Impasse

Ieder jaar behoor ook ik tot het leger bofkonten dat er een drietal weken tussenuit mag. Even uit de sleur, pas op de plaats en dan bruisend vol nieuwe energie weer in oude gewoontes vervallen. Vol goede voornemens wordt nog geprobeerd om het zalige “zonder-agenda-leventje” tot ver na de Kerst voort te zetten, maar binnen twee weken moet je jammerlijk constateren dat het ook dit jaar weer niet verwezenlijkt is en dat het overbekende web zich reeds opnieuw om je heen begint te vormen.
Vorige week kwamen we terug van het meer van Annecy en dan ben je toch benieuwd naar wat je in je eigen stad aan zult treffen. Voorzichtig informeer je bij een paar buurmannen of er nog schokkende dingen zijn gebeurd. Ze moesten heel lang nadenken en zeiden, langzaam hun schouders ophalend: “Niets.” Dat was wel heel weinig, maar eerlijk gezegd had ik in Almelo ook geen alles ontwrichtende gebeurtenissen verwacht.
Na een poosje dook ik maar eens de buitengebieden in en ook daar was alles nog bij het oude gebleven. Een heerlijke constatering. Overigens is het momenteel lekker rustig toeven in onze stad, want volgens mij is zo’n 80 % op vakantie en natuurlijk krijgen we er bij een gebrek aan campings weinig vreemdelingen voor terug.
De natuur in en om Almelo is me meer dan meegevallen. Heel veel maïs, waardoor de uitzichten tijdelijk iets minder romantisch zijn, maar er valt genoeg moois te zien. Ik durf zelfs de stelling aan dat het hier bijna net zo mooi is als in Annecy. Goed, je mist de bergen en de uitzichten op het meer. De avondstilte met roze wolkjes en de zon die de bergwanden in vuur en vlam zet.
Toch hou ik van de Nederlandse natuur en de diversiteit daarvan. Als toetje van m’n vakantie mocht ik een buitenrit met paard en wagen meemaken bij “de bronnen” in Vasse. In één woord geweldig. Over een hobbelige zandweg door het met wuivende rogge bedekte heuvellandschap. Veel meer kan een natuurliefhebber op een zomerse zaterdagmiddag niet aan, zonder in tranen uit te barsten. Op dit soort momenten ervaar je de rijkdom van de Twentse natuur ten volle. Wanneer die zelfs met de romantische Franse berglandschappen kan concurreren, hebben we als bewoners van deze streek een prachtige uitdaging om dit waardevolle voor volgende generaties te bewaren.
Impasse, pas op de plaats. Volzuigen met nieuwe energie, weten waar je voor staat. We hebben weer helder beeld.

Anne Jan Teunis.