Gewoon Chris

Op deze pagina de beschouwingen van onze columnist Chris. Over allerlei dagelijkse dingen zoals zaken die spelen in uw woonwijk, over de 'handel & wandel' en besluitvorming door de plaatselijke politiek, over de ontwikkelingen binnen het politieke Twentse of "Haagse" klimaat, of over zaken waarvan u vindt dat Chris dat onderwerp maar eens aan de "kaak" moet stellen.
Wilt u reageren op zijn 'vomeersels'? Stuur dan uw reactie naar onze redactie.


Plaatsing  
 
25-06-2008  

Over: NAV´s, Medion Miep en Tom-Toms



En Miep zegt toch echt dat we door moeten…..
 

En wij zijn lekker op vakantie.
Nu en ik op sommige gebieden vrij traditioneel of anders gezegd, heb ik de centen er niet voor over. (Hanny was altijd mijn NAV-miep, samen met kaarten van Michelin of Hallwag of de ANWB.. Veel leuker, mooie stem, mooi figuurtje en je kon er dingen mee doen, die je met zo’n Tom-Tom, Yerry-Yerry of weet ik hoe al die Mieppen heten, nooit kon doen.

Maar toen we nog nie zolang geleden op de geleende Tom-Tom van zoon Tim via Amsterdam naar Sassenheim (ZH) reden en mijn Hanny voorbij Amsterdam in één keer van blijdschap uitbarstte: “Voor het eerst kan ik nu zien hoe het hier er uit ziet. Voorheen moest ik altijd op de kaart kijken.” Toen was bij mij de knop om. Maar niet voor die ruim 300 euries die zoon voor zijn Tom-Tom had betaald. Eerst bij Blokker een uit de aanbieding gekocht, maar dat was niks. Daarna naar mijn Aldi, om zo’n Medion Miep te kopen.

Nu heb ik verstand van computers, dus dat ding was zo geïnstalleerd. Via een DVD België en Frankrijk gedetailleerd geïnstalleerd op zon 2 gieg kaartje en gaan voor die banaan.
Geen moeilijke kaart meer, gewoon tuffen en rondkijken. Miep gaf wel aan of we links of recht moesten. De kortste weg naar Orleans. Geen snelwegen en tolwegen, dwars door Antwerpen en dat was nu ook weer niet de bedoeling. Maar niet verkeerd gereden.
Daarna onze Medion Miep onder Antwerpen maar even geherprogrammeerd.
En vrolijk tuften we verder over ‘s Tinus wegen.
In ene schreeuwde Hanny het uit: “Joh, ik zie de Eiffeltoren. Nu weet ik toevallig dat er maar één stad in de wereld is waar dat ding staat (Zelfs in Tokyo staat die nog niet en die gasten kopieren echt alles, maar daarover een andere keer) dus we moesten in Parijs zijn…
Poep. (of merde, om maar even in de taal te blijven.) Ongemerkt dus in België gekomen om daarna ongemerkt in Frankrijk te zijn gekomen om daarna ongemerkt tijdens de spits in Parijs te arriveren. Driewerf merde dus…..
Nu dan toch maar even de kaart van dat bandenkereltje gepakt om een en ander uitgelegd te krijgen. En het klopte, via Parijs was de kortste weg naar Orleans.
Nu hebben we Cairo, New-Delhi, Mexico-City en New-York ook overleefd tijdens vele spitsten, dus de periferie van Parijs met onze Medion Miep, moest ook minimaal lukken.
In één woord, fenomenaal! Hanny heeft geen enkele keer op de kaart gekeken, mooie foto’s van de Eifeltoren, de Onze Dame en de Sacre Coeur gemaakt en ik tufte mooi met Miep de periferie over en lachte mij rot over die gekke Fransozen die echt niet kunne rijden…
Magnefiek.

De volgende dag programmeerden we onze Miep (Ja, we noemen onze NAV maar Miep, want ze heeft zo’n mooie erotische stem met zo’n mooie Belgische gee, om helemaal warm van de worden) eens op fietsen.
Dus op de fiets via de kortste route naar Barjac, zo’n 800 kilometer zuidelijker.
Tinus allemachtig waar je dan allemaal terecht komt. Niet te filmen.
Heb ik ook maar niet gedaan, maar wel foto’s gemaakt. Op een gegeven moment zei Miep dat we echt rechtdoor moesten, maar helaas hield de weg gewoon op.
Het viaduct was er wel maar men was vergeten het asfalt verder uit te gieten. Echt op de Franse slag.
Aanhanger er af gekoppeld en toen maar in de bagger de hele zaak gekeerd. Was eigenlik best leuk.

Later op de week waren we eens verdwaald, omdat we zo’n overgeorganiseerde en slecht beschreven wandelroute volgden uit zo’n te duur ANWB-baggerboekje. (gaat echt retoiur met een begeleidend schrijven). In ene realiseerde ik mij dat we onze Miep ook op wandelen kon instellen.

Zonder enig probleem gaf Miep aan waar we waren. Juist, midden in een groot groen vlak, met in de weide omgeving geen weg te bekennen. Miep even uitgezoomd en jawel hoor, daar kwam een blauwe streep op ons beeldschermpje. Vol goede moed ons maar die kant op begeven en het klopte helemaal.
Onze Miep kan niet meer stuk. Dus dat gedeelte van onze relatie heeft mijn Hanny nu over moeten geven aan de techniek.
En ze is er niet echt rauwig om. Nu geen ruzie meer omdat zij verkeerd de kaart leest. Nu is het de schuld van Miep. En ruzie maken kan ook al niet, want ze zegt allen maar bij verkeerd rijden: “Bij de eerst volgende mogelijkheid omkeren” En dat wel op zo’n erotische manier, daar kun je niet kwaad om worden.
Leve mijn 2e vrouw de Medion Miep.

Bon change uut Frakrijk….

Archief
Terug naar vorige pagina