“Asfalt versus aardappels.”

In dagblad Tubantia afgelopen week een klein, opvallend stukje over volkstuintjes. De titel doet je reeds fronsen: “Asfalt versus aardappels.” Nu weet je bij voorbaal al dat asfalt tegenwoordig van alles en iedereen wint, dus ook van de aardappels.
In heel Nederland moeten volkstuinen plaatsmaken voor nieuwbouwwijken en bedrijven. Tussen 1996 en 2006 verdween al 200 hectare aan hobbytuinen. Waar nu volgens het artikel nog wat van af moet is 0,12 procent van het totale landoppervlak.
Tja, dan heb je het over knibbel, knabbel, knuistje en naar mijn bescheiden mening over een behoorlijke kneuterigheid in Madurodam. Moet je die paar lapjes grond dan ook nog opofferen voor onnodige huizen of bedrijfspanden die leegstaan? Het is warempel net of je een hongerend kind in Afrika dat ene kommetje rijst afneemt.
Laat die mensen hun hobby op een fatsoenlijke manier blijven uitvoeren. Ze maken velen blij met hun komkommers en sla en dat smaakt toch beduidend beter dan asfalt. Bovendien vervullen ze een educatieve functie, want ze maken zichtbaar waar één en ander wegkomt. Terug naar de basis en dat was nu net wat ook onlangs in Tubantia stond. Mensen willen weer weten waar hun voedsel vandaan komt. Nou, grijp je kans.
Balans is wederom waar het hier om gaat, want er schijnen al kinderen in de Randstad te bestaan die niet meer weten waar de melk vandaan komt. Mensen dienen te beseffen dat moeder aarde haar uiterste best doet om ons van voedsel te voorzien. Volkstuintjes maken dit prima zichtbaar.
Hoeveel volkstuintjes gaan er trouwens in een gemiddelde golfbaan?

Anne Jan Teunis.