 |
|
Afgelopen weekend hadden we niet zo veel zin om de uitvaartinformatiedag te bezoeken.
Op zondag, toen de lucht grijs was en er af en toe een miezerige regen neerdruilde, leek het ons een goed idee om de andere kant op te gaan naar een mooie boerderij in Saasveld, waar meer dan 80 koetsen en arrensleeën te bezichtigen waren.
Prachtig opgesteld allemaal. Jammer dat het afgebakend was, want wat zou je graag voor even in zo’n reiswagen plaatsnemen om je een eeuw terug te wanen. Te kostbaar en misschien ook te broos. Alle begrip hiervoor, maar hierdoor een beetje afstandelijk.
Voor mij persoonlijk ontbrak er nog iets. Het leefde te weinig.
De paarden ontbraken, dat was het. Want die paar plastic gelakte exemplaren konden me natuurlijk niet bekoren.
Onze dochter wees ons de weg en dook een stal in waar een prachtig jong wit paard stond. Heel zacht en lekker warm. Ze omhelsde dit paard meteen innig en ik wist dat hier voor mij de les van deze middag lag. Het gaat om het leven. Dat zit ten diepste in de mens, de levenslust, de vrijheid, de beweging. De jus over de aardappelen.
Deze elementen ontbraken voor mij op deze zondagmiddag.
De organisatoren van deze tentoonstelling hadden het piekfijn voor elkaar. Heel goed verzorgd met een duidelijke catalogus. Het was verder ook heel interessant, maar ik was gewoon de verkeerde man op de goede plek. Het ging tenslotte om monumenten.
De volgende keer ga ik dus naar een optocht van dezelfde prachtige koetsen, maar dan met levende wezens op de bok en vooral echte paarden er voor. Dat maakt net het verschil en de dode monumenten levend, waardoor het allemaal nog veel mooier wordt.
Anne Jan Teunis
|
