 |
|
Het is niet leuk om te lezen dat directeur Krol alle zeilen moet bijzetten om de bibliotheek een beetje aan het draaien te houden. Bezuiniging op bezuiniging en als laatste redmiddel gaat hij zichzelf misschien wel wegbezuinigen.
Op zich is dit een nobele daad. Iemand die 62 is en zich terugtrekt om daarmee de boel(tijdelijk) te kunnen redden verdient natuurlijk alle respect. Toch is er een knagend wormpje in mij dat aangeeft dat één en ander niet in de haak is.
Al jarenlang kom ik graag in de bibliotheek. Een opvallend, bijzonder gebouw. Het zet Almelo op de kaart in positieve zin. Sinds de laatste aanpassing is het er nog prettiger toeven. Je kunt vooraf via internet je boeken reeds bestellen. Vervolgens pluk je ze uit de stelling, scant ze en gegroet: tot de volgende keer. Wanneer je er niet helemaal uitkomt, staan er altijd medewerkers klaar die je op een zeer vriendelijke manier helpen. Veel boeken liggen op tafels, waardoor je de voorzijde ziet en het boek goed aangeprezen wordt. Niet meer die kromme houding om dat ene boek te zoeken en dus minder nekklachten. Kortom: niets dan lof. Het doet dan ook pijn om te moeten lezen dat er continu aan de bibliotheken geknaagd wordt.
Nu zullen er ongetwijfeld mensen zijn die vinden dat ik me druk maak om niets. We hebben tegenwoordig 25 uur per dag internet en worden overspoeld met informatie. Waarom zou je dan met je dochter gezellig naar de “bieb” gaan om te snuffelen en een paar mooie boeken te halen? Heeft een stad als Almelo aan één bibliotheekje niet voldoende?
De Volkskrant van afgelopen zaterdag gaf me het antwoord. In een artikel van Jan Boerstoel, voorzitter van de Vereniging van Letterkundigen las ik het volgende: “De bibliotheek staat voor heel veel dingen. Het IFLA/Unesco Manifest over de Openbare Bibliotheek uit 1994 formuleerde het zo: “De openbare bibliotheek, de plaatselijke toegangspoort tot kennis, schept een essentiële voorwaarde voor levenslang leren, onafhankelijke besluitvorming en de culturele ontwikkeling van individuen en maatschappelijke groeperingen.”
Wanneer alle kabinetsplannen doorgaan dreigt ontslag voor bibliotheekmedewerkers en wordt het voor schrijvers hongerlijden. Een boswandeling helpt tegen de honger, zolang het kan. Dit kabinet lijkt bijna net zo’n hekel aan natuur als aan cultuur te hebben.”
De gemeente moet bezuinigen, maar het valt te overwegen om het toch ergens anders weg te halen. De zinnen die Jan Boerstoel hier aanhaalt zijn namelijk niet misselijk en raken aan de kern van de samenleving. Vandaar die knagende worm en het besef dat door verdere uitholling we nog sneller van het hellend vlak naar beneden tuimelen. Almelo heeft al zo veel “gaten”, dwz verpauperde gebouwen en braakliggende gronden. Laat daar niet ook nog geestelijke gaten bij komen.
Anne Jan Teunis
|
