 |
|
Wellicht niet meer actueel omdat dit voorval al vele jaren is geleden, maar desalniettemin kon het gisteren zijn gebeurd. In mijn jonge jaren was ik een tijd lang werkzaam bij een verhuisbedrijf hier ter stede en daarbij werd er veel gelachen, zo ook die dag.
Al enige tijd waren we bezig de verhuiswagen te laden, toen ik de behoefte voelde mij een ogenblik af te zonderen in het kleine kamertje dat men ook wel 'nummer 100' noemt. Na mijn noodzakelijke oponthoud de werkzaamheden weer hervattend, zag ik de vrouw des huizes met emmer en dweil enthousiast de deur openen om ook dit kleine kamertje schoon op te leveren na vertrek. Hoewel zij energiek de drempel overstapte leek het dat zij tegen een onzichtbare muur botste. Ik zag haar snel terug stappen en haar schoonmaakspullen in de gang deponeren. Haar gezicht sprak boekdelen. Het was mij duidelijk dat na mijn oponthoud op het toilet de airconditioning zich nog niet had geneutraliseerd. Waarop mevrouw besloot maar even te wachten met de schoonmaak.
Na enige tijd zag ik haar wederom en op haar ietwat parmantige manier haar schoonmaak spullen weer opnemen om een tweede poging te wagen. Wederom opende zij de deur om haar klusje te beginnen. Niet toevallig was ik in de buurt om haar reactie waar te nemen, omdat ik wist dat een collega ook 'heen' was geweest. En zoals verwacht en haar reactie ziende, deed mijn collega niet voor mij onder. Haar emmer weer in de gang plantend stevende zij verongelijkt heen.
Nadat ik bemerkte dat een derde collega inmiddels ook behoefte voelde zich even af te zonderen, had ik al stille binnenpret. Oplettend wanneer hij deze bezigheid had beëindigd en mevrouw haar werk weer wilde hervatten, bleef ik in de buurt.
En jawel, na korte tijd nam zij haar inmiddels koud geworden sop weer op en nu toch wat minder resoluut als eerst opende zij voorzichtig de deur op een kier en snuffelde hieraan.
Gezien haar reukorgaan niet direct waarnam durfde zij de deur verder te openen, waarop zij deze direct weer dicht knalde.
Met een woeste beweging kwakte zij de emmer weer in de gang zodat het sop overal heen vloog. Onverstaanbaar mompelend strompelde zij met een strak getrokken gezicht weer heen.
Ik stond boven aan de trap te gieren!
J. Koorn, Almelo |
