Wevers: Wat ik onderweg zag, niet te geloven!
Na de dramatische rit van zaterdag rest er alleen nog de achtervolging en overleven.
COPIAPÓ (Chili) - Erik Wevers en navigator Fabian Lurquin hebben de nacht in de woestijn moeten doorbrengen. Door een rots op de route werd de versnellingsbak geraakt en konden zij pas verder nadat deze door Richard Huzink met de snelle servicetruck gebracht werd.
Erik: “Maar het geluk was blijkbaar niet aan onze zijde. Toen we weer reden, kwamen we vast te zitten, schuin met de neus van de Mitsubishi naar beneden, wat betekent dat de wagen niet langer van brandstof wordt voorzien. Dat werd dus scheppen, scheppen en scheppen. Omdat het inmiddels donker werd, besloten we dat het verstandiger was in de duinen te overnachten. De duinen op de route zijn zo steil, dat je ondanks onze verlichting niets ziet. Levensgevaarlijk, want je hebt geen idee wat je te wachten staat achter een duin.”
Het werd dus overnachten voor de mannen. En ze waren niet de enige, Erik: “Wat ik allemaal gezien heb onderweg, niet te geloven, zoveel vrachtwagens en auto’s die vastzaten, sommige vrachtwagens helemaal onderin een duinkom, die komen daar echt niet meer uit! Wat dat betreft hebben we geluk gehad, we wilden vanmorgen rond half 8 vertrekken, maar door de mist zagen we nog niets. We hebben dus gewacht tot de mist wegtrok en zijn toen onze etappe af gaan maken. Dat we uiteindelijk als 94e zijn gefinisht is vreselijk zuur, zeker omdat het zo goed ging de laatste dagen”. Ook dit is Dakar, maar liever niet voor #317. Morgen weer een dag, vandaag een rustdag. Zo kan het equipe zich even herstellen, de ervaringen gebruiken, de narigheid achter zich laten en vooruit kijken naar de dagen die komen gaan.
Een telefoontje uit Parijs voor Richard Huzink
Richard: Goed en wel nadat we Erik hadden geholpen, kregen we een telefoontje uit Parijs, het thuisfront van ASO die Dakar organiseert. Er lag een camerawagen van de organisatie op zijn kant, of we enige assist wilden geven. Deze hebben we dus rechtovereind geholpen. We zijn gisteren dan wel als laatste truck binnengekomen, de 28e van die dag, maar de overige stonden nog in de duinen. Dat geeft nogmaals aan hoe zwaar het gisteren was.”
Rust
Vandaag dan dus de rustdag. Voor veel teams best even wennen om een dag niet te rijden. Voor de technici gaat het werk gewoon door, maar de rijders en hun navigators is het een ander verhaal. Ze komen in een ander ritme terecht en moeten uitkijken dat de aandacht niet verslapt. Dat maakt de Dakar zo zwaar. De rustdag is voor het Riwald Dakar Team goed benut. Alle teamleden zijn even goed onder handen genomen door de chiropractor. De rest van de ochtend hebben Matthieu en Bernhard benut om de dempers kunnen testen. “Ze staan inmiddels iets zachter afgesteld zodat we minder klappen op de banden te verduren krijgen. We hopen hierdoor nog constanter te kunnen gaan rijden, het tweede deel van Le Dakar”, aldus ten Brinke.
Vanmiddag wordt het routeboek doorgesproken, er is tijd om even met andere coureurs bij te praten.
Riwald Dakar Team maakt ritje met directie ASO
Bernhard ten Brinke had vandaag een hele bijzondere invulling van de ochtend: hij mocht de directie van de ASO (organisatie Dakar) inclusief 6 medewerkers én de president directeur van Rolex meenemen de duinen in. Bernhard: “We zijn gevraagd door de ASO om deze gunst te verlenen, we hebben net buiten het bivak met deze groep een mooi rondje kunnen rijden door de duinen. Het was voor de directrice van de ASO een grote verrassing en ze heeft zichtbaar genoten.”
Maandag rijdt de Dakar karavaan van Copiapó naar Antofagasta, aan de kust. De etappe bedraagt 722 kilometer, waarvan 477 special stage en 245 kilometer verbindingsroute.