Dat was ut dan...

Gebrek aan inspiratie, gebrek aan zin, gebrek aan de “drive”… geen gebrek aan “frustratie”. Het is gewoon mooi geweest.
Heel veel jaren met plezier mijn vomeersels mogen schrijven.
Kort door de bocht soms.. Maar nooit de bedoeling om iemand te kwetsen! Nogmaals, mocht dat ooit het geval zijn geweest, dan bij deze nogmaals, mijn welgemeend excuus.

En ja, ik wordt JUIST heel veel benadert door hotemetoten en andere “randfiguren” en niet alleen vanuit het stadhuis. En waarom? Omdat ik nu niet meer gerelateerd ben aan een partij. Ik ben niet meer gevaarlijk. Ik kan mij nu van links naar rechts bewegen zonder aan één of andere fractievoorzitter, burgemeester (m/v), wethouder, verantwoording af te moeten leggen. Ik hoor nu juist dingen, waar ik nu niks meer mee kan/mag. Ik krijg nu vertrouwelijke info, waar ik niks mee doe, omdat ik te vertrouwen ben.
En men verwacht steeds meer van mij, alsof ik een politieke partij in mijn eentje ben……
En daardoor weet ik dingen vooruit en loop dus eigenlijk achter de feiten aan. En dat heeft mij, nadat ik niet meer herkozen ben als raadslid, zeer gefrustreerd. Want ik kan/mag er helemaal niks meer mee…
Ik heb dus hele brede schouders, die te vaak worden gebruikt om zaken binnen het Almelose op te leggen, waar ik dan uiteindelijk niks mee kan…. mag…

Dus het is nu tijd om te stoppen.

Dat houdt echter niet in, dat ik e.e.a. niet kritisch zal blijven volgen, maar nu met een mindere druk….. minder achter de feiten aan, minder “te laat”…
Ik ga eens kijken hoe het in Nieuw Zeeland is.. Wie weet nog leuker dan Almelo, Frankrijk of de Polder….

Bij deze dank aan het AN, dank aan de lezers die mij het vertrouwen hebben gegeven…
Maar van mij af zijn jullie nog niet en ik dreig nooit….

Good goan.. vind ik

Chris de Vries. 22 januari 2011

Reactie:

Beste Redactie, Beste Chris,

Jammer om te moeten lezen dat er geen inspiratie meer aanwezig is bij Chris om de Almelose Politiek en haar randverschijnselen van tijd tot tijd te beschouwen. In mijn ogen waren het altijd licht kritische beschouwingen met een fijne ondertoon. Je kon als bekritiseerde er altijd mee uit de voeten, het ademde geen rancune uit. Gaf wel altijd enige pijnpunten, waar als je dat wilde iets mee kon. Beste Chris, tegenwoordig zwervend over deze aardkloot, ik zal je schrijverijen in elk geval missen. Overdenk tijdens je omzwervingen nogeens of je toch niet een wekelijkss colum zou willen schrijven. Maar bovenal geniet van wat je onderweg tegenkomt en dat jij dat zult doen, dat weet ik zeker.

Groeten en zeker tot ziens,

Ruud Borgman