 |
|
Het schijnt nog wel te bestaan, maar ik heb de indruk dat het in het dagelijks leven steeds meer in de verdrukking komt. Tenslotte leven we in een tijd van marktwerking en alles wordt op het spits gedreven. Iedere seconde moet worden verantwoord en er is geen tijd voor een grapje. Een grapje haalt je immers uit het werkproces, stuurt de boel in de war, relativeert en schijnt op het eerste oog dingen belachelijk te maken. Op de meest simpele gebeurtenissen ligt een gigantische druk en werkelijk alles is tegenwoordig van het allergrootste belang.
Sinds de bibliotheek een nieuwe opzet heeft gekregen, mis ik de lachende gezichtjes op de ruggen van de boeken. Humoristische boeken zullen er nog wel zijn, maar ze worden niet meer als zodanig gekenmerkt. Niet meer nodig? Andere categorieën worden nog wel aangegeven, zoals misdaad en andere ellende. Jammer.
Veel humor is er op tv ook al niet te zien. Wanneer je hongerend Afrika aanschouwt en de aanslagen in Oslo waar niemand woorden voor heeft, valt er weinig te lachen.
In TC Tubantia lach je meestal alleen om FC Knudde, maar in de uitgave van afgelopen vrijdag viel er om iets anders smakelijk te lachen: de naamgeving van het nieuwe stadion van Heracles Almelo.
Je houdt het niet voor mogelijk wat mensen er uitkramen. Een hele batterij suggesties onder elkaar en dat is echt lachen geblazen.
Nu snap ik natuurlijk ook wel dat sommige mensen zo maar wat spuien en een heleboel van die namen ook niet serieus bedoeld zijn.
Calimero’s hut, The eierdop Arena, Ten Cate’s Trapveldje, De Smitse, CalimeroKuip, Karelskamp 2, “Deze gaat zes jaar mee”-Stadion, De Asitostal, “Na ons de zondvloed”-Dome, Calimero’s Kippenhok, The Eierdop Arena. Ziehier, waartoe men in staat is.
Lachen, gieren, brullen, vooral wanneer je ze allemaal achter elkaar opleest. Sommige zijn heel duidelijk bedacht door “053-supporters”, maar dat geeft niet. Leuk om te lezen en goed bedoeld. Uit andere klinkt de twijfel door. Kortom een mooie afspiegeling uit alle geledingen van de bevolking.
De naam van Ten Cate zal op het stadion prijken, dat moge duidelijk zijn. Laat het dan een goed klinkende, serieuze naam mogen worden die ontzag inboezemt. Bijna geen ploeg weet hier te winnen en dat moeten we zo houden. Alleen daarom al noem je het trotse onderkomen niet Calimero’s Hut. Alle gekheid dus op een stokje en dat Twentse minderwaardigheidscomplex opzij. Een trotse naam voor een mooi nieuw stadion. Klaar.
Het wielrennen zit er op. De avondetappe krijgt waarschijnlijk volgend jaar een vervolg. Heel goed, want ook daar hoorde ik nog de nodige wielerhumor aan tafel.
Het zijn de krenten in de pap, de momenten die je moet koesteren. Laten we meer dan ooit beseffen dat humor wel degelijk nodig is. Het is een smeermiddel waarzonder de maatschappij niet functioneert. Daar mogen de vele managers die ons tegenwoordig de verkeerde kant op sturen wel eens hun hoofd over buigen. Laat de cijfers even rusten en kijk ook eens naar emoties, teamgevoel en humor. Met de humor van de Almeloërs zit het gelukkig wel goed. Ik heb er van genoten en dank ze voor hun hersenspinsels en voor het feit dat ze me een “bijna-slappelachmoment” hebben bezorgd.
Anne Jan Teunis
|
