Bid, lach, huil……

Het woord “bidboek” kwam nogal eens voorbij de afgelopen periode. Dit alles natuurlijk in verband met het toekennen van het WK voetbal van 2018! Een wat vreemd woord toch in tijden van ontkerkelijking. Het past eigenlijk niet bij “het voetbal”, zo’n bidboek. Ik vond het wat zwaar aangezet. Maar we zullen vanaf nu verlost zijn van dat vreselijke woord, want vorige week donderdag viel de beslissing in het nadeel van Nederland en België. Verschillende personen hebben hun uiterste best gedaan om het WK hier naar toe te halen. Cruyff en Gullit zijn natuurlijk geen figurantjes. De mooiste argumenten mochten niet helpen, zoals het milieuvriendelijke element, de korte afstanden, de gezonde financiële situatie, de beste supporters ter wereld en de status van vice-wereldkampioen.
Het boek kan dicht en het was meteen het belangrijkste nieuwsfeit van vorige week. Het eventuele leven buiten onze planeet was eigenlijk niet meer zo van belang. Nee, de belangrijkste bijzaak in het leven had alle aandacht.
Goed, het ging dus niet door, maar moeten we daar eigenlijk wel zo rouwig om zijn? Er zijn toch ook een redelijk aantal tegenstanders die het over de financiële risico’s hebben. De bedrijfstak is eigenlijk doodziek, wanneer je de resultaten van de clubs over het voorbije seizoen bekijkt. De Volkskrant heeft dit onderzocht en het blijkt dat slechts een paar clubs gezond zijn (dat is schuldenloos.)
De maand december is bij uitstek een maand om te bidden. Er hoeven nu geen bidstonden gehouden te worden, zoals tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar een paar smeekbeden links en rechts kunnen geen kwaad. Bijvoorbeeld voor behoud van cultuur en gezond verstand voor de regering aangaande het natuurbeleid.
Voor de mensen met een geestelijke beperking mag nog wat harder worden gebeden. Hun vangnet dreigt te verdwijnen en daarmee wordt al het opgebouwde van de afgelopen veertig jaar teniet gedaan. Als land kun je daar echt trots op zijn: de knuppels en berenvellen liggen reeds klaar. Omgekeerde evolutie.
Bidden voor vrede en verdraagzaamheid is ook nog steeds nodig en al met al wordt het dan nog een behoorlijk dik bidboek. Hopelijk zal er voldoende tijd over zijn om platgedraaide kerstnummers te beluisteren en naar de exorbitante kerstversieringen te kijken.

Anne Jan Teunis.