 |
|
Het lichaam is volgens artikel 11 van de Grondwet onaantastbaar. Zonder uw toestemming mag een arts u niet behandelen, een kapper u niet knippen en zo zijn er vele voorbeelden op te schrijven. Bovendien is artikel 11 ook geborgd via de Venice Commission van de Raad van Europa dat al dit soort wetgevingen en jurisprudentie van vele landen via een database toegankelijk maakt.
Nationaal is artikel 11 verwant aan artikel 10, zijnde de wet op de privacy. De Nederlandse staat maakt echter steeds vaker uitzonderingen op deze wetgevingen die het individu moeten beschermen. Meer en meer tappen van telefoon en internet is daar een voorbeeld van bij artikel 10.
De bescherming van de onaantastbaarheid van het lichaam volgens artikel 11 komt ook meer in verval. Het fouilleren door de politie was al een uitzondering bij verdachte omstandigheden, maar daar komt met de invoering van de donorwet in 2020 nog een uitzondering bij.
Zowel eerder de Tweede Kamer als vandaag de Eerste Kamer hebben nipt ingestemd met de wetswijziging waarbij iedere burger in dit land wordt beschouwd als donor.
Patiënten die een nieuwe nier of hart nodig hebben, juichen de wetgeving toe en uiteraard ook hun naasten. De nieuwe donorwet moet de wachtlijsten verkorten, zo is het uitgangspunt van deze wet waarover 8 jaar gestreden werd in politiek Den Haag.
Onze volksvertegenwoordigers mochten zelf hun geweten laten spreken zonder partijdiscipline. In zoverre is de stemmingsuitslag van bijvoorbeeld de senatoren met 38 voor en 36 tegen een democratische uitslag. Maar toch, een wetgeving waarbij de onaantastbaarheid van het menselijk lichaam op het spel staat, verdient meer overtuiging.
Temeer omdat al die discussies geleid hebben tot een zwak compromis waarbij de familie van een potentiële donor alsnog de mogelijkheid tot donatie van een lichaamsdeel van hun dierbare kan tegenhouden.
Tot nu kon een potentiële donor dat vrijwillig laten registreren met een donorcodicil en hadden de naasten geen invloed op iemands laatste wil.
Het wordt er feitelijk niet duidelijker op nu iedereen een potentiële donor wordt bij wet. Bovendien voelt dat ook niet goed. Niet voor de potentiële donor maar ook niet voor zijn of haar familie.
Het kan haast niet anders dat velen zich nu zullen laten registreren dat men juist geen donor wil zijn. Al was het maar om de familie niet met een dringend vraagstuk te laten zitten bij overlijden.
Bovendien is lang niet iedereen geschikt als donor. En ook gaan de meesten niet in het ziekenhuis dood maar thuis. Meestal duurt dan een transport naar het ziekenhuis te lang om nog als donor te kunnen bijdragen. Bovendien is de wet op de lijkbezorging dan een belemmering. In medische kringen heeft men juist voorkeur voor verkeersslachtoffers die met assistentie van een trauma-arts zwaar gewond zijn binnen gebracht, maar het uiteindelijk niet overleven. Het stervensproces wordt dan onder medisch toezicht begeleid waarbij veel meer essentiële lichaamsdelen als weefsels, nier, lever, hart en netvlies, kunnen worden benut voor transplantatie.
Er moet nog een hele campagne op touw worden gezet om de burgers goed te informeren over de nieuwe donorwet. Invoering van de wet duurt derhalve tot 2020.
Misschien dat de regering dit nog maar eens alle vele haken en ogen moet overwegen, juist omdat het principe van onaantastbaarheid van het lichaam geweld wordt aangedaan!
‘Fijnslijper’
Lees de informatie van de Rijksoverheid over de nieuwe donorwet.
en
https://nos.nl/artikel/2217153-na-aannemen-donorwet-ruim-30-000-nieuwe-nee-registraties.html
|
