 |
|
Na de valse start vlak na de zomervakantie waren er veel positieve zaken te melden. Het ging de goede kant op met de natuur en links en rechts had ik het idee dat sommige mensen de schellen van de ogen waren gevallen. Daarbij maakten we een aantal prachtige tochten in buitengebieden die ons ook al positief stemden. Wat was Twente mooi.
Geheel in die lijn voortgaand werd een aantal weken geleden door een wethouder gemeld dat berekend was dat er een geweldig overschot bestond aan bedrijfsterreinen. Uitbreiding in de buitengebieden werd dus minder noodzakelijk.
Dan was er ook nog dat prachtige verhaal over tijdelijke natuur, de ideale oplossing voor het gebied ten noorden van de N36, de uitbreiding van het bedrijvenpark Twente Noord. Op het nieuwste bedrijventerrein bij Bornerbroek had zich al één bedrijf gevestigd, dus richting Vriezenveen zou het voorlopig niet storm gaan lopen. Allemaal positieve geluiden voor natuurliefhebbers. Ze konden weer tegen een stootje. De kinderhand was gevuld.
Sinds afgelopen zaterdag weet ik beter. In de ochtend reden we via de “porte du soleil” over de Iepenweg richting Vriezenveen. Het eerste wat ik zag was een vreselijke, oranje graafmachine. Verder vooral aan de rechterkant de gevolgen van het grijpgrage monster. Packman had er zin in gehad en was maar eventjes doorgewalst en net bij de gemeentegrens met Twenterand keurig gestopt. Tot hiertoe en niet verder.
Op z’n minst tegenstrijdig wat je hier ziet. Ik neem tenminste aan dat het niet gaat om romantische wandelpaadjes, die tussen struikgewas gaan slingeren en helpen om de stressmens van tegenwoordig de broodnodige rust te geven. Geen tijdelijke natuur. Nee, het zal blinkend zwart asfalt worden. Waarschijnlijk zullen we vele, lange jaren tegen de kale “geraamtes” van de infrastructuur aan moeten kijken. Het hele gebied naar de Filistijnen. Leegstaande panden met de nodige, braakliggende stukken grond er tussen.
Wat is het toch pijnlijk dat je, net nu je dacht dat het beter ging, moet constateren dat het beest nog niet dood is en nog een paar vervelende stuiptrekkingen maakt. Als een zwaargewond roofdier dat nog een paar keer venijnig toeslaat.
Ik zou wel eens willen weten wie vanuit het stadhuis dit doordrijven. Al wat je dan als brave burger volgend jaar kunt doen is in elk geval niet meer op deze mensen stemmen. We dienen in 2010 een partij te kiezen die ons dit soort loeren in de toekomst niet meer gaat draaien. Wellicht kunnen de heren in de ivoren toren ook eens luisteren naar de stichting NAT. Zij doen een oproep aan de politiek middels een open brief en een NAT politiek 10 puntenprogramma voor de gemeenteraadsverkiezingen.
De partij die achter minstens tien van deze punten staat, krijgt uiteraard mijn stem en ik hoop oprecht dat meer mensen wakker worden en na gaan denken.
De bomen verliezen hun bladeren, terwijl wij onze illusies dreigen te verliezen.
Op de één of andere manier moeten natuurliefhebbers voor de muziek aan blijven lopen om nog te redden wat er te redden valt. Nu lepelen we achteraf de veel te scherpe mosterd op en kijken vol afschuw naar het verdwijnen van de groene ruimtes tussen steden en dorpen.
Dit was een geweldige schijnbeweging van B&W, waarmee ze verschillende mensen zand in de ogen hebben gestrooid. Een zoethoudertje voor de goedgelovige natuurliefhebber, die dacht dat het nu eens de andere kant op zou gaan. Die twee mijmerende mannen op het hek vonden het ook al te mooi om waar te zijn. De meeste dromen zijn nog steeds bedrog. We hadden het kunnen weten.
Anne Jan Teunis |
