|
|
Het leek nog verre toekomst, maar voor je het weet is het zover. Ik heb het dit keer niet over de aanstaande lente, waar iedereen zo naar hunkert. Nee, het gaat over de komende gemeenteraadsverkiezingen. 3 Maart? Dat duurt nog zo lang. Totdat de stemkaarten afgelopen week in de bus vielen en ik besefte dat we ons moeten gaan verdiepen in onze keuze.
Bij een “oproep” krijg ik altijd weer een onaangenaam gevoel in m’n onderbuik. Van een andere generatie, maar toch wel het één en ander gelezen over deportaties en tewerkstellingen.
Pootjes op en melden. Dat is maar goed ook, want het is en blijft een enorm voorrecht dat je je stem mag laten horen. Dat we mogen discussiëren en in een democratie leven. Dus op naar het stembureau.
Bovendien is het tijd om daden te stellen. Het wordt serieus. In het winterse landschap lijkt alles wel rustig, maar onderhuids borrelt er uiteraard van alles.
Het schijnt dat de gemeente niet echt goed luistert naar wat de burger wenst. Zo zijn er heel veel mensen hier ter stede die onaangetaste groene longen in het buitengebied zeer belangrijk vinden. De gemeente roept dat ook en verklaart deze longen bijkans heilig. Volgens diezelfde gemeente behoren de groene longen tot de kroonjuwelen van de stad en daarom is het gemeentelijk beleid er ook op gericht om deze in stand te houden.
En laat nu de praktijk net even iets anders zijn. Alle beschikbare longen worden ernstig bedreigd. Ach, we hoeven het niet telkenmale aan te halen, maar Waterrijk en varkensflats met daarbij gratis en voor niets Q-koorts, varkenspest, mkz, verhoogde uitstoot fijnstof en een toenemende verkeersdrukte zijn uitstekende voorbeelden van serieuze tumoren in de mooie, nu nog schone longen. Eenmaal geïnfiltreerd zal het van kwaad tot erger gaan en krijgen we een complete verstening van het buitengebied. Als we maar tijd van leven hebben, zullen we het meemaken.
Tussen zeggen en doen zit in de politiek dus soms een levensgroot verschil. Wanneer je op een partij stemt die iets beweert en het tegenovergestelde uitvoert, ben je mooi in de aap gelogeerd. Daar ga je met je stembiljet, baggerend door de sneeuw in de veronderstelling dat je stem echt meetelt en je wezenlijk iets kunt bijdragen door op de goede club te stemmen. En de politici maar lachen vanaf het pluche: het domme volk is er weer blindelings ingestonken. Het kostte ook ditmaal weer geen enkele moeite om het gepeupel via een paar magistrale schijnbewegingen op het verkeerde been te zetten.
Richting 3 maart filtert één en ander zich uit en we zullen een weloverwogen keuze kunnen maken. Hopelijk is dan onze partij half zo standvastig en vasthoudend als deze winter dat is. Dan zijn we al een eind op de goede weg, wacht ons geen verstikkingsdood en kunnen we met een behoorlijke “longcapaciteit” blijven ademen.
Anne Jan Teunis. |
