Het instituut huwelijk, ooit een prima bedenksel van de mens, zou men meer moeten koesteren. In de loop der jaren is hiervan nogal wat afgekalfd. Omdat men wel eens wat anders wil of om een veelheid van andere redenen ruilt men de partner even makkelijk
weer in alsof het een andere auto betreft. Het huwelijk zou ook alleen voorbestemd moeten blijven voor heterostellen. Inmiddels is Portugal ook over de streep getrokken en heeft een wetsvoorstel aangenomen om homoseksuelen in het huwelijk te doen treden.
Aanvankelijk was het huwelijk in het leven geroepen om de relatie van een man en vrouw te bevestigen en te respecteren. Maar veel landen gaan er steeds meer toe over om dit voorrecht ook te verlenen aan anders geaarde medemensen. Terwijl er ook een prima alternatief
is, 'het geregistreerd partnerschap'. Homoseksuelen willen juist het 'boterbriefje' om geaccepteerd en gerespecteerd te worden en nemen met minder geen genoegen. Ook zonder het huwelijk is dat te verwezenlijken wanneer zij zich niet zo provocerend zouden opstellen. Ik denk bijvoorbeeld aan de bekende Gay parades waarbij zij worden rondgereden met bijna ontblootte lijven alsof het circusdieren betreft. Voor rechtgeaarde hetero's is dat een
weerzinwekkende vertoning en heeft mijns inziens juist een averechtse uitwerking. Respect en acceptatie wordt verkregen door niet voortdurend te koketteren met je geaardheid of je nu hetero of homo bent.
Je normaal te gedragen zonder aanstoot te geven. Voorbeelden daarvan zijn er genoeg, bijvoorbeeld een groot aantal TV- corifeën. Een huwelijkse staat heeft dat heus niet bewerkstelligd. Er zijn mensen die homoseksualiteit zien als een ziekte, een grotere onzin
heb ik nog nooit gehoord. je bent homo door een speling van de natuur. Zoals je ook geboren zou kunnen worden met een lichamelijke of geestelijke afwijking. Al wil ik homoseksualiteit
nu niet als een beperking zien. Veelal hebben juist zij even meer capaciteit als een heteroseksueel. Niet voor niets zijn de meest succesvolste mensen juist homo. Maar desalniettemin is een huwelijk niet voor hen weggelegd juist omdat hierdoor het huwelijk langzaam aan betekenis zal gaan verliezen. Immers zou je een pedofiel ook met een kind kunnen laten trouwen of zelfs dieren deze status gunnen. In de loop der tijd kan er veel veranderen en het einde is dan zoek.
Ik pleit er voor dat het huwelijk serieuzer wordt genomen. In de fase van verliefd zijn, zal men niet altijd de juiste beoordeling kunnen maken of men met elkaar verder wil. Daarom was het een goed gegeven dat men na een aantal jaren van verkeren en een kortere periode van verloving al of niet tot een huwelijk besloot. Een ouderwetse methode zullen velen, vooral jongeren zeggen.
Weeg dat eens af tegen het alom nu gebruikelijke: Na twee dagen eerder kennisgemaakt te hebben in de disco, woont men vervolgens al samen om na twee weken de relatie weer te verbreken, maar het desalniettemin nog vaak wordt herhaald.
Kennelijk prefereert men deze methode om indruk te maken op vrienden en vriendinnen maar gaat vaak gepaard met veel verdriet en ellende. Een huwelijk is een verbintenis bedoeld voor het hele leven en dat dient goed voorbereid te worden.
De huwelijkse staat zou meer opgewaardeerd moeten worden. Een rechter zou niet te snel tot scheiding moeten beslissen wanneer er geen geestelijk of lichamelijk geweld aan de orde is.
De ontbinding van een huwelijk is tegenwoordig even makkelijk als de verbreking van een verkering, terwijl juist het huwelijk stabiliteit moet geven. Samenwonen en kinderen krijgen maar ook werken aan je relatie zijn belangrijke bindingsmiddelen. Maar gaan ook vaak teloor
door ambitie en daarmee gepaard gaande drukke werkzaamheden. Ook het geregistreerd partnerschap is vrijwel tot het zelfde niveau verheven als het huwelijk, wellicht goed dat het er is. Maar juist als mensen keuzes kunnen maken in een verbintenis gaat dat ten koste van de belangrijkheid en stabiliteit van het huwelijk. Elke verandering is geen verbetering, daarom is het beter terug te gaan naar een oude gewoonte want dat heeft zijn waarde al bewezen.
J. Koorn, Almelo
Commentaar redactie:
De geachte heer Koorn is een van de regelmatig inzendende schrijvers die hun ‘schrijfsel’ op de pagina Gastcolumn van AlmeloNieuws.nl willen publiceren. Zo lang dat gaat zonder scheldpartijen ziet de redactie van AlmeloNieuws.nl geen aanleiding om deze ‘schrijfsels’ van wie ook te weigeren. Het gaat om het verkondigen van een mening van een individu en zo wordt door de redactie van AlmeloNieuws.nl ook deze inzending beschouwd.
Jammer vindt de redactie het dat de heer Koorn in bovenstaande inzending wel heel veel op een hoop gooit en bijvoorbeeld geen rekening houdt met de scheiding van kerk en staat.
Het homohuwelijk of samenlevingscontract is niets meer dan het vastleggen van de juridische verhouding tussen relatiegenoten net zoals de burgerlijke huwelijksakte.
De heer Koorn hangt in zijn schrijfsel meer de kerkelijke oorsprong van het huwelijk aan met de daar aan verbonden ontwikkelde moraal.
Dat is voor de wetgever toch even anders, omdat deze ook rekening dient te houden met andersdenkenden in de samenleving. |
