 |
|
Een aantal jaren geleden alweer fietste ik onder de N36 door het buitengebied in en noemde het destijds “porte du soleil.” Een mooi, open landschap met een prachtig vergezicht.
Ik had m’n stukje daarover nog niet geschreven, of de schop ging met een noodgang de grond in. De uitbreiding van industriegebied Twente Noord kon echt niet langer wachten. Tijd is geld en er stonden zoveel bedrijven te dringen die ten einde raad waren en toch echt moesten uitbreiden en een nieuwe, grotere kavel aan de overzijde van de weg eisten.
Tja, wie zijn wij dan als natuurliefhebbers om dat tegen te houden? Je stoot mensen toch het brood niet uit de mond? Vlindertjes kijken kunnen we nog wel een aantal jaren langs het kanaal Almelo Nordhorn.
Afgelopen voorjaar fietste ik opnieuw onder die N36 door en er was nagenoeg niets gebeurd. Weer een stukje geschreven waarin ik m’n verbazing uitsprak. Immers bleek bij het rondneuzen op het “oude” bedrijventerrein dat daar nog volop ruimte was om alles wat er ooit in het nieuwe gebied moest komen kwijt te kunnen en zelfs dan nog behoorlijk wat grond over te houden. Dat vind ik als simpele ziel op z’n minst heel vreemd!!
Eergisteren trof ik een nog steeds onveranderde situatie aan. De infrastructuur ligt er grotendeels, maar nog geen bedrijfspand te zien. Ja, met hangen en wurgen twee borden met aankondigingen.
Heel, heel triest, want iedere dag, op elk moment, kan iedereen met eigen ogen zien dat dit een totaal onnodige aantasting van het landschap is. Men had met het grootste gemak nog ruim twintig jaar op het oude terrein uit de voeten gekund, zonder nieuwe grond in te pikken.
Hoe we dit bij ons thuis noemen? “Eet eerst je bordje leeg, voordat je opnieuw naar het buffet loopt, schrokop!!”
Anne Jan Teunis
|
