Beeldenstorm -
Dirck van Delen |
|
Het was me het weekendje wel. Een stormachtige wind die dagenlang aanhield en daarna een storm aan ellendige berichten in de maandagkranten.
Een overval op een tankstation, de nodige geweldplegingen en ander kruimelwerk waar de Telegraaf altijd vol mee staat. Maar ook een paar opvallende diefstallen van koperen kunstwerken die me treurig stemden.
Het eerste betrof een koperen beeld dat gestolen werd in onze binnenstad. Nummertje twee stond niet in de krant, maar op basisschool de Triangel werd een koperen kunstwerk van het schoolplein meegenomen.
Koper levert momenteel veel op en men laat er zelfs treinen voor ontsporen. ” The big money”, waarvoor werkelijk alles moet wijken.
Het stelen van kunstwerken is in meerdere opzichten triest, want het gaat natuurlijk niet alleen om de waarde in geld van het kunstwerk. De emotionele waarde is misschien wel vele malen groter. De kinderen vinden het erg en kijken vol onbegrip naar die lege plek.
Deze regering zal toch niet zo ver gaan om alle bestaande kunst weg te halen en er in deze barre tijden hard geld van te maken om allerlei gaten te gaan dichten? Soms zie je ze er nog toe in staat ook!!!!!
Vorige week fietste ik langs een prachtig kunstwerk. Met m’n hoofd vol stress en een zwaar, zeurend, vermoeiend gevoel reed ik er langs.
Opeens gebeurde het: m’n zware hoofd werd lichter bij het aanschouwen van dit moois en een glimlach kwam over m’n gezicht. In alle eenvoud wist het beeld me te raken en m’n blik werd als bij toverslag verruimd. M’n gedachten namen sprongetjes en ik was plotseling in staat om het leven via allerlei invalshoeken te bekijken.
Kortom het had z’n positieve uitwerking en als mens voelde ik me plotseling veel beter. Kunst doet je meer dan je denkt. Vaak wordt het niet op waarde geschat, maar wanneer je beter kijkt kan een kunstwerk werelden voor je openen.
Tenslotte blijf ik bewust vaag over plek en beeld, want ik zou het eeuwig zonde en jammer vinden wanneer de “barbaren” op een idee gebracht werden en ook dit juweeltje zouden roven.
Anne Jan Teunis
|