worden met verve genomen. Vorige maand nog hadden we de uitermate serieuze hobbel van het eind der wereld te nemen. Probleemloos. Voor de zoveelste keer was het voorspeld en evenzovele keren hadden we toch een beetje in de rats gezeten. De hobbel werd genomen en we hoorden er niets van terug.
Eergisteren was er weer zo’n hobbel te nemen. Afgelopen weekend las ik tot m’n grote schrik in Trouw dat het op maandag 21 januari “Blue Monday” zou zijn. Oei, oei, wat zou ons nu weer te wachten staan?
“Blue Monday” is de deprimerendste dag van het jaar en er is zelfs een formule voor gemaakt door de bedenker van deze vreselijke dag, Cliff Arnall. De dagen zijn nog heel kort, het geld is op, de goede voornemens aan gort en de motivatie is slecht. De put kan niet dieper zijn en zie daar maar eens uit te komen.
Het vervolg van het artikel geeft de oplossing en die is heel positief. Het toverwoord is humor. Niets werkt zo goed tegen opkomende somberheid als een goede grap.
Zelf heb ik weinig gemerkt van deze zwarte dag. Hij was zelfs heel wit, want het sneeuwde dat het een lieve lust was. Heerlijk wandelweer.
Tijdens m’n ochtendwandeling reeds, ging me een oudere man voorbij die zich op z’n fiets slingerend een weg zocht tussen de verse hopen sneeuw door. “Wat is de wereld toch mooi”, zei hij en ik beaamde het meteen.
Bij de tandarts nam ik m’n laatste (angst)hobbel voor die dag. Ook dat liep goed af en zowel hij als de man op de fiets hadden nog nooit gehoord van die blauwe maandag.
De naam geeft het eigenlijk ook wel een beetje aan, want een blauwe maandag is van zeer tijdelijke aard. Laten we hem maar voorgoed vergeten, evenals al die andere vreemde, gedateerde dagen die nergens op slaan. Voor ons humeur is dit veel beter.

Anne Jan Teunis

Vorig weekend las ik een onheilspellend stukje in Trouw over de versimpeling van de Nederlandse taal. Het is me bijgebleven en spookt deze week zo af en toe door m’n hoofd. Zou het werkelijk zo dramatisch zijn of dikt Nelleke Noordervliet, schrijfster van dit artikel, een en ander een beetje aan? Zoals zij het stelt staan ons uitermate sombere tijden te wachten. Middelmaat troef. Enkele zinnen uit haar artikel die me het meest raakten:
“ Het gedrukte woord staat onder druk. De lees- en schrijfvaardigheid van de gemiddelde Nederlander(laag- en hoogopgeleid) wordt dramatisch slechter. Daarmee neemt ook het vermogen af om genuanceerde informatie door te geven. De tendens is om naar beneden te schrijven, hapklare, simpele brokken.
Slecht en slordig lezen en schrijven gaan over in slecht en onzorgvuldig denken.
Voor wie het geschreven woord na aan het hart ligt, is dat een reden voor treurnis. We raken het literaire erfgoed kwijt. Onze taal raakt z’n wortels kwijt.”
Nu kan ik het met bovenstaande wel eens zijn en ik denk dat deze nieuwe tijd meebrengt dat men steeds hakkeliger en slordiger gaat communiceren. Ultrakorte zinnen.
Om me heen merk ik dat bepaalde spreekwoorden en gezegden niet meer overkomen en dat het kleurenpalet vervaagt.
Onlangs zag ik in Vriezenveen een aanhanger met hout er op. Op de achterzijde een bord met daarop geschreven: “Te koop, branhout.” Ik vind dit prachtig, moet er heel erg om lachen en vind het ook wel vertederend dat zoiets in deze perfecte tijd nog gewoon kan. Achter een ruit van een cafetaria in Almelo hangt al jarenlang een bord waar op staat: “Schotel’s.” En hoeveel mensen hoor je niet spreken over een abollement?
Zomaar een paar voorbeeldjes aan de onderkant. Ik weet niet of dit soort miskleunen maatgevend zijn voor het niveau van de gemiddelde Nederlander, maar dit niveau holt achteruit, dat is wel duidelijk. Onderwijs is de enige mogelijkheid om één en ander weer de goede kant op te buigen. Vanaf de basis, zo jong mogelijk.
Het begint bij het voorleesuurtje voor de allerkleinsten. Dat heeft deze week gelukkig weer plaatsgevonden. Hopelijk pikken de scholen vanaf het basisonderwijs deze waarschuwing op.

Anne Jan Teunis

Wat doe je als gemeente wanneer een troep ganzen bezit heeft genomen van een stuk land dat mogelijk de verkoop belemmerd?
Je zet de afdeling voorlichting aan het werk om berichten de wereld in te slingeren dat de ganzen overlast veroorzaken, het grasperk onder schijten (de flatbewoners voeren ondertussen de boeren ganzen dagelijks met oud brood) en de weg oplopen waardoor automobilisten plotseling moeten remmen om ganzen te ‘omzeilen’. Je schrijft er zelfs bij dat één keer zelfs al een gans is plat gereden.
We hebben het over de locatie Hornbach tussen H.R. Holstlaan en de Bornerbroeksestraat.

In augustus vorig jaar dus de eerste negatieve berichten. ‘De overlast moet worden ingedamd, maar we weten nog niet hoe’, bericht voorlichting.

Nu in januari is de koop tussen gemeente en Hornbach officieel door de gemeenteraad beklonken. De handtekeningen werden door het college en Hornbach al begin november gezet.
Heracles Almelo schermt tegelijkertijd in bijeenkomsten van de raad nog tot in december dat Hornbach een van de belangrijkste kandidaten is als huurder in een nieuw te bouwen stadion. Hornbach praatte dus niet alleen met ontwikkelaars van een nieuw voetbalstadion, maar tegelijkertijd ook met de gemeente. De gemeente die moeite heeft met het massale aantal m2 detailhandelsoppervlak dat de ontwikkelaar wil realiseren in en om het nieuwe voetbalstadion. De raad wordt medio december door het college geïnformeerd dat Hornbach 40.000 m2 grond wil afnemen voor de bouw van een ‘Doe het zelf’ bouwmarkt en een tuincentrum. Heracles heeft het nakijken!

De flatbewoners aan de Frederik van Eedenstraat kunnen medio oktober het oude brood weer in de vuilnisbak kieperen, want de ganzen zijn plotsklaps weg.
De voorlichter van de gemeente zegt in januari van niets te weten en suggereert dat de boeren ganzen kennelijk het ‘hazepad’ hebben gekozen naar elders, net zoals ze opeens ook kwamen. Enkele dagen later blijkt dat de gemeente de firma Duke Faunabeheer uit Lelystad heeft ingeschakeld. Dezelfde firma die ook de ganzen bij Schiphol vangt en dood of andersom. Op TV zagen we begin vorig jaar dat een inventieve krokettenmaker in de buurt van Schiphol ganzenkroketten maakt van de 200.000 ganzen die bij Schiphol worden geruimd. Krokettenmaker Rob verkoopt de ganzenkroketten o.a. via zijn mobiele snackwagen en het schijnt nog lekker te zijn ook!

Maar voor mij voorlopig geen ganzenkroketten met een ‘bijsmaakje’!

‘Fijnslijper’

DEN HAAG – Over de bezuinigingen door de opeenvolgende kabinetten Rutte is door economen al veel gezegd en geschreven en over één ding is men het eens. ‘Bezuinigingen brengen extra economische krimp en daardoor moet nog eens extra bezuinigd worden’. Alleen vindt de ene econoom het noodzakelijk om nu orde op zaken te stellen en de andere vindt dat je dat juist moet doen in economisch betere tijden.

De nieuwste maatregelen die het kabinet voornemens is, ontmoet echter in het land helemaal veel kritiek. Het kabinet wil namelijk dat financiële reserves van gemeenten, provincies en waterschappen terug worden gestort op een rekening van het Rijk. Dat wordt ‘schatkistbankieren’ genoemd. De rente is echter lager dan de marktrente en dat kost de gemeenten, provincies en waterschappen vele miljoenen euro’s. Volgens Martin Reesink van de Overijsselse CDA Statenfractie gaat het bij de provincie Overijssel alleen al om twintig miljoen euro per jaar. Voor de minister van financiën is het echter een uitkomst om te voldoen aan de Europese 3% regeling, zijnde de maximale schuld volgens afspraak die een land binnen de Europese Unie mag hebben. Duitsland en Frankrijk waren de eersten die er zich ten tijde van Gerrit Zalm als bewindsman over rijksfinanciën niet aan hielden. Dit tot woede van een achter een flipperkast 'jumpende' Zalm.

Landelijk dreigt door de aangekondigde maatregel 11 miljard euro niet meer uitgegeven te kunnen worden waardoor investeringen drastisch moeten worden teruggeschroefd en de economie een flinke extra klap te verwerken krijgt en de werkloosheid extra wordt aangewakkerd. Werkgeversorganisatie VNO-NCW noemt het ''bijzonder schadelijk'' als de investeringen die in de ‘pipeline’ zitten niet meer door gaan. Provincies schieten bijvoorbeeld al vaker te hulp bij het voorfinancieren van de vernieuwing van de infrastructuur zoals in Overijssel wordt gedacht aan het verbeteren van spoortrajecten tussen Zwolle en Almelo en Hardenberg en Almelo en de rijkswegen N35 en de A1. Het Ministerie van Infrastructuur en Milieu wil tot 2028 juist 6,4 miljard bezuinigen op de infrastructuur en vraagt provincies om voorfinanciering terwijl het Ministerie van Financiën nu juist alle reserves opeist via de voorgenomen nieuwe wet Houdbare overheidsfinanciën en de wet Verplicht schatkistbankieren.

De wet Houdbare overheidsfinanciën heeft als nadeel dat uitgaven uit deze reserves worden gezien als een tekort op de nationale begroting terwijl het eigenlijk spaargeld is van gemeenten, provincies en waterschappen voor toekomstige grote investeringen. Zo werd bijvoorbeeld in Almelo jaren geleden gespaard voor de aanleg van een atletiekbaan en nu is reeds een bescheiden bedrag opzij gezet voor de bouw van een nieuw stadhuis. Wanneer de nieuwe wet wordt aangenomen, is deze vorm van sparen voor investeringen zinloos geworden en moeten toekomstige investeringen volledig in meerjarige begrotingen worden opgenomen.

De wet Verplicht schatkistbankieren kost gemeenten, provincies en waterschappen naar schatting 11 miljard euro, terwijl deze wet juist is bedacht om risicovol beleggen, zoals bij het Icesave-debacle van de provincie Noor Holland en enkele gemeenten, te voorkomen. Daar staat tegenover dat veel gemeenten, provincies en waterschappen wel goed hebben belegd en daar veel geld mee verdient hebben. Nut en noodzaak van de voorgenomen nieuwe wet wordt dus in het land breed betwijfeld en afgekeurd.

Toch wil het kabinet Rutte doorzetten. Tenzij de Tweede Kamer en/of de Eerste Kamer daar een stokje voor steekt!

‘Fijnslijper’