 |
|
Toch niet weer een stukje over het weer? Nee, liever niet, maar datzelfde weer is meestal zo nadrukkelijk aanwezig in ieder mensenleven. Normaal lopen en fietsen gaat al weken niet en het lijkt er sterk op dat we na een witte Kerst ook een witte Pasen zullen krijgen. Zelfs een witte Pinksteren lijkt niet geheel uitgesloten. Degene die momenteel nog over een witte Kerst durft te praten, moet maken dat hij wegkomt. Iedereen moppert en vindt dat het mooi geweest is. De wilde ganzen lijken wel op politici: ze vliegen alle kanten op. Het kan vriezen en het kan dooien. Waar blijft het positieve gevoel van vorige week? Ach, waar zeuren we eigenlijk over: na 4 seconden tv over Haïti is iedereen terug in de mand.
Zo op het oog is de natuur dood en in diepe rust, maar ’s ochtends hoor je zo hier en daar al weer vogels kwetteren en ’s avonds is het onmiskenbaar langer licht. Nog even volhouden.
Een andere deken die al langer over onze stad ligt, is het muffe, wollen exemplaar. Het lijkt of veel dingen minder tot hun recht komen. Hoe dat kan? Geen idee, want de stad heeft best leuke bezienswaardigheden.
Maanden geleden kregen we een plattegrondje in de bus, getiteld: “architectuurwandelroute Almelo.” Een wandelroute van 1,5 uur die je langs 38 bezienswaardigheden leidt. Gebouwen waar je jarenlang ongeïnteresseerd langskwam, worden er uitgelicht en door de begeleidende tekstjes gaat het leven. En dat is juist waar het om draait: onder de aandacht brengen en zodoende overgieten met een pikant sausje.
Afgelopen week liep ik ’s avonds in Amsterdam vanaf het Museumplein richting het verlichte Concertgebouw. Een geweldige, imposante aanblik. Je stelt je voor dat Gustav Mahler en andere grootheden ooit zelf hun symfonieën in dit gebouw gedirigeerd hebben. Op deze avond was het de derde van Mahler en in de zaal bedenk je dat hij zelf hier ooit ook op de “bok” heeft gestaan. Dat is wat een gebouw bijzonder maakt. Daarmee gaat het echt leven.
Amsterdam valt natuurlijk niet te vergelijken met Almelo, maar het gaat er om dat gebouwen en monumenten tot leven komen. Dat er een verhaal bij komt, waardoor er een aantrekkelijk sausje over gegoten wordt. Zo wordt de deken deels of zelfs helemaal weggenomen.
Het plattegrondje dat verspreid werd door de gemeente is een prima initiatief om die deken weg te nemen. De mens leeft namelijk niet bij brood alleen. Onze geesten moeten af en toe doorgelucht worden met een frisse wind. De gemeente bood ons met dit kaartje een mooie kans om architectuur in onze stad beter te leren kennen. Benieuwd hoeveel mensen in Almelo iets met dit kaartje hebben gedaan. Ikzelf ga de route binnenkort zeker een keer lopen. Het zal tevens de oplopende spanning richting 3 maart wat weg kunnen nemen. Een mooie bezigheid, totdat de lente in al haar pracht zal losbarsten en we het schitterende buitengebied weer in gaan..
Anne Jan Teunis. |
