|
|
Dat is het eerste waar ik aan moest denken toen ik afgelopen zaterdag de voor de zoveelste keer gewijzigde plannen voor de binnenstad van Almelo las in Tubantia.
Laurel en Hardy hebben in 1931 een mooi stukje gemaakt met “be big” als titel. Prachtige humor en op een gegeven moment wordt er gezegd: “Een man is zo groot als de smoes die hij voor z’n vrouw verzint.”
Na het lezen van deze zin moest ik aan onze stad denken, waar het ook vaak over groot en klein gaat. Soms heb je het idee dat men de afgelopen jaren links en rechts een beetje te groot gedacht heeft voor een stad met de omvang en het inwonertal van Almelo.
Zo waren er plannen voor een monorail, een gigantisch gebouw als Fortezza, een monsterwoonwijk met 4.500 woningen, een prachtig stadhuis, een veel groter stadion enz. Natuurlijk is het goed en vooral gezond om grootse plannen te hebben en vernieuwing na te streven, maar het moet aan de andere kant wel reëel zijn voor een stad als Almelo.
De plannen die er nu liggen zijn ontdaan van alle luchtfietserij. Gewoon kijken naar de realiteit en daar nuchter je plannen op baseren. Moet het allemaal wel zo groot?
Inbreiding is volgens mij een betere optie. De binnenstad mag best wat gezelliger en drukker. Te vaak tref je op veel plekken slechts “twaalf man en een paardenkop.”
Een mooi voorbeeld van “ken je plaats” vind ik de bioscoop. Wat een prachtig gebouw. Afgelopen zondag was ik er voor de eerste keer met m’n dochter en ik ben aangenaam verrast. Keurig netjes en een uitermate correcte en vriendelijke bediening. We werden heel aardig benaderd. Petje af, want zulk gedrag van met name jeugdigen is tegenwoordig al lang niet meer standaard. We hebben heel erg genoten van de film en van de entourage.
Toen we in schemerdonker teruggingen, bewonderden we de verlichte gevels van de daken en toen wist ik het opeens. Er zijn te weinig mensen in het centrum. Hier staat een groepje van 6 personen en onder een overdekt terras zitten welgeteld twee dames achter een kopje koffie. Inbreiden dus, want een probleem van Almelo blijft de grotendeels lege, ongezellige straten. Laat de mensen naar het centrum trekken, zodat de koeien in het buitengebied ongestoord kunnen grazen. Wat heb je er aan wanneer je in een eenzaam huisje in een half afgebouwde “Waterrijkwijk” op bijna drie kilometer van het centrum woont? Maak er een karakteristieke, herkenbare en gezellige binnenstad van. Vul de gaten op.
Tenslotte wil men het water terug in de binnenstad. Een loffelijk streven, zolang we maar niet gaan lijken op Itteren en Borgharen.
Anne Jan Teunis. |
