De Almelose wijkagent Henk Buis is iemand die zijn twitteraccount veelvuldig benut. Van simpele berichten dat hij zijn bonboekje weer paraat heeft en op de fiets de wijk in gaat tot berichten als dat hij zijn maaltijd heeft verorberd en dat de trainingsloop om fit te blijven er weer op zit.
Soms ook een bericht met een dilemma. In zijn rondgang door de wijk ‘prikt’ hij een bon achter de ruitenwisser van een barrel van een auto die onterecht op een invalidenparkeerplaats staat geparkeerd.
Het vehicle blijkt van een bijstandsmoeder te zijn, zo ziet Buis achteraf in het computersysteem. Het dilemma is geboren want foutief parkeren op een plek voor invaliden kost in ons doorgedraaide landje maar liefst 370 euro aan boete. Een bedrag dat een bijstandsmoeder niet kan ophoesten en dus onbetaald blijft met alle gevolgen van dien en mogelijk uiteindelijk zelfs een celstraf. De kinderen van de bijstandsmoeder en de maatschappij zijn dan weer de dupe.

De reacties op het bericht van Buis zijn zoals men tegenwoordig kan verwachten. "Gewoon bekeuren, de bijstand heeft niets te maken met waar ze parkeerde", "Ik werk hard, moet ik dan wel bekeurd worden?" en "Dan moet je toch echt opletten", zijn zo enkele reacties.
‘Wat moet een bijstandsmoeder met een auto?’ zou er ook zo een kunnen zijn. Het tekent de maatschappij van het individu waarin geen plek meer is voor nuances. Niet in beleid en niet in coulance vanwege omstandigheden.

De agent op straat en in dit geval wijkagent Buis moet dus zelf de uitweg vinden in dit dilemma. Er is enige bewegingsvrijheid want niet altijd hoeft meteen het parate bonboekje getrokken te worden en soms kan worden volstaan met een waarschuwing. Buis gaat in ieder geval een gesprek aan met deze overtreder en besluit pas daarna of hij de uitgeschreven bon handhaaft. Dat is op zich al moedig maar zal ook door een deel van onze maatschappij niet begrepen worden.

Het grotere dilemma zit in het beleidskader. Zijn de huidige verkeersboetes niet de corrigerende functie voorbijgeschoten maar verworden tot een ordinaire inkomstenbron van ‘Vadertje Staat’?
Moeten dergelijke boetes niet worden afgestemd op het inkomen van de overtreder om nog enige corrigerende werking te hebben of gelijke monniken, gelijke kappen zoals nu waarbij de maatschappij dan weer opdraait voor de bijkomende problematiek?

Het twitterbericht van wijkagent Buis geeft pijnlijk aan dat hij en vele van zijn collega’s worstelen met dit probleem.

‘Vadertje Staat’ mag zich zorgen gaan maken dat politiemensen meer en meer opzij gaan kijken als op voorhand zichtbaar is dat de maatschappelijke gevolgen groter zijn dan de corrigerende financiële tik die een uitgeschreven ’prent’ zou moeten zijn!

‘Fijnslijper’

In 14 jaar tijd is het aantal verkeersdoden gehalveerd. In 2014 zijn 570 mensen omgekomen door verkeersongevallen in Nederland. Na de forse daling van 12 procent in 2013, is het aantal verkeersdoden in 2014 gelijk gebleven. Dit blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) en Rijkswaterstaat, onderdeel van het ministerie van Infrastructuur en Milieu.
Dat is deels te danken aan het veiliger maken van wegen, maar ook omdat auto’s steeds veiliger worden voor de inzittenden. Enige dissonant is het aantal doden dat stijgt als berijder van een E-bike. We hebben het dan over met name ouderen die de snelheid van zo’n elektrisch aangedreven fiets onderschatten waardoor veel noodlottige valpartijen ontstaan.

Met het woord valpartijen kunnen we nog een negatieve spiraal neerzetten. Niet in het verkeer, maar in en om het huis, in instellingen en in ziekenhuizen. Volgens een recente publicatie van Veiligheid.nl zijn er door valpartijen jaarlijks maar liefst 2.645 doden te betreuren. Bijna vijf keer zoveel als in het verkeer. De meeste boven de 65 jaar en dat met een flink stijgende tendens. Van het aantal doden is 60 procent boven de 85 jaar. Veiligheid.nl voorspelt in 2030 maar liefst 4.700 dodelijke slachtoffers van valpartijen. Bijna een verdubbeling dus en mede als gevolg van de toenemende vergrijzing.

In de Nederlandse ziekenhuizen wordt het aantal valpartijen geregistreerd. In Enschede registreert het MST 69 valpartijen op 9.000 patiënten,  het SKB in Winterswijk noteerde 68 valpartijen op 8.500 patiënten. Het ZGT in Almelo en Hengelo had de cijfers niet paraat, schrijft Tc Tubantia maar men schat in dat 40 procent van het aantal valpartijen op het conto van 70-plussers kan worden geschreven.
Maar al te vaak hebben die valpartijen een dodelijke afloop omdat er veelal heupfracturen zijn met complicaties. Cijfers die er niet om liegen.

Met recht dus de vraag waar de overheid de prioriteit voor veiligheid moet leggen, bij de snelwegen of de ziekenhuisgangen?

‘Fijnslijper’