 |
|
Afgelopen zondagochtend was het zoals gebruikelijk op zondagochtend lekker rustig op straat. Niet de gejaagdheid van een werkdag of de stress van de vrije zaterdag, waarop driftig geklust dient te worden. Nee, een weldadige stilte, weinig wind en prima fris decemberweer. Laat het altijd zo mogen blijven op zondag, als tegenhanger van de hectiek van de rest van de week.
<< M’n blije gevoel werd nog versterkt toen ik de klanken van “de oale roop” hoorde in die ochtendstilte. Een ietwat klagend geluid. Het is zo kenmerkend voor deze streek. Het hoort er zo bij. Wat een mooi moment.
Wat verderop hoorde ik hulpgeroep van een dier in nood. De dierenambulance was reeds in de buurt, waardoor aannemelijk is dat het beest geholpen is. Dit was een minder fraai geluid, maar ja, geluk duurt nooit zo lang voort.
Bleef het hier maar bij. De dagen die volgden brachten op allerlei momenten ware kakofonieën tot me. Zo zat ik bijvoorbeeld in een restaurant waar rechts van me een tv schetterde. Knipperende beelden en volop herrie. Daarbovenuit de radio met agressieve klanken. In de verte klonken mensenstemmen. Wat een onrust.
Nog meer ellende kwam over me toen ik allerlei auto’s zag rijden met halfgeopende kofferbakken waar de pieken van de kerstbomen parmantig uitstaken. Begeleid door de meer dan donkergrijs gedraaide kerstdeuntjes, waarvan je een ‘sik’ krijgt tot tussen je knieën, levert dat twee weken voor de Kerst al een wee gevoel op. Was het maar afgelopen. Per uur moet meer dan 400 maal het woord “Christmas” genoemd worden. Ach, het is allemaal zo “overdone”. Zo vreselijk leeg en nietszeggend eigenlijk. De ware orgie aan geluid moet een ieder er geforceerd op wijzen dat het Kerstfeest wordt, maar de eenzame, melancholische klanken van de midwinterhoorn raken je dieper dan al die andere nietszeggende, doorgezaagde klanken bij elkaar.
Ode aan “de oale roop” dus en dat we hem in deze donkere dagen nog maar vaak mogen horen. In het prachtige buitengebied, waar het geluid via de houtwallen z’n weg zal vinden.
M’n wens wordt verhoord, want laat ik nu toevallig lezen dat het op vrijdag 18 december 60 jaar geleden is dat er voor het eerst georganiseerd op de midwinterhoorn werd geblazen. Herdenking en voorzetting van de traditie. Op deze avond zal “de oale roop” klinken van Vroomshoop tot Oldenzaal. Een prachtig voorbeeld van Twentse cultuur. Hopelijk zullen de klanken de zeurende geluiden van de talloze autobanden op het asfalt overstemmen. “De auto heeft zich als een gezwel tot in de vezels van het publieke domein ontwikkeld”, volgens de vorig jaar overleden verkeersdeskundige Hans Monderman in Tubantia. Hopelijk zal het een indrukwekkende, onvergetelijke avond worden.
Anne Jan Teunis |
