 |
|
Het kwam uit het niets. Hef afschaffen van de dividendbelasting. Een douceurtje voor buitenlandse aandeelhouders. Ingeschat op 1,2 miljard euro aan lagere belastingopbrengst. Dat bleken er later 1,9 miljard te zijn.
‘Goed voor het land, goed voor het vestigingsklimaat’, hield minister-president Mark Rutte zijn ‘schaapjes’ voor. Jaren liepen zijn vroegere maatjes van Unilever bij hem over de vloer. In hun kielzog de lobbyisten van Shell en Philips. Alsof deze multinationals gebrek aan investeringskapitaal hebben en dus meer kapitalisten moeten lokken.
Maar laten we niet vergeten, Shell, Unilever, Philips en ietwat in mindere mate AKZOnobel, zijn wel groot geworden in de jaren dat het belastingtarief nog veel zwaarder was dan heden ten dage. Waar winst gemaakt wordt, willen ook aandeelhouders een graantje meepikken. Dat is altijd al zo geweest, sinds de eerste handelsbeurs ter wereld opende in Amsterdam.
Het zijn de ‘zakkenvullers’ die een greep naar de macht willen doen. Risico-investeerders die niets liever doen dan bedrijven opkopen, splitsen en weer verkopen. Met maar één beleid, zo snel mogelijk je winst pakken en niet omkijken.
Dit ten koste van de werknemers, die vaak noodgedwongen de gang naar het arbeidsbureau moeten maken of zelfs in de bijstand komen. Het is de gewone burger die het gelag betaald. Of dat nu de Nederlander is of 'worker' waar ook ter wereld. Geld maakt machtig. Zelfs machtiger dan beleidsmakers bevroeden. Zo ook Rutte, die er een sport van maakt om het grotere bedrijfsleven te vriend te houden.
De afschaffing van de dividendbelasting werd dus op tafel gelegd tijdens de coalitieonderhandelingen voor het kabinet Rutte III. Bij geen van de partners CDA, D66, ChristenUnie noch de VVD zelf, stond dit voornemen in het verkiezingsprogramma. En toch werd het neergeschreven in het coalitieakkoord.
Gejubel aan de directietafels van Unilever. ‘Maatje’ Rutte had het dan toch gefikst. Al snel kwam de belofte dat het hoofdkantoor van Unilever zou worden gevestigd in Rotterdam. Rutte had die toezegging nodig om de weerstand in de Tweede Kamer te ‘overrulen’, mede ook omdat internationale beleggersorganisaties het belang van de afschaffing als te hoog zagen ingeschat.
Zij krijgen nu gelijk. De Britse aandeelhouders van Unilever willen niet dat de Britse tak, standplaats Londen verlaat en van de Londense beurs verdwijnt. Niet het douceurtje van Rutte is doorslaggevend, maar trots gevoel. ‘Unilever is part of the British Empire and shoot stay at London as well’.
Rutte had het kunnen weten. De voorgenomen Brexit toonde het al aan. Dat de gemiddelde Brit er op achteruit gaat, neemt men voor lief. ‘Better be British than European and nothing to say in our country’, is het gevoel dat overheerst op het eiland dat in feite geen wereldmacht meer genoemd kan worden.
Dat wetende, de vraag aan Rutte of hij zijn ongelijk durft te bekennen?
Het gaat om 1,9 miljard euro waarmee in Nederland na 30 jaar stijgende tweedeling en stijgende armoede (ook bij werkenden die volgens Rutte zo beloond moeten worden) veel meer nuttigs gedaan kan en moet worden dan het spekken van Britse aandeelhouders die schijt hebben aan dit douceurtje!
‘Fijnslijper’
zie: https://twitter.com/almelonieuws
|
