Blij en vrij.

De laatste weken overvalt me voortdurend een gevoel van vreugde. Dit heeft uiteraard erg te maken met de losgebarsten lente die alle bomen in de meest prachtige kleuren groen tooit. Verder de al genoemde positieve geluiden die je om je heen hoort. Subsidies, waardoor evenementen door kunnen gaan. Een kunstenaar die midden in de stad hopen stenen tentoonstelt. Ook de natuurliefhebber krijgt het idee dat de natuur nog van waarde is en meetelt. Dat de gemeente bereid is mee te denken, bij te sturen, om toch een zekere balans tussen steen en groen te houden. En ja, er zijn zoveel mooie plekken in en om onze stad. Bijvoorbeeld halverwege de Aadijk. Links zie je een weiland met aan het eind een bosrand. Daarachter de rondweg, nog weer veel groen en daarna pas de stad. Rechts een mooie boom in een groot weiland dat verder wordt opgesierd door een flinke koppel zwartbonte koeien. Op dit punt waan je je met een beetje fantasie in een groot natuurgebied.
Bij het zien van al dit schoons ervaar je tevens een stukje vrijheid en onafhankelijkheid en besef je vooral deze week hoe vrij we in Nederland eigenlijk zijn. Het is goed om te herdenken, ook al is het al weer 65 jaar geleden en zwakt het per generatie af. Zoveel miljoenen onschuldige slachtoffers en sinds die tijd nog geen dag zonder oorlog.
Daarom ook nam ik m’n dochter mee naar de herdenking aan het van Dronkelaarplein. Een keurig nette herdenking, uit het boekje, met een mooie muzikale omlijsting. Tussendoor dacht ik nog even aan het stopzetten van subsidie voor cultuur. Zonder muziek hou je alleen wat vlagvertoon en twee minuten stilte over. Laat mensen toch altijd blijven beseffen dat kunst in welke vorm dan ook aan het denken zet en je als mens meer waard maakt.
De burgemeester sprak over vrijheid en het belang er van. Dat hadden sommigen goed gehoord, want ze pakten hun biezen, zodra de kranslegging begon. Een paar heren hadden elkaar lang niet gezien en begonnen luidruchtig te praten tijdens diezelfde kranslegging. Later thuis hoorde ik van de commotie op de Dam. Ach ja, vrijheid boven alles.
In ons knusse stadion nemen sommigen hun vrijheid door in de 86ste minuut bij een 1-1 stand naar huis te gaan. Ik zal het nooit begrijpen, maar goed, het mag.
Ook hebben sommigen de vrijheid genomen om de bordjes van de pas geplaatste hondenpaaltjes te prutsen.
Vrijheid heeft dus ook een keerzijde. “Geef ze een vinger en ze pakken je hele hand.” Ondanks dat moeten we wel blijven strijden voor zo veel mogelijk vrijheid voor iedereen.
De bomen ondertussen trekken zich gelukkig niets aan van inval of bevrijding. De oude exemplaren die de kettingzaag zijn ontlopen hebben de hele, roerige, vorige eeuw meegemaakt Ze gaan hun eigen gang en kleuren iedere lente weer groen. Onverstoorbaar. De regelmaat der seizoenen kan ons, “waan-van-de-dagmensen” tot voorbeeld zijn.

Anne Jan Teunis.