|
|
Fortezza wel of toch maar niet: daar gaat het deze week een beetje over. Bijna elke dag kom ik langs de plek waar de twee torens moeten verschijnen. Op zich is dit plan zeer welkom, want het is al jaren een troosteloze aanblik op deze locatie die je misschien wel als het lelijkste gat van Almelo kunt bestempelen. Wanneer je dit nu kunt opvullen met twee prachtige hoge torens, is dat niet verkeerd. Het zal de stad allure geven en een gat in de binnenstad wordt benut, terwijl daardoor de groene buitengebieden behouden blijven. 199 Appartementen geven bovendien wat lucht aan de “woningnood”. Vanuit natuuroogpunt zeg ik: meteen doen.
Dan de financiële kant van het verhaal. Tja, de argumenten van de mensen van het burgerinitiatief lijken toch wel steekhoudend. Even pas op de plaats en dan heel gefundeerd aan de slag.
Voor aannemer Van Wijnen zou het heel jammer zijn dat het hele project afgeblazen gaat worden. Het computermodel vind ik erg mooi. Echter wanneer het veel te hoog gegrepen is op een aantal punten, doe je er als stad verstandiger aan om de noodrem te hanteren voor het te laat is. Wellicht kan één en ander in iets minder ambitieuze vorm alsnog gerealiseerd worden?
De spanning stijgt ten top richting die eerste april.
Op 31 maart, een zeer onstuimige dag, wisselden buien en zon elkaar af in een even boeiend schouwspel van welles nietes. ’s Avonds was er een hele mooie, zeldzaam brede regenboog in het oosten te zien die zich welhaast in een boerderij boorde, zo leek het. Zelfs de prachtige kleur paars was te zien. “So incredible”, zong Ilse de Lange op dat moment zeer toepasselijk. Een teken van hoop, wellicht ook voor Fortezza?
De volgende ochtend, 1 april, zag ik op Geleraaf iets onverwachts: het is geen welles nietes geworden, maar pappen en nathouden. De tussenoplossing, want er verschijnt een tekening met maar één toren. Op één been kun je niet lopen en overdaad schaadt. Het doet me in de verte aan “Manke Nelis” denken.
Zouden dan de handtekeningen voor het burgerinitiatief nu al wat hebben opgeleverd?
In elk geval lijkt me dit op voorhand een verstandig besluit. Het zet wel te denken dat dit al gebeurt voordat één en ander is herberekend. “Voor de muziek uit lopen”, heet zoiets. Of zou zelfs een kind al hebben kunnen begrijpen dat de oorspronkelijke plannen een fiks aantal maatjes te groot zouden zijn voor een stad als Almelo?
Beter ten halve gekeerd, dan geheel mislukt. Goed voorbeeld doet goed volgen. Bijstellen en op weg naar een gezonde stad.
Anne Jan Teunis.
|
