 |
|
In dagblad Tubantia van zaterdag 29 augustus las ik een bericht over Natura2000 gebieden. Een kaartje er bij met zo’n twintig van deze gebieden in Twente en de Achterhoek.
Met de deur in huis vallend wordt gemeld dat het behoud van zeer kwetsbare planten en dieren in deze reservaten in Overijssel de komende jaren HONDERDEN MILJOENEN euro’s extra gaat kosten.
Nu ben ik niet zo’n geweldig rekenwonder, maar ik ben nog wel van een generatie die fatsoenlijk op papier staartdelingen heeft leren maken. De nu schoolgaande jeugd mag zelf uitzoeken hoe ze tot een oplossing van hun sommetjes komt, waardoor het over het algemeen dramatisch gesteld is met het niveau. De jonkies onder het onderwijzend personeel kennen de basis vaak ook al niet meer, zodat je het de kindjes van nu niet echt kwalijk kunt nemen. Van kwaad tot erger, een hellend vlak, noemt men zoiets.
Dit was even een zijsprongetje, maar nadenkend over het stukje in de krant kan ik niet goed de verbinding leggen tussen die honderden miljoenen en de kwetsbare gebiedjes.
Uiteraard sta ik er achter dat zeer kwetsbare planten en dieren beschermd worden en al helemaal als je leest dat er in Europa een dramatische achteruitgang plaatsvindt van planten en dieren. Echter kan ik het bedrag niet rijmen met de te beschermen gebieden.
Er zijn in Overijssel 23 Natura2000 gebieden. Zuinigjes berekend kun je aannemen dat er honderd miljoen euro per jaar met de bescherming van de gebieden gemoeid zal zijn (de komende jaren honderden miljoenen euro’s.) Honderd miljoen gedeeld door 23 levert op m’n kladpapiertje een uitkomst op van 4.347.826 euro per gebied. Voor elk Natura2000 gebied is een slordige 4,5 miljoen euro per jaar nodig om de vogeltjes te laten blijven fluiten.
Heel graag zou ik wel eens uitleg hebben over hoe zo’n bedrag berekend wordt. In het krantenartikel lees ik alleen dat het is gebaseerd op voorlopige beheerplannen. Verder op ammoniakproblematiek voor veebedrijven, vergunning voor bestaande bedrijfsactiviteiten, hoge kosten grondaankopen, bedrijfsverplaatsingen en waterhuishouding. Allemaal mooi, maar kan zoiets oplopen tot 4,5 miljoen euro per jaar? Wanneer ik het rustige gebied van de Engbertsdijksvenen binnenstap kan ik me niet voorstellen dat er 4,5 miljoen euro per jaar nodig is om al dat fraais in stand te houden. Ik kan er geen handen en voeten aan geven en ik vrees veel mensen met mij niet.
Wordt iedere euro nuttig besteed of blijft hier ook wel eens iets aan de strijkstok hangen?
In Utrecht had men een coördinator luchtkwaliteit aangesteld om de lucht te zuiveren. Hij verdiende hiermee nogal wat en daar is men wat verbolgen over. Het gaat om gemiddeld 315.000 euro per jaar. In vier jaar tijd haalde deze mijnheer al 1,4 miljoen euro binnen. Je kunt toch wel zeggen dat hier een luchtje aan zit. De cijfers zijn per ongeluk uitgelekt. Uiteraard had men het liever stilgehouden.
Afgelopen weekend werd op de Miljonairsfair in Noordwijk een sigaar gepresenteerd. De duurste sigaar ter wereld, een rokertje voorzien van maar liefst 150 piepkleine diamantjes. Hij kost 4500 euro.
Zomaar een paar voorbeelden van geldverspilling her en der. De lijst kun je zo lang maken als je wilt. Voorbeelden te over.
Misschien roken sommige bestuurders in Brussel sigaren met diamanten er in en verklaart dat voor een deel de hoge kosten voor de bescherming van de natuurgebieden.
Een natuurgebied, hoe klein ook, bestaat al. De vogeltjes zijn er ook al. Met mijn verstand kan ik het niet bevatten dat instandhouding van zo’n gebied jaarlijks 4,5 miljoen euro moet kosten. Het kan natuurlijk zo zijn dat mijn generatie de verkeerde rekenmethodes heeft geleerd en dat de schoolgaande jeugd me uit de brand kan helpen en veel lagere uitkomsten berekent, waardoor ik één en ander wel ga begrijpen. Er wringt iets en ik hoop er achter te komen waarom één en ander zo veel moet kosten.
Anne Jan Teunis. |
