|
|
Afgelopen week reed ik via de ringweg richting de Windmolenbroek. In die mooie, slome, lange bocht zag ik iets leuks voor me opdoemen. De geluidswal begon al wat groen te worden, maar m’n aandacht werd vooral getrokken door de gele bloemen die samen de volgende twee woorden vormden: “Groen werkt.”
Toe maar. Daar wordt even wat gemeld. Er stond nog net geen uitroepteken achter, maar de boodschap was desondanks helder en klaar.
Over deze woorden nadenkend kom je tot een aantal mogelijkheden. In de eerste plaats de letterlijke betekenis. Alles wordt in zeer korte tijd groen en de grote Schilder doet na die vreselijk lange winter z’n uiterste best om de schade in te halen. De bladeren schieten bijna uit de knoppen en het is nauwelijks bij te houden. Binnen een paar weken zijn de kale, zwarte, glimmende takken en stammen niet meer te zien en kunnen we gaan genieten van allerlei fantastische kleuren groen door elkaar. Groen werkt inderdaad keihard om onze omgeving op te fleuren.
Dan de andere betekenis van die woorden: de uitwerking van groen op ons mensen. Vanaf het moment dat alles groen kleurt, gebeurt er iets in het hart van de mensen. Lekker zweverig, maar natuurlijk wel aantoonbaar. Bij het zien van al dat ontluikende groen wordt een ieder vrolijk en opgeruimd en heeft ook iedereen zin om van alles aan te pakken. De stoffige kamers in onze geesten worden gelucht en fris en vrolijk kijken we richting de toekomst. Ook met enige verbazing kijken we vol bewondering naar het proces, want wie kan het wonder van de groei eigenlijk verklaren?
Groen werkt dus en het is leuk om zo’n tekst te lezen op een geluidswal. Men zou het op meer plekken wat kunnen opvrolijken. Hoeveel loze veldjes zijn er niet in de stad die in aanmerking komen voor een opknapbeurtje? Een paar bloemetjes kunnen al heel wat doen en veel hoeft het allemaal niet te kosten.
Tenslotte ben ik benieuwd wie verantwoordelijk is voor deze actie. De gemeente? De wijk Windmolenbroek? Een soloactie van een verlichte geest? Blijft het bij dit ene bloemperkje of mogen we de komende tijd meer verwachten? Geen idee, maar in elk geval is dit een hart onder de riem van de natuurliefhebber. We moeten onze groene vingers maar eens goed laten werken de komende weken. Het gaat vaak over het buitengebied, maar groen kan ook midden in de stad. Reigers en ooievaars zitten tenslotte ook al bijna bij ons op de stoep dankzij de verregaande verstedelijking, dus misschien moeten we het probleem van binnenuit gaan aanpakken Het zal Almelo nog meer opfleuren.
Anne Jan Teunis.
|
