Positivo

Het is tijd om positief te zijn. De derde maandag van januari, waarop veel mensen het niet meer zien zitten vanwege geldgebrek, donkere dagen en het niet kunnen waarmaken van de goede voornemens, ligt al weer ruimschoots achter ons. De dagen lengen en de sneeuw zal ooit weggaan. Waterrijk lijkt een waterrijkje te gaan worden en twee prachtige roofvogels vlogen in de buurt van de N36; hun domein.
Er is zoveel moois te zien in en rond Almelo en helemaal alleen kuierend door het stille centrum op zondagmiddag kwam ik daar weer eens achter.
Gericht als ik meestal ben op de noordkant van de stad, was ik even vergeten dat de echte natuur haar beginpunt vindt, daar waar de grootste beschermer ervan woont, namelijk bij Huize Almelo.
Het Hagenpark doet koud en kil aan, maar dat kan ook komen doordat het winter is. Is daar niet meer van te maken? Zo krijg ik bij meer dingen in de stad het idee dat het niet helemaal uit de verf komt. Prachtig mooi, maar op de één of andere manier toont het zich minder. Het klinkt vaag en ik kan het niet exact duiden, maar kan het ook onder andere te maken hebben met de zeer povere belangstelling voor de een paar maanden geleden georganiseerde cultuurmiddag?
Vanaf het kasteel in oostelijke richting is het wel schitterend mooi, ook in de winter. De laan er omheen en het eendjespark. De Gravenallee zelf. Hoe verder in oostelijke richting hoe mooier en dan ervaar je een voor deze tijd heel bijzonder verschijnsel: het ontbreken van autogeraas. Werkelijk overal om je heen, van de vroege ochtend tot de late avond, hoor je autogeluiden. Of je nu midden in de stad loopt of buitenaf: “de heilige koe” dringt zich altijd aan je op. Een leven zonder kan niet en moet ook niet, maar dit statussymbool is wel allesbepalend in “Madurodam”. Denk aan de klaverbladen, overvloedige verlichting, parkeerterreinen en iedereen zo’n blikken doosje voor de deur. In de Gravenallee ervoer ik de bijna absolute stilte en wat mogen we ons rijk voelen met zo’n prachtig gebied.
De Bascule imponeert door z’n hoogte. Mooie vorm en warme kleur, maar hij blijft netjes aan de overzijde van het kanaal Almelo Nordhorn, evenals alle andere huizen. Gelukkig maar. Laat het kanaal altijd de grens mogen blijven tussen bebouwing en natuur.
En ach, vanaf het zuiden zie je deze Bascule nauwelijks en nog minder storend straks wanneer het blad weer aan de bomen komt.
Vervolgens een schitterend gezicht op beide kerktorens, lopend in westelijke richting. “Twee geloven op één kussen”, prachtig gevangen in één beeld.
Opgeladen en klaar voor de nieuwe werkweek fietste ik de stad weer in. Thuis vond ik een krant in de bus over “duurzaam Almelo” met daarin ook weer allerlei positieve initiatieven voor de toekomst. Op de voorpagina de twee kerken vanuit een andere hoek en mooie zinnen als:. “Prachtig Twente” en “Een prachtig coulissenlandschap en een rijke cultuurhistorie, een kostbare erfenis van vorige generaties.”
Tenslotte een mooi nieuw stadhuis met misschien wel een groen park op het dak: wat wil een natuurliefhebber nog meer? Laat de lente maar komen. Als het kan vanaf 3 maart. Positief de toekomst tegemoet.

Anne Jan Teunis.