De angst voorbij...

Ter nagedachtenis aan Willem Koning. 1922 - 2010-07-19

De angst voorbij….

Hoi Pa, Wim, Ouwe…..

88 jaar en nog een beetje….
En dat na een schadelijke malaria profilaxe, een hernia of twee… gedoe met je hart,
Toch wel emotioneel gedoe door scheidingen en zo…
En dan toch nog 88 jaar en nog een beetje…

Als de dood om dood te gaan? Is angst dan toch wel een goede leermeester om oud te worden? Krakende wagens, gaan die dan toch het langst mee?

Een ijzeren discipline.
Elke dag minimaal een uur lopen..
Stoppen met roken..
Goed opletten wat je tot je nam aan eten
Minimaliseren van alcohol… tot zelfs helemaal geen borrel of biertje

88 jaar en bijna de hele bekende wereld om je heen ging dood…
Dan komt er een eenzaamheid volgens de rest van de wereld, maar gelukkig ervaarde jij dat anders…

Keuzes die jij nam, waar wij eigenlijk helemaal niks mee te maken hadden.
Het waren jouw keuzes, hoe moeilijk de rest van de wereld het er ook mee had.

88 jaar en nog een beetje.. Ik moet het nog zien te worden…
Rest mij ook hier veel respect.

Drie kinderen, waar je alles voor hebt gedaan om die op hun pootjes terecht te laten komen. Dat is je dan volgens mij ook wel aardig gelukt.

Respect ook hier voor.

Nu is het allemaal voorbij, gelukkig heb je zonder pijn de overgang gemaakt.

Nu kunnen wij als familie in alle rust je verder gaan leren kennen, want jouw archief moet nog helemaal geopend worden…

Zoals we in Twente zeggen: Wim, “nie bange we-en meer
Loat ut moar allemoal kuul’n, ut leup allemaal wel loas… en good goan.”

Oh ja, mocht je mijn vader tegenkomen.. doe hem de groeten…

Chris.