|
|
De Twentse kiezer voelt zich over het algemeen slecht vertegenwoordigd door de lokale politici. Hengelo is daarbij koploper in Twente op de voet gevolgd door Almelo en Haaksbergen, blijkt uit onderzoek van Tubantia. De veranderende verwerking van huishoudelijk afval blijkt tot de meeste onvrede te leiden. Liefst 69 procent van de burgers klaagt daarover. De wettelijke taak van gemeenten wordt in een stijgend aantal Twentse steden uitbesteed aan Twente Milieu en dat zette de verandering in werking door afval steeds meer aan de bron te laten scheiden. Milieueilanden in de wijken was het toverwoord om het door de burger te scheiden afval te kunnen storten. Als extra pressiemiddel wordt het principe van de ‘vervuiler’ betaalt (diftar) ingevoerd middels het hanteren van gedifferentieerde tarieven. Alsof de burger iets kan doen aan de soms onzinnige verpakkingscultuur van de bedrijven. Hengelo loopt daarbij voorop omdat sinds 1 januari ook het restafval moet worden gestort in de ondergrondse containers van het milieueiland. Ook Wierden voerde dit jaar diftar in. Wakkere burgers hebben inmiddels de huurcontainer voor ‘bedrijfsafval’ ontdekt. Gezamenlijk loont dat ondanks de jaarlijkse gemeentelijke basisheffing. Verder geen gezeur, alles kan er in. Het mag niet, maar ja!
Scheiden moet volgens de beleidsmakers om het restafval terug te willen dringen naar 50 km per persoon op jaarbasis. De idealen van de Twentse beleidsmakers zijn hoog, erg hoog. Landelijk ligt de gestelde norm op 100 kg restafval per persoon per jaar. Maar daar hebben de Twentse bestuurders en uitvoeringsvehikel Twente Milieu geen boodschap aan. Zo lijkt het.
In Almelo trok het lokale BBA onder aanvoering van Louis Kampman, nu gefuseerd tot Lokaal Almelo Samen (LAS) vier jaar geleden flink aan de bel over de inzameling waarbij burgers meer en meer tot ‘scheidingsarbeid’ worden gedwongen. Dat leverde drie raadszetels op. Sindsdien is men in Almelo niet meer haantje de voorste om de beleidsvoornemens er kostte wat het kost door te drukken. Het beleid ontwikkelt zich in Twente nu op verschillende snelheden. In Almelo wordt papier, gft en restafval nog steeds opgehaald door Twente Milieu in 2 wekelijkse ophaalrondes. Glas en plastics brengt de burger naar het milieueiland in de buurt, maar dat bestond al langer. In Almelo komt er zelfs een inzamelbak voor plastic en verpakkingen bij aan huis. Volgens de verantwoordelijk wethouder komt dat het scheiden ten goede.
Maar waar moet al dat kunststofverpakkingsmateriaal naar toe?
China, ’s werelds grootste recyclingafnemer, heeft per augustus 2017 de voorschriften zo aangescherpt dat inzamelaars/exporteurs het ’spul’ niet meer kwijt kunnen. De loodsen in Europa liggen overvol. Van het beetje dat China nog binnen komt, eindigt het meeste in de verbrandingsovens omdat partijen worden afgekeurd. De nota volgens nacalculatie is derhalve enorm. Ook de invoering van de nieuwe Otto voor verpakkingsmateriaal in Almelo is niet goedkoop en kost ruim 6 euroton, zo’n 200 euro per woning. Almelo rekent zich nog rijk met de al jaren dalende subsidie op inzameling van verpakkingsmateriaal. Oppositiepartij LAS waarschuwde er voor dat de wal het schip zou keren en verpakkingsmateriaal uiteindelijk toch in de verbrandingsovens in Nederland eindigt. Dit omdat het sorteerwerk van de burger veel minder recyclebare kunststoffen oplevert dan bij machinale sortering. Kortom het besef dat op papier geschreven idealen nog niet haalbaar zijn zonder investeren in machinale scheiding, is nog niet raadsbreed doorgedrongen.
De Twentse beleidsvertegenwoordigers van meestal landelijke partijen hebben kennelijk moeite om de realiteit in te schatten. Dat geldt ook ten aanzien van de klachten uit de burgerij die zich meer en meer ergeren aan illegale stort in het buitengebied en bij milieueilanden. Ook dat kost de nodige pecunia.
Een andere afvalverwerker van de Twentse gemeenten is Twence in Hengelo. Restafval wordt er summier gescheiden en het meeste verdwijnt in de verbrandingsoven. Bij Twence klaagt men over een te laag calorisch gehalte en zo verdwijnt ook afvalhout in de ovens om warmte en energie aan de omliggende bedrijven te kunnen leveren. Twence keert jaarlijks winstaandeel uit aan de Twentse gemeenten. Dat doet ook Twente Milieu aan haar aandeelhoudende gemeenten. Die winst niet of slechts deels in mindering gebracht op de jaarlijkse afvalstoffenheffing die burgers jaarlijks wordt opgelegd.
‘Fijnslijper’ |
