 |
|
Zelf meegemaakt, dus zeer betrouwbaar en uit de eerste hand. Onlangs fietste ik vol goede moed naar m’n werk. Op nog geen 500 meter van m’n huis kwam ik de stadsbus tegen die af wilde slaan en mij voorrang moest verlenen. Maar ja, tegenwoordig ken je als fietser je plek en je knijpt voor de zekerheid alvast in de remmen. Een vrij weekend is mooi, maar tot ver na de Kerst in het ziekenhuis leek me minder aantrekkelijk.
Kortom, de chauffeur van de bus deed precies wat ik verwacht had: pal voor me langs met een behoorlijke vaart schoot hij de andere straat in. Rechtdoor op dezelfde weg gaat voor, maar hij dacht hier duidelijk anders over. Sterker nog, hij wist zeker dat hij in z’n recht stond, want hij keek stuurs recht vooruit en gunde me geen blik. Als een ware dictator met een hautaine blik desnoods het gepeupel vermorzelend.
Zelf reageerde ik niet, want het lontje was behoorlijk lang op dat moment.
Thuisgekomen heb ik wel meteen de kinderen voor de zoveelste keer gewaarschuwd tegen het gevaar van dit fenomeen. Al jaren noem ik het onding “de f…….bus”. Het rode gevaar komt tegenwoordig allang niet meer uit 053, maar scheurt dagelijks door onze stad.
Overdreven? Misschien een beetje. Echter reeds jarenlang maak ik vrij regelmatig mee dat je als fietser behoorlijk moet uitwijken. Ook van kinderen om me heen hoorde ik dat ze echt moesten uitwijken voor de bus om niet overreden te worden.
Waarom dit rijgedrag? Ik weet uiteraard dat alles en iedereen zich tegenwoordig dient te houden aan zeer, zeer strakke schema’s en dat de chauffeur er werkelijk alles aan zal doen om die schema’s ook daadwerkelijk te halen, desnoods ten koste van een paar zwaargewonden. Er ligt een behoorlijke druk op hem/haar en je zal je trein maar missen door een buschauffeur die voor een overstekend kind stopt!
Verder zie ik natuurlijk zelf ook vaak irritante schoolkinderen die de volle breedte van de weg gebruiken om met een slakkengangetje naar huis te fietsen. Niet goed voor de lontjes van de chauffeur.
Tot slot het imago. Hoe vaak is het al niet gebeurd dat een chauffeur een glimmend mes in z’n lichaam ziet verdwijnen, nadat hij iemand ergens op aangesproken heeft?
Ik ben dus best bereid om de zaak van twee kanten te bekijken, maar kies toch uiteindelijk voor de kwetsbare kindjes. Zij mogen wel wat extra bescherming genieten te midden van het almaar drukker wordende verkeer. Een aanrijding met een bus komt hard aan. Misschien moet ook hier de druk er wat af gehaald worden. Dan kom je maar ergens een paar minuten later. Zou dat echt een grotere ramp zijn dan een overreden kind?
Anne Jan Teunis.
|
