Tot hiertoe en niet verder

Er bestaan strikte scheidingen in het leven, zoals die van kerk en staat. Op vele plaatsen verbodsborden. Je mag er niet in. Veelal begrijpt een ieder deze verboden en zijn ze logisch. Je mag niet als spookrijder de snelweg op, niet door rood rijden en wacht tot het rode licht gedoofd is, want er kan nog een trein komen. Er valt niet aan te tornen en iedereen houdt zich er netjes aan.

Zo vanzelfsprekend als bovenstaande dacht ik, naïeveling die ik ben, dat het ook was in de natuur. Echter werd ik onlangs weer eens zeer onaangenaam verrast door een bliksemactie van de gemeente Almelo.

Het gaat over het bedrijventerrein Noordwest Twente ten noorden van Aadorp. Over brede asfaltwegen en langs een eigenwijs spoorlijntje fiets je door dit ruim opgezet gebied in noordelijke richting. Aan het eind rijd je door een tunnel onder de N36.

Zoals je in Frankrijk op een gegeven moment als vakantieganger langs de weg “portes du soleil” ziet staan, zou je hier op de tunnel een bord kunnen plaatsen met iets als “poort naar de vrijheid”, ten teken dat je na alle kilheid, fantasieloze hallen, in een warm bad belandt. Het voelt als thuiskomen, wanneer je de weidse uitzichten bewondert. Je ademt een stuk vrijer. Het is heel abrupt, ook omdat de hooggelegen weg je het uitzicht belemmert, maar van het ene op het andere moment ben je met een beetje fantasie in een soort sprookjesland.

Ik geef toe dat het lichtelijk overdreven is, maar met het aantal bedrijfspanden overdrijft men ook wel eens.

De gemeente Almelo heeft bedacht dat men ten noorden van de N36 prima door kan gaan met het neerpoten van bedrijfspanden. Men wil in sneltreinvaart bouwen tot de gemeentegrens met Vriezenveen. Aan de kant van de spoorlijn heeft men al driftig gekapt en voor je het weet is er helemaal niets meer van het prachtige uitzicht over.

De bewoners van de Wierdenseweg zijn de klos. Zij genieten al jaren van een schitterend panorama in zuidelijke richting. De paarden die er lopen kunnen van de vrijheid en weidsheid genieten in een schitterend decor. Als doekje voor het bloeden zou er nog wel een soort houtwal komen om de aankomende lelijkheid te maskeren, maar zelfs dat gaat niet door, zodat een ieder voortaan vanuit de richting Vriezenveen de fantasieloze bouwsels in alle naaktheid reeds van verre mag aanschouwen.

We hebben het nog niet eens gehad over de noodzaak van de uitbreiding van dit industrieterrein, maar over de desastreuze gevolgen voor het landschap zijn we het bij voorbaat reeds eens. Er zal wederom een stukje natuur verloren gaan.

Tot hiertoe en niet verder. Blijf er toch af. Is er dan echt in de gemeente Almelo zelf geen mogelijkheid meer om bedrijfspanden neer te zetten? Zit het voormalig Indiëterrein reeds volgeboekt? Ik zie toch verbazend vaak bedrijfspanden of delen er van leeg staan met plakkaten voor de ramen met “te huur” of “te koop” er op. Wanneer je er op let zie je ook zo hier en daar wel braakliggende terreinen in bestaande industriegebieden.

De stichting NAT heeft het over het “gat van Almelo” en terecht. Zoals eerder gezegd pleiten zij er voor om eerst de mogelijkheden in bestaande industriegebieden te bekijken en daarmee het prachtige buitengebied zo veel mogelijk te sparen.

Wat hier gebeurt lijkt ook op onzorgvuldig en onnodig graaien, zoals de bankwereld ons zo pijnlijk duidelijk heeft gemaakt. Meer, meer, meer en het leidt tot niets. Bouwen voor leegstand met de natuur als definitieve verliezer. Wanneer wordt het nu eens duidelijk en vindt de zo nodige omslag plaats? Nog maar zo’n tien procent van Nederland is natuur en wanneer we op deze wijze doorgaan reduceren we het in sneltreinvaart tot nul. Willen we zo’n land, kil en emotieloos, ruikend naar beton?

Anne Jan Teunis, Almelo