|
|
Voorbij het viaduct, de wel eens aangeduide “porte du soleil”, is men al een poosje druk bezig om de uitbreiding van het industrieterrein Twente Noord gestalte te geven. Vlak voor aanvang van de werkzaamheden stonden er nog een paar mooie foto’s van het gebied in de kranten en op internet. Prachtige uitzichten, een mooi landelijk gebied.
Vorige week was ik daar toevallig en de bedrijvigheid was tamelijk groot. Tegen het viaduct aangeschurkt bijna stonden een aantal bouwketen met een noodzakelijk mobiel toilet. Een aantal hekken er omheen, waardoor het me een beetje deed denken aan Nova Zembla.
Het meest opvallend vind ik dat er hard gewerkt wordt, maar dat het lijkt of men het gebied niet in durft. Een aantal grote vijvers waar men in de Kerkelanden jaloers op zou zijn en het nodige asfalt tot de grens van Vriezenveen zijn tot nu toe de enige wapenfeiten. Daar wordt aan gewerkt en het lijkt er op dat er slechts een park wordt aangelegd. Je kunt wel overal bekabeling zien, maar ik zie nog geen bedrijven verrijzen. Het klopt dan tot nu toe ook feilloos wat er op het immense bord staat, duidelijk zichtbaar vanaf de N36: “Ruimte voor ondernemers.” Nou, zoek je kavel maar uit. Straks is alles bouwrijp en kan het waarschijnlijk lange, lange wachten op de eerste bedrijven beginnen.
Toen ik verder het gebied in liep viel me op meerdere plaatsen op dat er maïsplantjes boven de zwarte aarde uit komen kijken. Eerst dacht ik nog dat het onkruid was, maar het is toch echt maïs. In keurige lange rijen staan de plantjes daar trots te wezen. Over niet al te lange tijd is het gebied één groot maïsveld en zullen de keten, het epicentrum, nauwelijks meer te zien zijn. Dit jaar kunnen we dus blijkbaar nog volop genieten van de ruimte en de prachtige luchten.
Het is natuurlijk wel een Pyrrusoverwinning, want in de loop der jaren zal het gebied heus (deels) worden volgebouwd. Er zullen altijd een aantal bedrijven komen, waardoor dit gebied landschappelijk als verloren beschouwd mag worden.
Dit is jammer, want ik krijg sterk de indruk dat het bouwrijp maken van dit gebied niet absoluut noodzakelijk was. Wanneer je er nog rustig maïs kunt verbouwen heeft alles ook niet zo’n haast, lijkt me. Wanneer je bovendien ziet dat er elders op meerdere bedrijventerreinen ruimten te koop of te huur zijn, weet je dat het nog lang kan duren voordat alles in dit gebied bezet is
Moraal van dit verhaal: hebberigheid, verkwisting, totaal onnodig. Nog genoeg alternatieven op bestaande industrieterreinen. Ach, het is al vaker genoemd en het blijkt nu dus ook weer.
Aan de andere kant: we hebben genoeg natuur in Nederland. Daar kunnen we best verkwistend mee om gaan. Planten- en diersoorten verdwijnen in ras tempo. Waar zouden we ons druk om maken? Noodzakelijk of niet, gewoon invullen die groene ruimte.
Anne Jan Teunis. |
