Naïef?

Wanneer je even niet goed oplet, worden er overal om je heen lukraak bomen en struiken gekapt. Je hebt in de slaperige, moedeloze eerste weken van het nieuwe jaar natuurlijk niet geneuzeld in de gemeentelijke pagina’s, waar altijd vol goede moed en onverschrokken het kappen van irriterende bomen wordt aangekondigd. Voor je het in de gaten hebt liggen ze horizontaal en zie je overal in het landschap die damstenen. En dat is heel hard in deze lange, trieste maand, waarin de meeste goede voornemens al weer doorgeschoven zijn naar volgend jaar. Kunnen we dan nog iets verzinnen om ons uit het dal te doen klimmen? Jazeker, kunst, voor zover dat nog niet wegbezuinigd is. Vanaf afgelopen maandag hangt er een nieuwe expositie op de afdeling radiologie van het ZGT in Almelo. Naïeve schilderijen van Cor Melchers. Allerlei prachtige landschappen, meestal in een winterse setting. Hoe toepasselijk, welk een timing. Een winterzonnetje, maagdelijk witte sneeuw en prachtige luchten, van lichtgeel naar donkerpaars. Het straalt positivisme en romantiek uit. Mij viel natuurlijk als bomenliefhebber meteen op dat op elk schilderij bomen voorkomen. Een kleine ode, zo voelde ik het. Naïef geschilderd, maar eigenlijk ook weer niet. Zeer knap, want zoals Melchers de bomen schildert, zo zien wij ze als “leken” ook werkelijk. We hoeven niet te weten hoeveel beestjes er op dat moment in huizen, hoe de sapstroom gaat of hoe de schors er precies van dichtbij uitziet, om een boom geweldig mooi te vinden. We zien hem en vinden hem mooi, punt uit. Melchers leert ons eigenlijk hoe we zaken kunnen vereenvoudigen. Veel managers zouden hier een wijze les uit kunnen trekken. In een tijd waarin alles tot in het oneindige geprotocolleerd wordt en er op allerlei gebied steeds meer vertakkingen komen, waardoor mensen door de bomen het bos niet meer zien, zet Melchers een simpele knotwilg magnifiek neer. Naïef, maar toch ook weer niet. De kale bomen in de winter met hun lange, donkere en naakte armen zijn al weer volop bezig met de voorbereiding op de komende lente, waarin ze opnieuw glorieus tot bloei zullen komen. Dat geeft hoop, ondanks al dat gekap. Wat een naïef schilderij al niet kan oproepen. Je kunt er zo veel uithalen. Je hersens malen en je komt tot allerlei gedachten. Kunst voelt als een verrijking en in dit geval haalden de naïeve schilderijen me uit de januaridip. Ik vind ze geweldig!

Anne Jan Teunis

Fotoreportage (1 foto's)...