 |
|
Sinds een aantal jaren zijn we in afwachting van wat er ten noorden van Almelo allemaal gaat gebeuren. We lazen over Waterrijk en zagen mooie plaatjes in de krant. Een superwoonwijk.
We zagen ook de “vorderingen” in het proces. Een aantal boeren zocht noodgedwongen hun heil elders. Alles werd kaal gemaakt en bouwrijp. Ik kan me nog herinneren dat, een aantal jaren geleden alweer, er met grof geschut in het landschap werd gehakt. Zeer voortvarend banjerde men zich met de gele monsters een weg richting Vriezenveen.
De laatste tijd gebeurt er werkelijk niets in het gebied en het landschap wordt eigenlijk met de maand mooier.
Vorige week mochten we echter de eerste bewoners van Waterrijk verwelkomen , al waren het er geen 4000. Een flinke koppel ganzen namelijk had zich genesteld. Je kon zien dat ze het naar de zin hadden, maar dat kon ook niet anders. Ze hebben land, water en voorlopig ruimte genoeg.
Inmiddels zijn ze jammer genoeg weer vertrokken, maar de liefhebbers zullen er ongetwijfeld van hebben genoten.
Hopelijk kunnen we hier nog jaren van deze mooie vogels genieten en zullen ze niet over een poosje tegen die vreselijke gammaschuttingen aanvliegen.
Laat deze velden voor zowel de ganzen als voor ons als mensen een rustgebied mogen betekenen. Een moment van bezinning, ontspanning en op krachten komen. Daarna kunnen wij het hectische leven weer in en de vogels vol energie op weg naar het zuiden. Zodoende heeft het gebied een prima functie, ook al lijkt het voor economen mislukt. Deze vogels leerden me dat het tegendeel waar is. Wat een rijkdom aan de randen van de stad voor wie het wil zien.
Anne Jan Teunis. |
